Τελικός Champions League ή το αίσθημα της matchday

Περνάει μέσω της Δροσοπούλου, στο ύψος της Φωκίωνος Νέγρη. Ο Θύμιος περπατά στο δρόμο, ο ήλιος δεν λέει να παρατήσει ακόμα τον κόσμο. Έχει μπει ο Ιούνιος του 2019 και ακόμα ένα άχαρο μάθημα ξένης γλώσσας έχει τελειώσει. Πίσω έχει κρεμάσει μία σχολική τσάντα. Το μυαλό ταξιδεύει.

Βρίσκεται στη Μαδρίτη, όπου άνθρωποι σε όλη την πόλη έχουν στήσει 'πηγαδάκια' για να γιορτάσουν την απόλυτη matchday. "Ένα παγκόσμιο φεστιβάλ", σκέφτεται, χωρίς να ζηλεύει ιδιαιτέρως. Στο Λίβερπουλ, οι άνθρωποι είναι από νωρίς στις παμπ. Ό,τι φανέλα φαντάζεσαι. Κάποιος φορά εκείνη του Τόμι Σμιθ. "The Iron and Soul of Anfield", απαντά σε όποιον επικροτεί την επιλογή του. "Cheers mate", είναι πάντα η απάντηση.

Νιώθει τα κύματα από την εβραϊκή φυλή. Χαμογελάει φωτεινά, σκεπτόμενος ότι μόλις στα ημιτελικά δεν θα ήθελε να έχει καταγωγή από την Ιουδαία. Η Τότεναμ και ο Άγιαξ έχουν οπαδούς που είτε είναι είτε νιώθουν Εβραίοι. Έξω από την 'Γιόχαν Κρόιφ Αρένα' κάποτε, πουλούσαν ένα μπλε t-shirt με το αστέρι στη μέση. Κάποιοι οπαδοί του Άγιαξ νόμιζαν πως επρόκειτο για μία εναλλακτική εμφάνιση της ομάδας τους.

Τώρα βρίσκεται ξανά στο Λίβερπουλ. Σε μία πόλη που και η Έβερτον έχει το δικό της μερίδιο -μάλιστα, πολλοί λένε ότι οι οπαδοί της ξεπερνούν σε αριθμό εκείνους της Λίβερπουλ στην πόλη. Σιγοσφυρίζει το ρεφραίν του 'Lucy in the Sky with Diamonds' και αναρωτιέται κατά πόσον οι μέγιστοι Beatles έπαιξαν τον ρόλο τους στον θρύλο της κόκκινης ομάδας. Ο Τζον, ο Πολ, ο Τζορτζ και ο Ρίνγκο. Απαγγέλλονται τα ονόματα λες και στέκονται δίπλα δίπλα σε λεύκωμα κοριτσιού της Β' Γυμνασίου το 1964. Τότε ήταν που τραγουδούσαν στο Kop το 'It's been a hard day's night'.

Τώρα, ο Θύμιος ανεβαίνει την ανηφόρα της Κέας. Κρατάει σακούλες με ψώνια στα χέρια του κι έχει αρχίσει να ιδρώνει. Το κόκκινο έθνος προετοιμάζεται για το 6ο Champions League στην ιστορία της ομάδας. Αλλά ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο μιλάει στην Τζένιφερ Κόνελι, η οποία τον κοιτάζει με τα μεγάλα εκφραστικά μάτια της. Της λέει ότι αντί να την κεράσει ένα ποτό, θα ήταν καλύτερο να βρεθούν κατευθείαν στο κρεβάτι για να κερδίσουν χρόνο. Στην Τζένιφερ δεν αρέσουν οι mainstream, ούτε στον Λούκας Μόουρα.

Λες η Τότεναμ να κάνει τη ζημιά απόψε; Ο Θύμιος θαυμάζει τον Ποτσετίνο, αλλά είναι σκεπτικός. Βεβαίως, πρόκειται για το τελευταίο ματς της σεζόν, σε ένα καλοκαίρι που δεν θα έχει σπουδαίες ποδοσφαιρικές συγκινήσεις. Αντιπαραβάλλει με τα περυσινά. Πέρυσι, μόλις ξεθύμανε ο καπνός από τον τελικό με τη Ρεάλ, το Παγκόσμιο Κύπελλο βρισκόταν ante portas.

Πιάνει το ξυράφι, αχρησιμοποιήτο, το οποίο χαϊδεύει απαλά τα μάγουλά του. Έχει μάθει ότι ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγες έχει σκοτωθεί σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Τον πιάνει ανατριχίλα. "Ο άνθρωπος είναι ευάλωτος", μονολογεί, το δράμα λαμβάνει άλλη υπόσταση. Η τεστοστερόνη μειώνεται. Θυμάται την ατάκα του Ζιντάν για τον Ρέγες: "Όταν παίζει, νομίζεις ότι καβαλά μοτοσικλέτα". Τώρα είναι μακάβριο.

Ο Θύμιος ψάχνει άλλοθι, για να δικαιολογηθει. Ο θάνατος είναι η μόνη φυσιολογική εξέλιξη, ακόμα και ανήμερα του τελικού του Champions League. Ο θάνατος δεν ορρωδεί προ κανενός. Ακριβώς έτσι το είπε, λες και απήγγειλε στίχο από το 'Αξιον Εστί'.

Τώρα, φοράει την μπλούζα του. Είναι δώρο από την Αγγλία. Θα πάρει το δρόμο κατά 'κει που ο ζύθος συναντιέται με το ποδόσφαιρο. Αναρωτιέται αν, πια, στην ηλικία του, υπάρχουν άλλες τέτοιες εκδηλώσεις οι οποίες μπορούν να τον κάνουν να νιώθει προσμονή. Ο τελικός του Champions League ακόμη τα καταφέρνει. Το άθροισμα είναι μία δυσάρεστη κατάσταση. Στα 24 παραληρούσε όλη την 25η Μαΐου, μέχρι να αρχίσει ο τελικός στην Πόλη. Ξέρει ότι και μετά από αυτό το παιχνίδι θα τον περιμένει η μελαγχολία.

Εκτός κι αν μεθύσει αρκετά, κι αυτός μαζί με το κόκκινο έθνος. Ναι, να μια καλή ιδέα.