Τότεναμ-Ολυμπιακός: Το μάθημα ζωής του Τσιμίκα

Όντας ένας καλός αριστερός ακραίος αμυντικός, ο Κώστας Τσιμίκας έχει όλες τις προδιαγραφές να γίνει ένας πολύ καλός αριστερός αμυντικός σε παγκόσμιο επίπεδο. Η απόδοσή του στα 5 παιχνίδια του Champions League είναι ένα θεμέλιο, το οποίο στη συνέχεια θα του αποσβέσει, αφού καθώς φαίνεται η δουλειά που ρίχνει ο διεθνής ποδοσφαιριστής στο τερέν ουδόλως αμελητέα είναι.

Στο Λονδίνο κόντρα στην Τότεναμ, όλοι οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού είχαν να αντιμετωπίσουν μία ομάδα που γνώριζαν ότι κάποτε θα έβρισκε ένα δεκάλεπτο τουλάχιστον στο ματς που θα ήταν πιεστική. Οι ανακατατάξεις με τον ερχομό του Ζοζέ Μουρίνιο στον πάγκο για την Τότεναμ δεν είναι αφανείς στο γήπεδο. Από όπου κι αν τις πιάσεις, φαίνονται.

Ο Τσιμίκας φέτος κάνει το leap, που λένε. Την εκτόξευση. Στα 5 ματς στο Champions League έχει παίξει χωρίς να αντικατασταθεί. Έχει παίξει, επίσης, σε 7 ματς πρωταθλήματος, βάζοντας στο λογαριασμό τα 4 τελευταία, ενώ κατά πάσα πιθανότητα θα είναι στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Με τις εύστοχες πάσες του να κυμαίνονται, στην Ευρώπη, κοντά στο 70%, το ποσοστό του είναι υψηλό και στις κατοχές που έχει δώσει στον Ολυμπιακό και στην οικονομία που κάνει στα φάουλ. Στο Λονδίνο, το δίχως άλλο, ήταν το πιο δύσκολο ματς που έχει παίξει. Ακόμα και σε σχέση με το Μόναχο, διότι ο ρυθμός που μπορεί να δώσει οποιαδήποτε αγγλική ομάδα, πόσο μάλλον η Τότεναμ, δικαιολογεί του λόγου το ασφαλές, σε σχέση με το σεταρισμένο παιχνίδι με την Μπάγερν.

Συμμετέχει, στο ματς της Τρίτης στο 'Tottenham Hotspur Stadium' στο πιο κρίσιμο γκολ των γηπεδούχων, εκείνο με το οποίο ισοφαρίζουν το παιχνίδι σε 2-2. Και είναι το πιο δύσκολο διότι μπορεί ο Γιασίν Μεριά να έχει κάνει γκάφα ολκής στο πρώτο γκολ, θυμίζοντας κάπως τον Στέλιο Γιαννακόπουλο στο 'Ριαθόρ' τον Σεπτέμβρη του 2001, όταν η μπάλα πέρασε κάτω από το πόδι του στο πλάγιο της Ντεπορτίβο λα Κορούνια από το οποίο προήλθε το 2-2 (η διαφορά, βεβαίως, είναι ότι το λάθος του Γιαννακόπουλου δεν ήταν άμεσα ολέθριο), ωστόσο σε αυτήν την περίπτωση απλώς θέλεις ο ποδοσφαιριστής να διώξει με το πόδι που δεν νιώθει άνετα, δηλαδή το αριστερό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν διώξει θα νιώθει άνετα.

Το γκολ είναι κρίσιμο διότι η Τότεναμ βρίσκει την ισοφάριση πολύ νωρίς στο 2ο ημίχρονο με τον Χάρι Κέιν και τότε έχει όλο το χώρο και το χρόνο του κόσμου να κάνει μία ανατροπή η οποία δεν είναι, βέβαια, η μοναδική στην ιστορία: λιγότεροι από 7 μήνες έχουν παρέλθει από τότε που ανέτρεψε το εις βάρος της 0-2 με τον Άγιαξ. Και ο Τσιμίκας έχει την ευθύνη απλούστατα επειδή μπαίνει από την πλευρά του, μεν, αλλά κι επειδή γίνεται σε κατάσταση τρανζίσιον με τους Λονδρέζους να έχουν κατοχή της μπάλας η οποία δεν προέρχεται από επανάκτηση και τον ίδιο να μη βρίσκεται εκεί.

Και δεν βρίσκεται εκεί διότι έχει χάσει τη συγκέντρωσή του. Ένα 50λεπτο στο ματς, ο Τσιμίκας βλέπει να περνούν από τη μεριά του για να κάνουν από τα πλάγια build-up σχεδόν όλοι οι κεντρικοί των Λονδρέζων και μαρκάρει χώρο, όταν προσπαθεί να δημιουργήσει υπεραριθμία ο Ντέλε Άλι ή ο Κέιν. Με τον Κρίστιαν Έρικσεν να μπαίνει στο ματς στο μισάωρο, οι μπελάδες φαινομενικά πολλαπλασιάζονται, ωστόσο έχει αντεπεξέλθει εντυπωσιακά. Το μόνο που δεν κάνει και είναι απαραίτητο, είναι να προσέξει σε μία φάση. Την πλέον καθοριστική.

Ίσως ο Λούκας Μόουρα του έχει κάνει φάουλ, αναγκάζοντας τον Γιώργο Μασούρα, που έχει επιστρέψει, να βγάλει την μπάλα πλάγιο. Ακριβώς εκείνη είναι η στιγμή που ο Τσιμίκας χάνει τη συγκέντρωσή του. Συνήθως, οι ποδοσφαιριστές σε τέτοιο επίπεδο, που θέλουν να διαμαρτυρηθούν στον διαιτητή, το κάνουν τρέχοντας. Ωστόσο, ο 23χρονος ακραίος το κάνει όρθιος και περπατώντας προς τα πίσω. Ο Τσιμίκας δεν παρακολουθεί τη φάση, αλλά είναι εκνευρισμένος. Όταν το ball boy, όπως έγραψε ο Γιώργος Περπερίδης για το πιτσιρίκι που έδωσε γρήγορα την μπάλα να εκτελεστεί το πλάγιο, κάτι ουδόλως ξενικό στο Νησί, πετάει την μπάλα, ο Τσιμίκας επιστρέφει στην άμυνα σαν να πρόκειται για στημένη φάση, σηκώνοντας αγανακτισμένος το δεξί χέρι. Και ναι μεν ο Μασούρας έχει πετάξει την μπάλα πλάγιο, πάντως παίκτης του αριστερού μπακ του Ολυμπιακού είναι ο Μόουρα, που τρέχοντας προς την περιοχή, έχει άπλετο χώρο και κανέναν αντίπαλο να τον ακολουθεί. Εκείνη τη στιγμή, ο Τσιμίκας βρίσκεται πίσω ακόμα και από τον Μασούρα, ο οποίος δεν τρέχει πια πάνω στον Βραζιλιάνο, αφού ξέρει ότι δεν τον προλαβαίνει. Πάνω προς την περιοχή τρέχει, αλλά είναι αργοπορημένος. Από εκεί και ύστερα, το πράγμα γίνεται εύκολο. Αρκεί ο Χέουνγκ Μιν Σον να πάει γρήγορα στο πρώτο δοκάρι, για να τραβήξει τον Μεριά, και ο Κέιν να μείνει σε μία θέση ανάμεσα στο σημείο του πέναλτι και τη μικρή περιοχή. Όλος ο Ολυμπιακός είναι ανοργάνωτος, αλλά είναι ο Τσιμίκας που έχει χάσει τον παίκτη του, τον οποίο έχει περιορίσει αισθητά, όταν η Τότεναμ επιτίθεται από τα δεξιά.

Είναι αμφίβολο αν, ακόμα και στη συνθήκη της τέλειας πνευματικής διαύγειας, ο Τσιμίκας θα προλάβαινε τον Μόουρα. Ωστόσο, στ' αλήθεια πρόκειται για ένα μάθημα. Διότι άλλο είναι να πηγαίνεις να αντιμετωπίζεις παικταράδες, με τους οποίους θα μετρηθείς, θα βγάλεις πάθος και θέληση και ορισμένες φορές θα πάθεις κάτι που είναι αναπόφευκτο και άλλο να χάνεις τον παίκτη σου επειδή σε μία φάση που θεωρείς ότι αδικήθηκες από τη διαιτητική απόφαση, επέλεξες να μη συνεχίσεις το ματς, λες και αυτό θα σταματούσε μαζί σου.

Κι αυτό είναι που λέμε ότι για τέτοιες ομάδες και αυτού του επιπέδου παιχνίδια, το πρωτάθλημα της Super League 1 δεν είναι αρκετό. Δεν είναι αγωνιστικοί ξεκάθαρα οι λόγοι, αλλά διανοητικοί. Διότι ακόμα και για έναν από τους πλέον συγκεντρωμένους και αφοσιωμένους στο παιχνίδι ποδοσφαιριστές, αρκεί μια κινησιολογική αβελτηρία της τάξης των δύο δευτερολέπτων ώστε να αφήσει εκτεθειμένους τους συμπαίκτες του. Κάτι που, Κυριακή παρά Κυριακή, δεν το πληρώνει.

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που πήρε την πρώτη κίτρινη κάρτα του στη διοργάνωση, στο 71'. Τυχαία, μόνο, μπορεί να είναι η καλή χρονιά του, αν επιμείνει ότι το δίκαιο ήταν η διαμαρτυρία και όχι να γυρίσει τρέχοντας για να σώσει μια πολύ επικίνδυνη φάση. Ανεξαρτήτως αν τα κατάφερνε, θα έκανε ό,τι μπορούσε για να το αποσοβήσει, όπως έκανε τα προηγούμενα 500 λεπτά συμμετοχής του στους ομίλους του Champions League.

Να επιστρέψουν οι 'κομμένοι' στην Εθνική ομάδα; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: