Το "ναι" του Πελεγκρίνο περιμένει ο Ολυμπιακός!
Ο Αργεντινός προπονητής και μεγάλος πόθος του Ολυμπιακού για την άκρη του πάγκου, ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του με την Αλαβές και απαντά άμεσα στη δελεαστική πρόταση των πρωταθλητών Ελλάδας. Διαβάστε το ρεπορτάζ και τι δήλωσε σε μεγάλη ισπανική εφημερίδα για την προπονητική του φιλοσοφία...
Με τα μάτια στραμμένα στον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου ήταν το βράδυ του Σαββάτου οι αρμόδιοι του Ολυμπιακού, όχι μόνο για να δουν τον Μέσι και την παρέα του. Είχαν έναν ακόμη πιο σημαντικό λόγο να παρακολουθήσουν την αναμέτρηση της Μπάρτσα με την Αλαβές και ο λόγος αυτός ακούει στο όνομα Μαουρίτσιο Πελεγκρίνο.
Ο 45χρονος προπονητής της Αλαβές αποτελεί τον μεγάλο πόθο των "ερυθρολεύκων" για να καθίσει στην άκρη του πάγκου και από σήμερα που ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του με τον ισπανικό σύλλογο αναμένεται με αγωνία η τελική του απόφαση.
Το έργο των ανθρώπων του Ολυμπιακού δεν είναι εύκολο, ωστόσο, έχουν καταθέσει μια πολύ δελεαστική πρόταση στον Αργεντινό κόουτς, ο οποίος τη σκέφτεται πολύ σοβαρά. Παράλληλα, του έχει κάνει πρόταση ανανέωσης και η ομάδα του, στην οποία, επίσης, δεν έχει απαντήσει.
Το όνομά του είναι υποψήφιο και για άλλους πάγκους συλλόγων της "Πριμέρα", ωστόσο, οι "ερυθρόλευκοι" θεωρούν ότι με τη δελεαστική πρόταση που του έχουν καταθέσει και το συνολικό "πακέτο" δουλειάς για την προσεχή διετία μπορούν να τον δελεάσουν, μιας και βλέπουν στο πρόσωπό του μια νέα περίπτωση Βαλβέρδε.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ "EL PAIS"
Ο Μαουρίσιο Πελεγκρίνο που έχει κερδίσει ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο με Βελέζ και ένα πρωτάθλημα με την Μπαρτσελόνα πριν κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, παραχώρησε συνέντευξη στην "El Pais" με αφορμή την παρουσία της ομάδας του στον τελικό του Κυπέλλου κι εκεί ανέλυσε την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία, η οποία έχει τεράστιο ενδιαφέρον:
Μια μέρα είδε με μεγάλη θλίψη πως τα ινδικά χοιρίδια που ζούσαν στην πεδιάδα είχαν εξαφανιστεί. "Όταν ήμουν παιδί, βρίσκονταν παντού". Ο κόσμος όμως αλλάζει, όπως και το ποδόσφαιρο. O ίδιος άλλωστε παραδέχεται πως "αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο δεν θα έφευγα από το χωριό μου".
Μετά από ένα διάστημα αποχής δύο ετών από το άθλημα, αποφάσισε να επιστρέψει στα γήπεδα και να ξεκινήσει καριέρα προπονητή. Δεχόμενος όλες τις αλλαγές που έχουν επηρεάσει το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια, έχει τη δική του προσέγγιση.
Πλέον βρίσκεται στον πάγκο της Αλαβές και τα πήγε εκπληκτικά μέσα στη χρονιά. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην ισπανική "El Pais" μίλησε για τον τρόπο που βλέπει το ποδόσφαιρο "Στο τελευταίο Μουντιάλ είδα τη Βραζιλία και ο σχολιαστής είπε πως δεν έχει ικανότητα στην επίθεση. Είδα την Ολλανδία και ο σχολιαστής είπε πως δεν έχει την ποιότητα να επιτεθεί στον αντίπαλο. Είδα την Ισπανία που αποκλείστηκε και είπαν πως δεν έχει ποιότητα. Είδα την Αργεντινή και το ίδιο. Είναι εύκολο να βρεις χώρους όταν επιτίθεσαι κόντρα σε δέκα αντιπάλους και πρέπει να σκεφτείς σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου;
Αυτό είναι το πιο δύσκολο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Να έχεις ταχύτητα για να βρεις αυτούς τους χώρους. Γι' αυτό το λόγο οι ποδοσφαιριστές που μπορούν να κινηθούν σε μικρούς χώρους ή που έχoυν σκεφτεί την επόμενη κίνηση πριν δεχθούν την πάσα, αξίζουν από 5 ως 30.0000.000 ευρώ. Το πιο δύσκολο είναι να δουλέψεις την επίθεση", παραδέχθηκε ο Πελεγκρίνο.
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ
"Μια ομάδα που μπορεί να επιτεθεί με συνοχή, έχει κίνηση στην επίθεση, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί". συνέχισε.
Και η μέχρι σήμερα εμπειρία του στους πάγκους τον έχει ωριμάσει και στον τρόπο που σκέφτεται: "H εμπειρία δείχνει ότι τα καλά και τα άσχημα αποτελέσματα είναι όλα στο ίδιο πακέτο. Οι αδυναμίες μας γίνονται αρετές και οι αρετές μας αδυναμίας. Αν είσαι ήρεμος και νικάς λένε ότι η ομάδα πηγαίνει καλά επειδή ο προπονητής είναι ήρεμος. Αν χάνεις λένε πως με τέτοιο ήρεμο προπονητή δεν μπορεί να ξυπνήσει η ομάδα. Αν φωνάζες πολύ λένε πως η ομάδα έχει επικοινωνία με τον προπονητή, αν χάνεις ότι δεν γίνεται να πάει καλά η ομάδα με τις φωνές. Κάθε άνθρωπο μπορείς να τον δεις όπως θέλεις, σαν πρίγκιπα ή σαν βάτραχο".
"Ο τρόπος που βλέπουμε το ποδόσφαιρο είναι επίσης χωρισμένος. Έχουμε τις ομάδες που θέλουν τη μπάλα, κι αυτές που δεν τη θέλουν. Πας είτε με τη μία πλευρά, είτε με την άλλη. Έτσι η αντίληψη είναι πως αυτή που θέλει τη μπάλα είναι η καλή και η άλλη η κακή. Πώς γίνεται μια ομάδα να μη θέλει τη μπάλα; Ένα παιχνίδι είναι όπως ο χώρος δύο ατόμων. Αν ο άλλος σε πατήσει δεν μπορείς να σηκώσεις το πόδι σου. Δεν ξέρω καμία ομάδα που να μη θέλει τη μπάλα. Όλοι δουλεύουν. Απλά οι μικρότερες ομάδες δουλεύουν περισσότερο χωρίς τη μπάλα, γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν δυνατότερους αντιπάλους".
Όσο για τον ποδοσφαιριστή που θαυμάζει, δεν επέλεξε κάποιον δικό του στην Αλαβές, αλλά έναν από τη Ρεάλ. Είχε όμως λόγο: " Ο Νάτσο είναι διαβητικός. Το πάθος του για να γίνει ποδοσφαιριστής τον βοηθάει με την καθημερινή του μάχη. Αυτό το άθλημα σε βοηθάει να νιώθεις μέλος μιας ομάδας, να είσαι μέρος σε κάτι πολύ ανώτερο από τον εαυτό σου".