Το pregame του Μπάγερν Μονάχου – Τσέλσι

Δεν είναι ο τελικός που ονειρευόμασταν. Δεν είναι ο τελικός που προβλέπαμε. Δεν είναι ο τελικός που μας καθηλώνει. Λάθος. Το τελευταίο, τουλάχιστον, δεν ισχύει, διότι αυτό το παιχνίδι, ήταν, είναι και θα είναι το σημαντικότερο κάθε ποδοσφαιρικής σεζόν, όποιοι κι αν είναι οι φιναλίστ. Τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών, που εξελίχθηκε σε τελικό Champions League και που πλέον μπορούν και 2 μη… Champions να συμμετάσχουν.

Μπάγερν Μονάχου και Τσέλσι δίνουν ραντεβού στην… έδρα της πρώτης, αφού η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε οι Βαυαροί να διεκδικούν το τρόπαιο που θα τους φέρει στο 3ο σκαλί του “βάθρου” του θεσμού στην “Άλιαντς Αρένα”. Οι Άγγλοι, από την πλευρά τους, κυνηγούν την εξιλέωση για το χαμένο (από τα άστοχα πέναλτί τους) τρόπαιο του 2008 και συνάμα την καρποφόρηση του πακτωλού χρημάτων που έχει διαθέσει ο Ρομάν Αμπράμοβιτς.

Στο αγωνιστικό σκέλος, οι απουσίες λόγω τιμωριών μονοπωλούν την εικόνα, αφού οι μεν γηπεδούχοι (με κάθε έννοια) στερούνται των υπηρεσιών των Λουίς Γκουστάβο, Χόλγκερ Μπάντστουμπερ και Ντάβιντ Αλάμπα, οι δε φιλοξενούμενοι των Τζον Τέρι, Ραμίρες, Ραούλ Μεϊρέλες και Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς. Το δίδυμο των στόπερ, μάλιστα, οι Ντάβιντ Λουίζ και Γκάρι Κέιχιλ, προέρχονται από τραυματισμό και δεν είναι 100% έτοιμοι, παρότι θα αγωνιστούν.

Η γερμανοαγγλική μάχη αρχίζει στις 21:45, με το Contra.gr να μεταδίδει live από νωρίς το απόγευμα τα πάντα για τον τελικό, προσδοκώντας σε ένα παιχνίδι αντάξιο των περιστάσεων. Μέχρι τότε, ακολουθεί η προαναγγελία του αγώνα…

Τα αστέρια

“Από τότε που έφυγα από την Τσέλσι, δεν παίζει το ίδιο θεαματικά”. Με αυτά τα λόγια υποδέχεται τον τελικό ο Άριεν Ρόμπεν, ο άνθρωπος που συνδέει τις 2 φιναλίστ. Ο Ολλανδός μεσοεπιθετικός “έφτιαξε” το όνομά του στο “Στάμφορντ Μπριτζ”, ωστόσο διάγει τα καλύτερα ποδοσφαιρικά χρόνια στο Μόναχο, παρά τα πολλά σκαμπανεβάσματα. Φέτος, η χρονιά του περιελάμβανε πολλές αντιθέσεις κι ειδικά η κατάληξή της δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Καυγάς με το Φρανκ Ριμπερί και μαυρισμένο μάτι, μοιραίος παίκτης στον “τελικό” πρωταθλήματος απέναντι στην Ντόρτμουντ, απώλεια του τίτλου για 2η σερί σεζόν και συντριβή στον τελικό κυπέλλου από τον ίδιο αντίπαλο.

Στο τελευταίο παιχνίδι πριν το Euro 2012, ίσως την έσχατη ευκαιρία του Ρόμπεν να οδηγήσει τους “οράνιε” στην κατάκτηση ενός τροπαίου, θέλει να πράξει το ίδιο και με τους “Die Roten”, που κινδυνεύουν να κλείσουν 2ετία δίχως τρόπαιο, πράγμα σπάνιο για το ηγεμονικό καθεστώς που έχουν επιβάλλει οι Βαυαροί στο γερμανικό ποδόσφαιρο. Το 2010 πήρε την ομάδα του Λουίς φαν Χάαλ από το… χεράκι, την οδήγησε μέχρι τον τελικό, αλλά έχασε ένα κρίσιμο τετ-α-τετ κι είδε την Ίντερ του Ζοζέ Μουρίνιο να πανηγυρίζει το τρόπαιο. Το ίδιο καλοκαίρι, πήγε με την Ολλανδία στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έχασε ένα τετ-α-τετ κι είδε την Ισπανία να πανηγυρίζει το τρόπαιο. Ο 3ος σημαντικός τελικός μέσα σε 2 χρόνια, εν πολλοίς θα καθορίσει και την “ταυτότητα” του 28χρονου για τον ιστορικό του μέλλοντος: winner ή loser;

Ήταν κάπου στο Μάρτιο, όταν ο Αντρέ Βίλας Μπόας απέτυχε να κάνει την ανανέωση για την οποία προσελήφθη από το αφεντικό της Τσέλσι. Οι Ντιντιέ Ντρογκμπά, Φρανκ Λάμπαρντ, Τέρι, Μικαέλ Εσιέν είχαν δευτερεύοντα ρόλο στην ομάδα, ωστόσο τα αποτελέσματα δεν δικαίωναν τον Πορτογάλο τεχνικό. Η αντικατάστασή του από το Ρομπέρτο ντι Ματέο επανέφερε στα αγωνιστικά πλάνα των “μπλε” όλη την “παλιά φουρνιά”. Εκείνη την περίοδο, ο επιθετικός από την Ακτή Ελεφαντοστού έφτιαχνε βαλίτσες για την Κίνα, όπου ο (εκδιωχθείς από το Βίλας Μπόας) Νικολά Ανελκά έκανε και τον προπονητή στη Σανγκάη Σενχούα. Αυτό το τέλος ήθελε η μοίρα (σύμφωνα με τη φημολογία) για την 8ετή πορεία του 34χρονου άσου στην Τσέλσι, αφού το καλοκαίρι μένει ελεύθερος βάσει του νόμου Μποσμάν.

Ο 1ος Αφρικανός σκόρερ στην ιστορία του αγγλικού πρωταθλήματος είχε μία σεζόν σε ρηχά νερά, ωστόσο όταν ο ντι Ματέο του έδειξε εμπιστοσύνη, απέδειξε ότι είναι ακόμα ζωντανός. Σημαντικά τέρματα, καίριες εμφανίσεις στα πιο κρίσιμα παιχνίδια της σεζόν για το σύλλογο και δικαίωση των προσωπικών κόπων με την κατάκτηση του 4ου κυπέλλου Αγγλίας της συλλογής του και με την παρουσία στον 2ο τελικό του Champions League. Παρά την ανατροπή δεδομένων, δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως ο Ντρογκμπά θα παραμείνει τελικά στο “Στάμφορντ Μπριτζ”. Ήδη έχει δώσει εντολή στο μάνατζέρ του να αρχίσει διερευνητικές επαφές με την Μπαρτσελόνα. Υπάρχει ακόμα ένα παιχνίδι όμως, το οποίο αυτός ο επιβλητικός ποδοσφαιριστής θα εκμεταλλευτεί για να πει “αντίο” στον κόσμο της ομάδας. Και να πάρει ακόμα μία εκδίκηση, μετά τον ημιτελικό κόντρα στους “μπλαουγκράνα”, αφού στον τελικό του 2007-2008 απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε αποβληθεί στο 116′ κι είχε στερήσει από την ομάδα του έναν δεινό εκτελεστή πέναλτι.

Διαβάστε ακόμα: Ο τελικός της Τσέλσι

Οι προπονητές

Όλοι γνωρίζουν. Όλοι ελπίζουν. Όλοι θα επιβεβαιωθούν ή θα διαψευστούν με το τέλος του αγώνα κόντρα στην Τσέλσι. Ο Ζεπ Χέρμπεργκερ κατέκτησε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο κόλπο. Στη διοργάνωση του 1954 παρέταξε μία αποδυναμωμένη Δυτική Γερμανία στο παιχνίδι των ομίλων απέναντι στη “Χρυσή Ομάδα” της Ουγγαρίας. Οι ασταμάτητοι Μαγυάροι ξεχαρβάλωσαν τα “πάντσερ” με 8-3, ωστόσο στον τελικό οι Γερμανοί εμφάνισαν τελείως διαφορετικό πρόσωπο, με πλήρες ρόστερ, το οποίο (με υποψίες και ντόπινγκ) νίκησε με 3-2 τους αποσβολωμένους και κουρασμένους Ούγγρους του Φέρεντς Πούσκας.

Πολλοί φίλοι των Βαυαρών θέλουν να πιστεύουν πως αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει η συντριβή 5-2 από την Ντόρτμουντ στον τελικό κυπέλλου. Μία μηχανορραφία του Γιουπ Χάινκες, ώστε να πιάσει την Τσέλσι απροετοίμαστη. Εξάλλου, δεν έχει και πολλούς τρόπους να αιφνιδιάσει, από άποψη προσώπων ή τακτικής. Σταθερό 4-2-3-1 κι οι απουσίες των Γκουστάβο, Αλάμπα και Μπάντστουμπερ αναπληρώνονται με συγκεκριμένους τρόπους (οπισθοχώρηση κατά μία θέση των Τόνι Κρόος και Ανατόλι Τίμοστσουκ και είτε μετατόπιση του Φίλιπ Λαμ εκεί όπου έχει αγωνιστεί περισσότερο φέτος, στη θέση του αριστερό μπακ, με το Ραφίνια να πηγαίνει δεξιά, είτε αντικατάσταση του Αλάμπα με τον Ντιέγο Κοντέντο). Από εκεί και πέρα, η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στο αντίπαλο “στρατόπεδο” είναι το μοναδικό “όπλο” που διαθέτει ο 66χρονος προπονητής, με τα περισσότερα από 1.000 παιχνίδια στους πάγκους.

Αποτελεί την πιο σημαντική προπονητή ιστορία της σεζόν, αφού μέσα σε 2,5 μήνες ο Ρομπέρτο ντι Ματέο κατάφερε το ακατόρθωτο, να περισώσει την υπόληψη της Τσέλσι και να καταστήσει πετυχημένη μία σεζόν που βρήκε την πρωταθλήτρια του 2010 να τερματίζει στην 6η θέση της Premier League, 25 βαθμούς μακριά από την κορυφή. Την ώρα που μερίδα του Τύπου τον ήθελε να “πριονίζει” την καρέκλα του Βίλας Μπόας, ο Ιταλός βοηθός ανέλαβε ξανά χρέη 1ου προπονητή (το είχε πράξει παλαιότερα στη Μίλτον Κέινς Ντονς και στη Γουέστ Μπρομ), εμπιστεύθηκε τους παίκτες που οδήγησαν το σύλλογο στην πιο αξιομνημόνευτη δεκαετία της ιστορίας και επιβραβεύθηκε με αποτελέσματα.

Σε 20 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις μετρά 13 νίκες, 4 ισοπαλίες και 3 ήττες. Με μία διαφορετική ανάγνωση, μετρά την απίστευτη ανατροπή στη φάση των 16 του Champions League απέναντι στη Νάπολι, το θρίαμβο στα ημιτελικά του κυπέλλου με 5-1 επί της Τότεναμ στο “Γουέμπλεϊ”, τον αποκλεισμό της απερχόμενης πρωταθλήτριας Ισπανίας, Ευρώπης και κόσμου Μπαρτσελόνα και φυσικά την κατάκτηση του κυπέλλου Αγγλίας. Με μία τρίτη ματιά, συσπείρωσε ξανά την ομάδα, περιβάλλοντας με εμπιστοσύνη τόσο τους παίκτες που είχε απωθήσει ο Βίλας Μπόας (με πιο τρανό παράδειγμα τον Πάουλο Φερέιρα), όσο κι εκείνους που είχε ευνοήσει ο Πορτογάλος (Φερνάντο Τόρες), επανέφερε το ομαδικό πνεύμα, προσέφερε αγωνιστικές οδηγίες πιο ταιριαστές στο υπάρχον ρόστερ και με λίγα λόγια, έστειλε το… βιογραφικό του στον Αμπράμοβιτς για τη θέση του μόνιμου προπονητή της ομάδας τη νέα σεζόν.

Διαβάστε ακόμα: Η ανάλυση της τακτικής

Η προϊστορία

Μία φορά η κληρωτίδα έχει φέρει αντιμέτωπες τις 2 ομάδες σε επίσημη διοργάνωση. Ήταν η προημιτελική φάση του Champions League της σεζόν 2004-2005, όταν η Τσέλσι των Μουρίνιο και Ρόμπεν (οι Τσεχ, Φερέιρα, Τέρι, Λάμπαρντ, Ντρογκμπά παραμένουν ακόμα στην ομάδα) αντιμετώπισε την Μπάγερν του Φέλιξ Μάγκατ και του Μίχαελ Μπάλακ (οι Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ έχει διασωθεί από τότε, ο Λαμ ήταν δανεικός στη Στουτγκάρδη εκείνη τη σεζόν). Το πρώτο παιχνίδι διεξήχθη στο “Στάμφορντ Μπριτζ”, όπου οι Λονδρέζοι επικράτησαν με 4-2 χάρη στα 2 τέρματα του Λάμπαρντ (4′ Κόουλ, 60′, 70′ Λάμπαρντ, 80′ Ντρογκμπά – 52′ Σβάινσταϊγκερ, 90′ Μπάλακ). Την παράσταση έκλεψε, όμως, ο Special One, έστω και δια της απουσίας του. Μάλλον.

Πρόκειται, φυσικά, για τη γνωστή ιστορία με το καροτσάκι των απλύτων. Ο Μουρίνιο είχε τιμωρηθεί από την UEFA για τη συμπεριφορά του στη φάση των 16 κόντρα στην Μπαρτσελόνα και δεν είχε δικαίωμα να βρίσκεται στο γήπεδο. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της “Daily Mail” δύο χρόνια μετά το ματς, ο Πορτογάλος εισήλθε κρυφά στα αποδυτήρια κι έδινε… ασύρματα οδηγίες στο βοηθό του, Ρουί Φαρία, ο οποίος φέρεται να είχε ακουστικό στο αυτί του, που κάλυπτε με ένα καπέλο. Οι ιθύνοντες της UEFA θορυβήθηκαν από το διαρκές ξύσιμο του αυτιού του Φαρία και έλεγξαν την κατάσταση στο ημίχρονο, χωρίς να βρουν τίποτα. Στο 2ο μέρος, ο προπονητής τερματοφυλάκων Σιλβίνιο Λούρο έκανε συνεχώς βόλτες μεταξύ πάγκου και αποδυτηρίων και κάθε φορά έφερνε μικρά κομμάτια χαρτιού με οδηγίες. Το καλύτερο, όμως, το πορτογαλικό επιτελείο το άφησε για το τέλος, αφού για να μην εντοπιστεί από τους υπεύθυνους, ο Μουρίνιο φέρεται να “απέδρασε” από τα αποδυτήρια κρυμμένος σε ένα καροτσάκι με άπλυτα ρούχα.

Μία εβδομάδα αργότερα, το τέρμα ξανά του Λάμπαρντ στο 30ό λεπτό “πάγωσε” το Μόναχο, με τους Γερμανούς να παίρνουν τη νίκη 3-2, χάρη σε 2 γκολ στις καθυστερήσεις, τα οποία δεν ήταν αρκετά (65′ Πιζάρο, 90′ Γκερέρο, 95′ Σολ – 30′ Λάμπαρντ, 80′ Ντρογκμπά). Οι “μπλε” προχώρησαν στην ημιτελική φάση, όπου μετά από 180 λεπτά αγώνα, ένα τέρμα του Λουίς Γκαρθία έστειλε τη Λίβερπουλ αντί γι’ αυτούς στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, για το περιβόητο “θαύμα” απέναντι στη Μίλαν.

Η πορεία

Η Μπάγερν “πλήρωσε” την εξαιρετική πορεία στο πρωτάθλημα της προηγούμενης ομάδας του Χάινκες, της Λεβερκούζεν, η οποία τερμάτισε 2η το 2010-2011 κι άφησε τους Βαυαρούς να δίνουν προκριματικά για το Champions League. Η Ζυρίχη δεν προέβαλε ιδιαίτερη αντίσταση κι οι 2 νίκες (2-0 στη Γερμανία, 1-0 στην Ελβετία), έστειλαν την Μπάγερν στον “όμιλο του θανάτου”. Μάντσεστερ Σίτι, Νάπολι και Βιγιαρεάλ εποφθαλμιούσαν τα 2 “εισιτήρια” για τη συνέχεια, με την πιο έμπειρη ομάδα να “καθαρίζει” σχετικά νωρίς με αυτήν την υπόθεση. Νίκες 2-0 με Ισπανούς και Άγγλους (στο παιχνίδι του… Κάρλος Τέβες), ισοπαλία και νίκη απέναντι στους Ιταλούς κι η πρωτιά “κλείδωσε” με το 3-1 στο “Μαδριγάλ”. Η διαδικαστικού χαρακτήρα ήττα 2-0 στο Μάντσεστερ δεν είχε επιπτώσεις.

Επιστροφή στην Ελβετία, για τη φάση των 16 και το ματς κόντρα στη Βασιλεία του… Μπαγερν-αναθρεμμένου Χάικο Φόγκελ. Ήττα 1-0, πολύ μουρμούρα λόγω απόδοσης, αλλά επαναληπτικός με… 7 απαντήσεις. Ο προημιτελικός με τη Μαρσέιγ αποδείχθηκε πιο εύκολη υπόθεση (2 νίκες με 2-0) κι ακολούθησε ο… διαφαινόμενος αποκλεισμός. Κάπως έτσι έβλεπε ο ποδοσφαιρικός κόσμος την κλήρωση απέναντι στην κορυφαία ομάδα της χρονιάς, την “ατμομηχανή” των γκολ Ρεάλ Μαδρίτης. Στο 1ο ματς ο Χάινκες πήρε την ταυτότητα του Μουρίνιο κι η Μπάγερν νίκησε 2-1. Στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου”, μετά από σπουδαία μάχη 120 λεπτών, οι Γερμανοί κλήθηκαν να πάρουν την πρόκριση στα πέναλτι. Κι εκεί δεν αποτυγχάνουν ποτέ…

Ο πρώτος αντίπαλος της Τσέλσι στο θεσμό ήταν το 2ετές… δημιούργημα του Χάινκες, η Λεβερκούζεν. Μαζί με τη Βαλένθια ήταν οι 3 ομάδες για τις 2 προνομιούχες θέσεις, με την Γκενκ να “γεμίζει” το πρόγραμμα. Νίκη 2-0 επί των Γερμανών, ισοπαλία 1-1 με τη Βαλένθια στην Ισπανία, θρίαμβος 5-0 επί της Γκενκ στο Λονδίνο, αλλά κατραπακιά 1-1 στο Βέλγιο, ήττα 2-1 στη Γερμανία και όλα κρίθηκαν στο τελευταίο ματς, εντός έδρας με τις “νυχτερίδες”. Ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που η ομάδα του Βίλας Μπόας στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και το 3-0 την έστειλε στο… Βεζούβιο. Η φιλόδοξη και πρωτάρα Νάπολι υποδέχθηκε τους “μπλε” δίχως τον απαιτούμενο σεβασμό. Το θρασύ 3-1 του “Σαν Πάολο” θεωρήθηκε μισός αποκλεισμός και αποτέλεσε το “κύκνειο άσμα” του Πορτογάλου προπονητή στο θεσμό. Στον επαναληπτικό, ουδείς περίμενε πολλά από το αποδιοργανωμένο σύνολο του ντι Ματέο, παρ’ όλα αυτά, μετά από ένα επικό παιχνίδι, το τέρμα του Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς στο 105′ της παράτασης “χάρισε” στους Άγγλους την πρόκριση με συνολικό σκορ 5-4.

Στην προημιτελική φάση, η Τσέλσι υπέφερε στο “Λουζ” κόντρα στην Μπενφίκα, ωστόσο η άμυνα που είχε στήσει ο ντι Ματέο κράτησε και το τέρμα του Σαλομόν Καλού της έδωσε τη νίκη 1-0. Στον επαναληπτικό, η νίκη 2-0 την έστειλε για 6η φορά τα τελευταία 9 χρόνια στην ημιτελική φάση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Και γι’ αυτήν, όμως, όλα τελείωναν εδώ. Διότι η ακαταμάχητη Μπαρτσελόνα δεν θα μπορούσε να “στραβοπατήσει” απέναντι στους αποδυναμωμένους “μπλε”, σε σχέση με εκείνους που είχε αποκλείσει πριν 2 χρόνια στον ίδιο γύρο. Το 1-0 από το τέρμα του Ντρογκμπά στο παιχνίδι του Λονδίνου έδωσε κάποιες ελπίδες στην Τσέλσι, που με γραμμή Μαζινό κατάφερε να αποκρούσει τις καταλανικές επιθέσεις. Δεν τα κατάφερε το ίδιο καλά στον επαναληπτικό, αλλά το τέρμα του Ραμίρες ήταν αρκετό για να βάλει τις βάσεις για το θαύμα του “Καμπ Νου”, με τον Τόρες να διαμορφώνει το τελικό 2-2 και να στέλνει την Τσέλσι στο Μόναχο.

Ο τόπος

Η “Fußball Arena München” κατά την UEFA, που δεν επιτρέπει τη διαφήμιση μη χορηγού, η “Allianz Arena” κοινώς, αποτελεί την έδρα της Μπάγερν Μονάχου, προσφέροντάς της ακόμα ένα ατού στη διεκδίκηση του τροπαίου. Εκθαμβωτικό γήπεδο, ένα τεχνολογικό επίτευγμα, που επιτρέπει την πλήρη αλλαγή χρώματος του εξωτερικού κελύφους, αναλόγως με το ποια ομάδα αγωνίζεται (Μπάγερν, Μόναχο 1860, εθνική Γερμανίας) ή αναλόγως τη διοργάνωση (δείτε εδώ πως θα είναι το γήπεδο στον τελικό).

Χτίστηκε μέσα σε 3 χρόνια (καθυστέρησε λόγω ενός σκανδάλου με την εργολαβία), κόστισε 340.000.000 ευρώ και χωράει 69.901 θεατές στα παιχνίδια του γερμανικού πρωταθλήματος, όπου υπάρχουν και θέσεις ορθίων πίσω από τα τέρματα. Στην Ευρώπη η χωρητικότητα μειώνεται σε 66.000 θεατές.

Το Μόναχο, ως έδρα του τελικού, διατήρησε και φέτος την παράδοση που τη θέλει πόλη την εκπλήξεων. Η αρχή έγινε με τον 1ο τελικό του θεσμού που φιλοξενήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο, μεταξύ Νότιγχαμ και Μάλμε, ο οποίος βρήκε νικητές τους Άγγλους του Μπράιαν Κλαφ. Ο επόμενος τελικός ήταν αυτός του 1993, όταν η Μαρσέιγ έκανε την έκπληξη και νίκησε της Μίλαν του Φάμπιο Καπέλο με 1-0. Το 1997, η Ντόρτμουντ αγωνίστηκε “εντός έδρας” στον τελικό απέναντι στη Γιουβέντους και κατέκτησε το μοναδικό τρόπαιό της στη διοργάνωση, επικρατώντας 3-1. Φέτος, δύο ομάδες που ελάχιστοι θα πόνταραν πως θα φτάσουν μέχρι εδώ και σίγουρα κανείς όταν ήρθε η ώρα των ημιτελικών, επιβεβαιώνουν το απρόβλεπτο που επιτάσσει το Μόναχο, ως πόλη του τελικού.

Διαβάστε ακόμα: Η “χρυσή Βίβλος” του Champions League

Το τρόπαιο

Από το 1956 μέχρι το 2011, το τρόπαιο της σημαντικότερης διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης έχει απονεμηθεί 56 φορές σε 21 διαφορετικές ομάδες. Πέντε εξ αυτών, πληρώντας τις προϋποθέσεις που έχει θέσει η UEFA, έχουν στη συλλογή τους το αυθεντικό τρόπαιο, αρχίζοντας από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η UEFA, το 1967, απένειμε στους πρωταθλητές Ευρώπης της εποχής το τρόπαιο που είχε δωρίσει η γαλλική αθλητική εφημερίδα “L’ Equipe” στην ευρωπαϊκή συνομοσπονδία, αφού μετρούσε ήδη 6 κατακτήσεις.

Η Σέλτικ, η νικήτρια του θεσμού του 1967, πανηγύρισε με το 2ο στη σειρά τρόπαιο, το οποίο κατασκεύασε ο Ελβετός χρυσοχόος Γιργκ Στάντελμαν και το σχεδιασμό του ολοκλήρωσε ο Φρεντ Μπάνινγκερ μετά από 340 ώρες εργασίας. Το δεύτερο τρόπαιο, ύψους 62 εκατοστών, βάρους 7,5 κιλών και κόστους 10.000 ελβετικών φράγκων (περίπου 6.500 ευρώ), είχε ορισμένες διαφορές από το πρώτο και κατέληξε στις προθήκες του Άγιαξ.

Το 1968-1969, η UEFA αποφάσισε να θέσει 2 κριτήρια, ώστε το τρόπαιο να περνά οριστικά στα χέρια ορισμένων ομάδων. Για να το πράξει αυτό ένας σύλλογος θα έπρεπε είτε να κατακτήσει το θεσμό για 3 συνεχείς σεζόν, ή συνολικά 5. Ο “Αίαντας” κατάφερνε από το 1971 μέχρι το 1973 να “αναρριχάται” διαρκώς στην κορυφή της Ευρώπης κι έτσι έγινε η 2η ομάδα που απέκτησε στην κατοχή της το αυθεντικό τρόπαιο. Τρία χρόνια μετά, αυτή η… παρέα μεγάλωσε, αφού από το 1974 μέχρι το 1976 η Μπάγερν ήταν αυτή που πανηγύριζε 3 συνεχείς κατακτήσεις του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Πέρασαν περίπου 20 χρόνια, μέχρι να χρειαστεί και 4η έκδοση του τροπαίου. Στον τελικό της Αθήνας το 1994, η Μίλαν συνέτριψε με 4-0 την Μπαρτσελόνα και κατέκτησε για 5η φορά την κορυφή της Ευρώπης, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει χώρο στο μουσείο της για το ξεχωριστό έκθεμα. Εντεκα χρόνια μετά, η Μίλαν έδωσε το δικαίωμα στη Λίβερπουλ να εισχωρήσει και αυτή σε αυτό το κλειστό κλαμπ ομάδων, αφού μετά τον τελικό της Κωνσταντινούπολης, οι “κόκκινοι” κατέκτησαν κι αυτοί τον 5ο τίτλο της ιστορίας τους και πήραν το αυθεντικό τρόπαιο στο Μέρσεϊσαϊντ.

Οι κάτοχοι των… αυθεντικών τιμημένων

1967: Ρεάλ Μαδρίτης, μετά από 6 κατακτήσεις

1973: Αγιαξ, μετά την 3η συνεχή κατάκτηση

1976: Μπάγερν Μονάχου, μετά την 3η συνεχή κατάκτηση

1994: Μίλαν, μετά την 5η κατάκτηση

2005: Λίβερπουλ, μετά την 5η κατάκτηση

Διαβάστε ακόμα: Οι θρίαμβοι της Μπάγερν Μονάχου