Αγανάκτηση!
Ένοιωσα αγανάκτηση ως φίλαθλος που θέλω να πάω στο γήπεδο και να χαρώ το παιχνίδι, χωρίς να κινδυνεύω να μου έρθει στο κεφάλι ένα, εξαιρετικής ομολογουμένως ποιότητας μετά την ανακαίνιση τους, σιφόνι από την τουαλέτα του ΣΕΦ ή το Αλεξάνδρειο.
Αγανάκτηση ως φορολογούμενος που έχω βαρεθεί να πληρώνω για γήπεδα που καταστρέφονται από ΑΛΗΤΕΣ, όχι νεαρούς ανεγκέφαλους, αλλά ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ που βολεύονται από αυτές τις καταστάσεις.
Αγανάκτηση που δε μπορώ να επισκεφθώ αυτά τα γήπεδα που πληρώνω, χωρίς να ακούω να βρίζεται η μάνα (νεκρή ή ζωντανή αδιακρίτως), η οικογένεια του καθενός, περιοχές της Ελλάδος, της πατρίδος μου – μας, ανεξάρτητα αν είναι από το Βορρά ή το Νότο, τη Δύση ή την Ανατολή.
Αυτό που με προβληματίζει όμως περισσότερο είναι ότι με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν ασχολείται κανείς με τις ποινές.
Γιατί οι δημοσιογράφοι δεν το κράζουν με πηχυαίους τίτλους και πρωτοσέλιδα, παρά μόνο με μικρά ρεπορτάζ ή μεμονωμένα άρθρα; Μήπως γιατί δεν πουλάει όσο τα επεισόδια; Μήπως γιατί θα δυσαρεστηθούν οι ΟΠΑΔΟΙ κάποιων ομάδων, οι οποίοι όμως είναι αυτοί που αγοράζουν κατά κόρο τις εφημερίδες τους;
Αυτό που με προβληματίζει επίσης είναι ότι οι ποινές είναι και ασήμαντες, αλλά και άνισες. Το πρόστιμο του ΑΡΗ για τον ημιτελικό με το ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ υπερβαίνει το αντίστοιχο του ΠΑΟ για τα επεισόδια στο ΣΕΦ και είναι περίπου όσο για τα επεισόδια στην ΑΕΚ. Τελικά όμως όλοι βολεύονται με ασήμαντα χρηματικά πρόστιμα, με εξαίρεση τον περσινό τελικό όπου κάποιος έπρεπε να τιμωρηθεί αλλά και πάλι οι ποινές ήταν άνισες (4 (τέσσερις) αγωνιστικές για τον ΑΡΗ και χρηματικό πρόστιμο για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ).
Και το χειρότερο ότι μοιάζουν τόσο μελετημένες που φαίνεται ότι είναι σχεδιασμένες για να τηρούν ισορροπίες. Και ο Άρης έπρεπε να τιμωρηθεί προχθές με μία αγωνιστική (μπουκάλι ή μπουκάλια και υβριστικά συνθήματα), αλλά μετά πώς να τι βγάλουν οι άλλοι μόνο με χρηματικό πρόστιμο και όχι με δυο – τρεις ή παραπάνω αγωνιστικές. Ενώ έτσι και ο Άρης μπορεί να φωνάζει ως αδικημένος και όλοι είναι βολεμένοι και ικανοποιημένοι.
Και τέλος το να πει κάποιος για την πολιτεία ότι τη βολεύει να υπάρχουν τα επεισόδια γιατί έτσι δεν ασχολείται κανείς για κάποιες μέρες με άλλα ποιο σημαντικά είναι τετριμμένο και αυτονόητο.
Στο ποδόσφαιρο γίνεται προσπάθεια γιατί μετά την επιτυχία της Εθνικής ήταν αδύνατο να κρυφτεί το πρόβλημα. Με το ποδόσφαιρο πλέον, λίγο ή περισσότερο δεν έχει σημασία, ασχολούνται ΟΛΟΙ. Γυναίκες, παιδιά, νέοι, γέροι. Το μπασκετάκι όμως; Το βόλεϊ; Το πόλο; Ακόμη και το χάντμπολ πέρσι; Μέχρι πότε θα υπάρχει αυτή η κατάσταση;
Δε με ενδιαφέρει ποιος το ξεκίνησε, ούτε ποιος το διαιωνίζει. Με ενδιαφέρει κάποιος να το τελειώσει.
ΕΔΩ και ΤΩΡΑ! ΝΥΣΑΦΙ ΠΙΑ!
Δραγούμης Μιχάλης