Άλλο το '93, άλλο το '17: Γιαννάκης και Άρης είναι ένα

Ο χρόνος, λένε πως, είναι ο καλύτερος γιατρός. Λειαίνει τις αντιθέσεις, σε κάνει ν' αφήνεις πίσω το παρελθόν και να προχωράς βλέποντας μπροστά.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης υπήρξε επί σειρά ετών ανεπιθύμητος στο "Παλέ". Persona non grata. Η προσφυγή που είχε καταθέσει το καλοκαίρι του 1993, μετά το ευρωθρίαμβο στο Τορίνο, και η συμφωνία του με τον Πανιώνιο είχαν "πονέσει" τον κόσμο του Άρη πιο πολύ κι από τη φυγή του Γκάλη ένα καλοκαίρι νωρίτερα. Μαχαιριά στην καρδιά.

Η επιστροφή του μάλιστα, τέλη Νοεμβρίου (27 ήταν), είχε συνδυαστεί με εκατοντάδες πεντοχίλιαρα της εποχής, εκείνα τα μπλε τα κολοκοτρωνέικα, που είχαν τυπωμένο πάνω το πρόσωπό του, την κρεμάλα του Ιούδα, καθώς και συνθήματα-ύβρεις για όλη την οικογένειά του.

Από τότε βέβαια μεσολάβησαν πολλά, πάρα πολλά. Τόσα που τα μίση χάθηκαν στη λήθη, τα πάθη κάμφθηκαν. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι πλέον ο προπονητής του Άρη, σε μια περίεργη (όπως διαφαίνεται) σεζόν, κι έχει αναλάβει να δημιουργήσει ένα σύνολο χωρίς τα... λασκάρεια λεφτά των προηγούμενων ετών.

Ο κόσμος, οι νεότεροι κυρίως που δεν πολυέζησαν ή δεν θυμούνται εκείνη την μπασκετική περίοδο, αναγνωρίζουν το δύσκολο εγχείρημα και όχι μόνο τον στηρίζουν, αλλά είναι δίπλα του. Και του ζητούν, όπως συνέβη από 100άδες στην ανοικτή προπόνηση της Δευτέρας, " να κάνει την ομάδα πάλι πρώτη, Παναγιώτη, Παναγιώτη".

Ο ίδιος αντέδρασε μ' ένα ευχαριστήριο χειροκρότημα. Γιατί και ο ίδιος τους έχει συγχωρέσει (από καιρό) για εκείνη την εφιαλτική βραδιά.

ΓΖ.