Χρέος FC

Τι είναι αυτό που κάνει μια ομάδα μεγάλη; Η αξία των παικτών της; Τα πρωταθλήματα που έχει πάρει ή μήπως η απόδοση των παικτών και η ποιότητα/επίπεδο ποδοσφαίρου που παρουσιάζουν από αγώνα σε αγώνα; Όλα έχουν το ειδικό τους βάρος στην εξίσωση. Ο καταλυτικός όμως παράγοντας όμως που δίνει το συγκριτικό πλεονέκτημα στις ομάδες δεν είναι άλλος από τον παράγοντα υποδομή. Μία πτυχή του πρωταθλητισμού την οποία όλοι τη γνωρίζουν, λίγοι όμως προσπαθούν να τη βελτιώσουν και να εκμεταλλευτούν τα πλεονεκτήματα που μπορεί να αποφέρει.

Ακαδημίες γήπεδα και εμπορική εκμετάλλευση περιουσιακών στοιχείων των ομάδων σε συνδυασμό με την άρτια και αποδοτική διαχείριση του εταιρικού ονόματος ( Brand name ) μπορούν να αποφέρουν σημαντικά οφέλη.

Οσο και αν ακούγεται κουραστικό και μονότονο είναι γεγονός ότι η υποδομή μιας ομάδας δεν είναι απλά το κερασάκι στη τούρτα αλλά το βασικό συστατικό για τη διαχρονική ευημερία και επιτυχία ενός συλλόγου.

Δεν είναι περίεργο άλλωστε ότι οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες οι οποίες πρωταγωνιστούν κάθε χρόνο στα εγχώρια τους και στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα έχουν να επιδείξουν ολοκληρωμένες προτάσεις προπονητικών κέντρων, ακαδημιών και ενός ολοκλήρου μηχανισμού ο οποίος κινείται παράλληλα και περιμετρικά της βασικής ομάδας.

Η 16άδα που κατεβαίνει στο γήπεδο δεν είναι παρά το τελικό προϊόν για το οποίο απαιτείται μεγάλη διοικητική υποστήριξη.

Οι ελληνικές ομάδες βρίσκονται ακόμα στην αγκαλιά του Μορφέα. Η προσπάθεια εκσυγχρονισμού και συμμόρφωσης στα νεα ευρωπαϊκά πρότυπα περιορίζονται στη κρατική υποστήριξη για κατασκευές γηπέδων και παραγραφές χρεών.

Με παίκτες που πρωταγωνιστούν στους αγωνιστικούς χώρους τη τελευταία δεκαετία, και παράγοντες που δεν δείχνουν διατεθειμένοι να ασχοληθούν σοβαρά με το πόστο που έχουν αναλάβει, η ελληνική πραγματικότητα αγγίζει τα όρια του οίκτου.

Οι τρεις ομάδες που προχωράνε προς τη κατάκτηση του τίτλου αυτή τη χρονιά αγωνίζονται με παίκτες των οποίων η μέση ηλικία είναι 27,4 χρονών. Οι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν δαπανήσει το 2004-2005 περί τα €20,000,000 για πληρωμές ποδοσφαιριστών τη στιγμή που το σύνολο των ομάδων στην Α' Εθνική δεν μοιράζονται πάνω απο €20,000,000 απο τα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Η Chelsea από την άλλη μεριά έχει παίκτες με μέσο όρο ηλικίας 25 ετών και η Liverpool 25,8 και τα χρήματα που μπαίνουν ετησίως στα ταμεία των δύο συλλόγων απο τηλεοπτικά δικαιώματα και χορηγίες αγγίζουν τον πενταετή συνολικό προυπολογισμό των ελληνικών ομάδων.

Ο ελληνικός ποδοσφαιρικός κόσμος δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία του χώρου. Δεν έχει μακροπρόθεσμες βλέψεις, ούτε οργανωτικό πλάνο με το οποίο να πορεύεται. Δεν βλέπει το λόγο να επενδύσει σε κάτι που μπορεί να αποδώσει μελλοντικά σε εκθετικό βαθμό τη στιγμή που μπορεί να κερδίσει προσωρινά τις εντυπώσεις με λιγότερο κόπο και σαφώς λιγότερο προβληματισμό.

Το ελληνικό πρωτάθλημα, ειδικά τα χρόνια που τα τηλεοπτικά κανάλια πλήρωναν χρήματα με το τσουβάλι για να αποκτήσουν δικαιώματα μετάδοσης αγώνων με μηδαμινό ενδιαφέρον, δεν ήταν παρά μία φούσκα που έμελε να σκάσει γρηγορότερα και απο αυτή του χρηματιστηρίου. Μόλις η κάνουλα της τηλεόρασης έκλεισε, οι επενδυτές-πρόεδροι είτε το έβαλαν στα πόδια αφήνοντας πίσω χρέος είτε υποβάθμισαν και άλλο το προϊόν.

Αλλεπάληλες ρυθμίσεις χρεών, πτωχεύσεις (βλέπε άρθρο 44), και σκανδαλώδης ανοχή στις ορέξεις των προέδρων είναι η εικόνα που παρουσιάζει το ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία 15 χρόνια. Παρόλες, όμως, τις ρυθμίσεις και την άνιση αντιμετώπιση των ποδοσφαιρικών εταιριών σε σχέση με τις υπόλοιπες ελληνικές εταιρίες, οι ομάδες δεν δείχνουν ικανές να παρουσιάσουν θετικό ισολογισμό.

Οι πολιτικές εφημερίδες είχαν κατα καιρούς δημοσιεύσει στοιχεία με τις «διευκολύνσεις» που είχαν γίνει προς τις ομάδες. Οι πιο τρανταχτές αναπαράγονται παρακάτω.

Με τον Ν. 2021/92 , που αφορά την «Ιδρυση Ταμείου Διαχείρισης Πιστώσεων για την εκτέλεση αρχαιολογικών έργων» η τότε υπουργός Πολιτισμού Αννα Ψαρούδα Μπενάκη κατέθεσε τροπολογία-ρύθμιση με την οποία δόθηκε στις ΠΑΕ η δυνατότητα να καταβάλουν σε 60 δόσεις τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους προς το Δημόσιο μέχρι 30/6/1992. Ταυτόχρονα οι ΠΑΕ θα μπορούσαν να πληρώσουν το ΦΠΑ που δεν είχε αποδοθεί σε 90 ισόποσες δόσεις με το πρόσχημα ότι ΠΑΕ δεν ήξεραν ότι ως ανώνυμες εταιρίες υπόκεινται σε ΦΠΑ!

Ο Ν.2443/96 για τη «Τροποποίηση και συμπλήρωση του Τελωνειακού Κώδικα» επί Γ. Παπαντωνίου και υφυπουργού Αθλητισμού Α. Φούρα περιλάμβανε ρύθμιση χρεών των ΠΑΕ και ερασιτεχνικών σωματείων, σε 48 μηνιαίες δόσεις. Σύμφωνα με τον απολογισμό του Υπουργείου Οικονομικών, το 2001 τα χρέη των ΠΑΕ ήταν 5,043,000,307 δραχμές και των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων 5,358,929,937.

Το πιο πρόσφατο συγχωροχάρτι δόθηκε με τον Ν.2947/2001 περί «Ολυμπιακών Θεμάτων» απο τον Ε. Βενιζέλο ο οποίος θεσμοθέτησε το καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης και οδήγησε σε διαγραφή χρεών, κυρίως των ΚΑΕ. Εκείνη την εποχή η ΚΑΕ ΠΑΟΚ χρωστούσε 7,218,344,215 δρχ και η ΚΑΕ Αρης 3,374,090,712. Μέσω αυτής της διάταξης επωφελήθηκε και η ΠΑΕ Πανιώνιος ο οποίος μέσω της επανίδρυσης του και μετονομασίας σε Νέο Πανιώνιο απαλλάχτηκε απο χρέος ύψους 810,362,886 δραχμών.

Η εικόνα που παρουσιάζει το ελληνικό πρωτάθλημα δεν οφείλεται στη κακή ποιότητα των παικτών. Είναι αποτέλεσμα του κακού management των ιδιοκτητών των ομάδων, καθώς σχεδόν κανείς τους δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία του χώρου παρά μόνο την προσωπική τους προβολή.