H συγκινητική ιστορία του Τσαρλς Αντετοκούνμπο
Ο πατέρας του Γιάννη Αντετοκούνμπο, Τσαρλς, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το Σάββατο (30/9). Η ιστορία αυτού του ανθρώπου είναι συγκινητική κι αν δεν υπήρχε ο Γιάννης δεν θα την μαθαίναμε ποτέ. Το Retro Stories θυμάται το αφιέρωμα-διαμάντι του Zastro για τη ζωή και την οικογένεια των Αντετοκούνμπο.
Ο πατέρας των Γιάννη, Θανάση, Κώστα και Άλεξ έφυγε ξαφνικά από τη ζωή μετά από ανακοπή καρδιάς. Ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο είχε ταλαιπωρηθεί από την υγεία του και στο παρελθόν, αφού το 2015 μπήκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" με έντονους πόντους στο στήθος.
Όπως φαίνεται η καρδιά του δεν άντεξε και τον πρόδωσε στο σπίτι του στις ΗΠΑ στα μέσα της έκτης δεκαετίας της ζωής του. Λίγες ώρες μετά τον ξαφνικό θάνατό του, το Retro Stories θυμάται το αφιέρωμα-διαμάντι του Zastro για τη ζωή και την οικογένεια των Αντετοκούνμπο.
Η ιστορία του Τσαρλς είναι συγκινητική κι αν δεν υπήρχε ο Γιάννης δεν θα την μαθαίναμε ποτέ.
"Μέσα δεκαετίας του ’90 και σ’ ένα μικρό δυάρι στα Σεπόλια, τη λαϊκή γειτονιά δυο ανάσες απ’ το Ναό του Παρθενώνα, μια οικογένεια προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, να βρει το δικό της δρόμο για την επιβίωση. Ο Charles και η Veronica, είχαν αφήσει την πατρίδα τους τη Νιγηρία μαζί με τον τρίχρονο γιοτους τον Francis, ήδη από τις αρχές του 1992 και μετά από μια επίπονη περιπλάνηση που περιελάμβανε τρεις Ηπείρους, είχαν καταλήξει στη δική μας πατρίδα, στη δική μας «ελληνική» Ευρώπη, την πιο οριεντάλ απ’ όλες. Μαζί τους, ο δίχρονος Θανάσης, γεννημένος εδώ, στην Αθήνα των θέσεων και των αντιθέσεων.
Η ζωή δεν είναι εύκολη, μετά βίας συμπληρώνονται τα 150 χιλιάρικα (τότε) δραχμές του ενοικίου κάθε μήνα, ακόμα πιο δύσκολα εξασφαλίζεται ένα πιάτο καλό φαγητό, μια υποτυπώδης θέρμανση, ένα φυσιολογικό επίπεδο ζωής. Η ζωή στην Αθήνα είναι δύσκολη για μια οικογένεια Αφρικανών, το μαύρο χρώμα του δέρματος είναι ασυνήθιστο εκείνη την εποχή, ο ρατσισμός ακόμη κι αν δεν εκδηλώνεται, είναι εδώ, υπάρχει. Ο Charles με το αθλητικό σώμα πότε πηγαίνει στην οικοδομή, πότε βοηθά έναν ηλεκτρολόγο, είναι επί της ουσίας ένας πολυτεχνίτης, τα χρήματα όμως δεν φτάνουν ούτε γι’ αστείο.
Η οικογένεια αναγκάζεται να μετακομίσει πολλάκις διότι το εισόδημα δεν είναι σταθερό, οι ανάγκες ολοένα και αυξάνονται, η φτώχεια και η ανέχεια ακουμπούν ακραία όρια. Καταλήγει στα Σεπόλια, Δωδώνης και Χρηστομάνου. Σε ένα ημιυπόγειο με δυο δωμάτια, στο ένα το ζευγάρι, στο άλλο τα παιδιά.
Και η Veronica ξαναμένει έγκυος την άνοιξη του ’94. Είναι καταπληκτικό, αλλά παρά τις δυσκολίες και την αγωνία για την απουσία πολιτικής ιδιότητας, ο Charles και η γυναίκα του νιώθουν ευγνωμοσύνη γιατί είναι μαζί και έχουν μια στέγη. Μπαίνει ο Δεκέμβρης και το παιδί γεννιέται. Είναι ένα παιδί χωρίς νομική υπόσταση, χωρίς ιθαγένεια. Καταδικασμένο να μην απολαμβάνει καν τα θεμελιώδη δικαιώματα και προνόμια που εμείς θεωρούμε δεδομένα, όπως λόγου χάρη η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας.
Η μάχη του παιδιού και όλης της οικογένειας είναι το ζην, η επιβίωση. Το παιδί όμως είναι χαμογελαστό, έχει μια αύρα που σε καθηλώνει, πάνω απ’ όλα είναι γερό σαν ταύρος. Εκείνο το παιδί που γεννήθηκε 6 Δεκεμβρίου του 1994 είναι ο Giannis".
Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα του Zastro στον Γιάννη Αντετοκούνμπο και την οικογένειά του.