Η Αλήθεια για τον Ολυμπιακό

Διαβάζοντας τα σχόλια για την εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Νιούκαστλ, είδα στα περισότερα σχόλια να κατηγορούνται προπονητής και παίκτες γιατί δεν σεβάστηκαν τη φανέλα, αλλά και αν είχαν αποφασίσει να μην παλέψουν, γιατί είπαν οτι θα προσπαθήσουν για ένα "καλό" αποτέλεσμα.

Η δική μου άποψη είναι οτι προσπάθησαν,
έστω όχι "με νύχια και με δόντια", αλλά προσπάθησαν.
Εκείνο που εγώ πιστεύω είναι οτι ΤΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΝ.
Η εικόνα ήταν ίδια με αυτή του Λίβερπουλ, ή αυτή του πρώτου ημιχρόνου με Μονακό, ή αυτή με τη Σοσό στη Γαλλία:

Μια ομάδα ΑΡΓΗ, ιδιαίτερα στα χαφ που δεν μπορεί να μαρκάρει.
Ο Μάριτς χωρίς ιδιαίτερη ταχύτητα και κυρίως χωρίς δύναμη.
Ο Τζόλε (λόγω ηλικίας ;) δεν μπορεί πλέον να πρεσάρει.
Ο Καφές πολύ βαρύς στις κινήσεις, αργός, μπορεί να μαρκάρει μόνο αν ο αντίπαλος τύχει να είναι κοντά του, να πάει αυτός στον αντίπαλο δεν προφταίνει.
Μπορεί να σώσει ένας Στολτίδης την κατάσταση, ο οποίος έχει μεν πολλά προσόντα αλλά υστερεί και αυτός σε ταχύτητα; Αν δε προσθέσουμε και το αργό δύδιμο των στόπερ, έχουμε μία ομάδα που ειδικά στον άξονα της δεν μπορεί να τρέξει.
Η απουσία του Καρεμπέ βγάζει μάτια!

Οι ίδιοι παίκτες (ιδιαίτερα αυτοί του άξονα) δεν μπορούν να "κρατήσουν" μπάλα και να δημιουργήσουν παιχνίδι όταν οι αντίπαλοι τρέχουν, γιατί δεν διαθέτουν ούτε τη δυνατότητα καλής πάσας "με τη μία" υπό πίεση, ούτε τη δυνατότητα να "φύγουν" μπροστά με τη μπάλα στα πόδια.
Επειδή δε οι συμπαίκτες τους όντας αργοί, δεν ξεμαρκάρονται εύκολα, μέχρι να σκεφτούν τι θα κάνουν τη μπάλα, έχουν τρεις αντιπάλους πάνω τους με αποτέλεσμα να την χάνουν.

Όταν λοιπόν βρεθούν απέναντι σε ΓΡΗΓΟΡΗ ομάδα, η οποία έχει και κάποια τεχνική ωστε να μπορεί να κάνει επιθέσεις αλλάζοντας μαπλιές, χάνουν το τόπι.
Και στο Σοσό το χάσανε, αλλά οι άλλοι
ήταν πολύ άστοχοι και έτσι πέρασε ο ΟΣΦΠ.

Μια ομάδα δεν μπορεί να έχει καλό αποτέλεσμα, αν μπορεί να τρέξει ΜΟΝΟ από τα πλάγια.
Ο Ολυμπιακός μπορέι να "περάσει" τις ομάδες που τρέχουν, (στην Ελλάδα ή έξω), με την "πίεση" της εξέδρας, ή (και) αν η ταχύτητα δεν συνοδεύται από κάποιου επιπέδου τεχνική, που θα επιτρέψει στους χαφ είτε να κόψουν τις λάθος μπαλιές των αντιπάλων, ή να προωθήσουν το παιχνίδι (βέβαια πάντα αργά) γιατί μπορούν να κρατήσουν μπάλα ή να ντριπλάρουν τους γρήγορους μεν αλλά άτεχνους αντιπάλους.

Αν θέλετε να δείτε αυτές τις διαπιστώσεις σε αριθμούς, δείτε στο σάϊτ του Γαλάνη τα στατιστικά, όπως π.χ. πόσα "κοψίματα" ανά παιχνίδι κάνει ο Καφές και πόσα κάνουν οι αντίστοιχοι χαφ του ΠΑΟ.

Αλέξανδρος Κοτσανάς