Jack Johnson
O Jack Johnson γεννήθηκε στο Γκάλβεστον του Τέξας στις 31 Μαρτίου του 1878 και η ιστορία τον προόριζε για τον πρώτο αθλητή που θα γινόταν σύμβολο των καταπιεσμένων μαύρων των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Jack Johnson ήταν ο πρώτος μαύρος πυγμάχος που έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία των βαρέων και η κυριαρχία του κράτησε από το 1908 μέχρι το 1915. Ήταν επίσης ο πιο φωτογραφημένος έγχρωμος και το όνομα του έγινε τίτλος στις εφημερίδες περισσότερο από κάθε άλλον, σε μια εποχή που οι εφημερίδες της Αμερικής τοποθετούσαν φωτογραφίες μαύρων στις σελίδες τους μόνο όταν είχαν διαπράξει κάποιο αποτρόπαιο έγκλημα. Ήταν επίσης αυτός που επειδή έκανε το σφάλμα να κατακτήσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή οι αμερικάνικες Αρχές το «καταδίωξαν» και έστησαν ένα ανθρωποκυνηγητό προκειμένου να του πάρουν αυτό που κέρδισε με ιδρώτα, ψυχή και αίμα… τον σεβασμό.
Παιδί ενός κατώτερου Θεού
Ο πατέρας του εργάτης και η μητέρα του οικιακή βοηθός, δεν είχαν την δυνατότητα να δώσουν την στοιχειώδη μόρφωση στον μικρό Jack και όπως αναφέρει και ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του έμαθε να γράφει και να διαβάζει μόνος του. Σε μικρή ηλικία ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και έγινε εργάτης σε μια βιομηχανία, ήταν όμως η σωματική του διάπλαση και το ύψος του που έκαναν μεγάλη εντύπωση στους φίλους του που τον προέτρεπαν να μάθει πυγμαχία.
Και έτσι έγινε, ξεκίνησε μόνος του να προπονείται και στην συνέχεια βρήκε προπονητή αλλά και μάνατζερ. Ο μάνατζερ του ήταν λευκός και πολλές φορές το μόνο που του παρείχε ήταν τα γάντια του, το σορτσάκι και ένα πιάτο φαγητό για να μπορεί να στέκεται στα πόδια του. Τον ταξίδεψε σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια κανονίζοντας του αγώνες και ο Johnson κατάφερε να μην χάσει ούτε μια φορά.
Ήταν η εποχή που οι μαύροι στις ΗΠΑ κουβαλούσαν ακόμα το στίγμα του σκλάβου, πολίτες Β΄ κατηγορίας χωρίς ιδιαίτερα δικαιώματα, αναγκασμένοι να κάθονται στην «γαλαρία» των αστικών λεωφορείων και να τρώνε στα εστιατόρια, όταν φυσικά τους το επέτρεπαν, απομακρυσμένοι από τους λευκούς. Μια εποχή που ο Malcolm X, o Martin Luther King, ο Jesse Owens και ο Muhammad Ali ήταν ακόμα παιδιά και η «μαύρη επανάσταση» αργούσε. Την δική του επανάσταση αποφάσισε να ξεκινήσει ο Jack Johnson εκμεταλλευόμενος το ταλέντο που του είχε δώσει ο Θεός και αυτό ήταν οι σιδερένιες γροθιές του.
Ήταν ελάχιστοι οι έγχρωμοι αθλητές που ασχολούνταν με την πυγμαχία στις αρχές του 1900 και γενικότερα ήταν ελάχιστοι αυτοί που μπορούσαν να διεκδικήσουν μια φτωχή θέση συναγωνισμού ανάμεσα στους λευκούς. Το ταλέντο του 20χρονου Johnson ήταν όμως τέτοιο που του επέτρεψε να αγωνιστεί μαζί με τους «μεγάλους», η αξιοπρόσεκτη πορεία του, του έδωσαν την ευκαιρία να διεκδικήσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.
Πως γράφεται η ιστορία
O τότε παγκόσμιος πρωταθλητής ήταν ο James Jeffries, ένας καταπληκτικός πυγμάχος που κατάφερε διατηρήσει τον τίτλο μέσα από αρκετούς αγώνες και κάποια στιγμή αποφάσισε να αποσυρθεί και να αγοράσει μια φάρμα περνώντας ήρεμες και οικογενειακές στιγμές για το υπόλοιπο της ζωής του. Η θέση του πρωταθλητή «ορφάνεψε» και μέσα από μια σειρά αγώνων, νέος παγκόσμιος πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Tommy Burns. Ένας οξύθυμος άνθρωπος χρησιμοποίησε τον θυμό του μέσα στο ρινγκ. Ο μάνατζερ του Johnson προσπάθησε πολλές φορές να «κλείσει» έναν αγώνα διεκδίκησης αλλά ο Burns απέρριπτε κάθε πρόταση.
Μέχρι που ήρθε η παρέμβαση της πιο δημοφιλούς αμερικάνικης εφημερίδας λόγω της αθλητικής της στήλης, της “Police Gazzette”, καθώς σε ένα άρθρο του ο Richard Fox προκαλούσε τον Burns και τον προέτρεπε να αποδείξει την αξία του. Ο Burns δέχτηκε την πρόκληση και στις 26 Δεκεμβρίου του 1908 στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας ο Jack Johnson έγινε ο πρώτος μαύρος πυγμάχος που κατέκτησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή μετά από μια αναμέτρηση που κράτησε 14 γύρους.
Οι «λευκοί» της Αμερικής δεν μπορούσαν να χωνέψουν μια τέτοια ήττα, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που αποκαλούσαν τον Johnson πρωταθλητή και οι εφημερίδας καλούσαν τους μάνατζερ να οργώσουν την χώρα προκειμένου να βρουν την «Μεγάλη Λευκή Ελπίδα» (The Great White Hope). Κανείς όμως δεν κατάφερε να επαληθεύσει τις ελπίδες των λευκών, ο Johnson παρέμενε πρωταθλητής και συνέχιζε να «εξοργίζει» την κοινή γνώμη.
Αυτό που εξόργιζε κυρίως ήταν το γεγονός του ότι ο Johnson διατηρούσε σχέσεις με λευκές γυναίκες, αρκεί να αναφέρουμε πως απαγορευόταν ο γάμος ενός έγχρωμου με μια λευκή. Ο Johnson όμως δεν πτοούνταν καθόλου συνέχιζε να κάνει την ζωή του απολαμβάνοντας τα προνόμια που του έδινε ο τίτλος που είχε κατακτήσει. Στο πρόσωπο του James Jeffries βρήκαν οι αμερικανοί την «Μεγάλη Λευκή Ελπίδα», ο Jeffries όπως αναφέραμε είχε αποσυρθεί, ήταν ένας απλός αγρότης που ζύγιζε πλέον 140 κιλά. Οι πιέσεις όμως των μάνατζερ και του Τύπου ήταν τέτοιες που ανάγκασαν τον πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή να δηλώσεις πως χρειάζεται 10 μήνες προπόνηση για να δώσει πίσω στην «λευκή φυλή» αυτό που της ανήκει.
Ο γνωστός συγγραφέας Jack London σε άρθρο του σε εφημερίδα είχε παρακαλέσει τον Jeffries να πάρει τον τίτλο πίσω από τον «αράπη» που τον έκλεψε.
Στις 4 Ιουλίου του 1910 στο Ρίνο της Νεβάδα ορίστηκε να γίνει ο πιο πολύ-συζητημένος αγώνας πυγμαχίας της ιστορίας. Δεν επρόκειτο για έναν απλό αγώνα πυγμαχίας ήταν μια μάχη επιβίωσης ανάμεσα σε δυο φυλές, ήταν ο αγώνας των λευκών με τους μαύρους, αφού αυτή την υπόσταση έδωσαν τότε τα μέσα ενημέρωσης και σχεδόν ολόκληρη η χώρα παρακολούθησε τον αγώνα του Johnson με τον Jeffries, όπου και πάλι ο Johnson αναδείχθηκε νικητής. Είχε κρατήσει τον τίτλο του νικώντας την «Μεγάλη Λευκή Ελπίδα» και νόμιζε πως τα ζήτω και οι κραυγές επευφημίας που άκουγε από τις εξέδρες του σταδίου ήταν το εισιτήριο για την ελευθερία του, ότι επιτέλους θα τον άφηναν ήσυχο να ζήσει την ζωή που είχε κερδίσει με αγώνα. Είχε κάνει λάθος, γιατί τότε ήταν που ξεκίνησε ο «Γολγοθάς», τότε ήταν που κατάλαβαν οι «λευκοί» πως αφού δεν μπορούν να τον ρίξουν κάτω μέσα στο ρινγκ θα το κάνουν έξω από αυτό και ήταν τότε που το FBI ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη.
Mann Act
Όσο κι αν έψαξε το FBI δεν μπορούσε να φτιάξει έναν αξιοπρεπή φάκελο που θα έστελνε τον Johnson στην φυλακή για αυτό έπρεπε να επιστρατευτεί ένας νέος νόμος που είχε πρόσφατα ψηφιστεί από το Κογκρέσο και είχε το όνομα «Mann Act». Αφορούσε την μαστροπεία την έκδοση γυναικών, πιο συγκεκριμένα απαγόρευε την μετακίνηση γυναικών με ανδρική συνοδεία από πολιτεία σε πολιτεία με σκοπό την εκπόρνευση της γυναίκας. Πως μπορούσε να έχει σχέση ο Johnson με τον νόμο «Mann Act»; Δεν μπορούσε αλλά το FBI το κατάφερε και αυτό, κατηγόρησε τον Johnson πως ταξίδευε με την λευκή σύζυγο του πριν παντρευτούν με σκοπό την εκπόρνευση της. Αυτό ήταν και το 1912 ο Johnson οδηγήθηκε στην φυλακή για να εκτίσει ποινή ενός έτους, βγήκε όμως με εγγύηση και ενώ εκκρεμούσε η έφεση που είχε ασκήσει έφυγε από την χώρα με προορισμό τον Καναδά και από εκεί την Ευρώπη. Για να το καταφέρει αυτό, μεταμφιέστηκε σε παίκτη μπέιζμπολ και μαζί με την αποστολή της ομάδας που θα έδινε αγώνα στον Καναδά κατάφερε να φύγει εκτός συνόρων.
Επόμενος σταθμός ήταν η Ευρώπη όπου αγωνιζόταν σαν φυγάς για επτά ολόκληρα χρόνια, έμεινε κυρίως στην Γαλλία όπου έδωσε και τρεις αγώνες υπερασπιζόμενος τον τίτλο του, τους κέρδισε και τους τρεις. Το ανθρωποκυνηγητό συνεχιζόταν αμείωτο και στις 5 Απριλίου του 1915 αποφάσισε να αγωνιστεί με τον λευκό Jess Willard στην Αβάνα της Κούβας με έναν και μοναδικό σκοπό… να χάσει. Πίστευε πως αν έχανε από έναν λευκό η διωκτικές αρχές της χώρας του θα τον άφηναν ήσυχο και ίσως κάποια μέρα να μπορούσε να επιστρέψει στην πατρίδα του. Μετά από 26 ολόκληρους γύρους ο Johnson έπεσε στο καναβάτσο και ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής ήταν ο Jess Willard. Άντεξε το «κρυφτό» για πέντε ακόμα χρόνια και το 1920 παραδόθηκε μόνος του στις αρχές. Εξέτισε την 7ετή ποινή του και επέστρεψε στα ρίνγκ δίνοντας κυρίως αγώνες επίδειξης.
Ghost in the house
Ο Joe Louis ήταν ο επόμενος μεγάλος μαύρος πυγμάχος μετά τον Johnson, φοβούμενος όμως την «φάντασμα» του Johnson που ενδεχόμενα να στοίχειωνε την καριέρα του αποφάσισε να διαλέξει ένα εντελώς διαφορετικό στυλ. Σπάνια εμφανιζόταν στα μέσα ενημέρωσης ενώ ποτέ δεν φωτογραφιζόταν με λευκές γυναίκες δίπλα του. Αυτή η συμπεριφορά ενόχλησε τον Johnson που εκφραστεί κατά του Louis πολλές φορές. Το 1967 με πρωταγωνιστή τον James Earl Jones γυρίστηκε η ταινία «The Great White Hope» που ήταν βασισμένη στην ζωή του Johnson. O Muhammad Ali, μεσουρανούσε εκείνη την εποχή και όταν παρακολούθησε την ταινία είδε την δική του ζωή να ταυτίζεται με αυτή του πρωταγωνιστή. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος με κύρος που έφερε το όνομα Jack Johnson στην επιφάνεια. Από εκείνη την εποχή στον Johnson «κόλλησε» το παρατσούκλι «Ghost» που στοίχειωνε τους μαύρους πυγμάχους.
Επίλογος
Στις 10 Ιουνίου του 1946 πέθανε σε αυτοκινητικό ατύχημα σε ηλικία 68 ετών, είχε όμως σημάνει την έναρξη μιας επανάστασης. Είχε όμως γίνει σύμβολο ενός ολόκληρου λαού, μιας μερίδας ανθρώπων που πάσχιζε καθημερινά για την επιβίωση της. Ο Johnson είχε εμπνεύσει όλους τους μεταγενέστερους μαύρους ηγέτες που έδωσαν τους δικούς τους αγώνες για την ισότητα και τον σεβασμό ανεξαρτήτου χρώματος και φυλής. Είναι χαρακτηριστικό πως ο προπονητής του Muhammad Ali όταν ήθελε να εμψυχώσει τον Ali στους αγώνες που έδινε, καθόταν στην γωνία και του φώναζε… «Ghost in the house! Jack Johnson is here… Ghost in the house».
.jpg)
