Οι γνωστοί άγνωστοι

Μετά από 20 ημέρες Παγκόσμιο Κύπελλο από το πρωί ως αργά το βράδυ, με το μυαλό κακά από τις βουβουζέλες, την Τετάρτη το βράδυ βγήκα σε ένα από τα top bar της Αθήνας. Ένα από τα δύο μαγαζιά που περισσότερο από το να πιεις το ποτό σου ή να πάρεις τον αέρα σου, πηγαίνεις για να «δεις και να σε δούνε». Το συμπέρασμα είναι ότι στην νυκτερινή Αθήνα πρέπει από θέμα εισπράξεων να γίνεται η σφαγή των κυναίδων.

Με την Τετάρτη να είναι η πρώτη μέρα χωρίς Μουντιάλ, όπου ήταν λογικό πολλοί να είχαν βγει έξω, με τον καιρό ζεστό και την τελευταία μέρα του Ιουνίου, αντί να σπρώχνω για περάσω προς την μπάρα, όπως συνέβαινε τις άλλες χρονιές, προχώρησα σαν τον Βασιλιά Γεώργιο στην στέψη του. Αλλά και όταν κάθισα στην μπάρα οι περισσότεροι το λιβανίζανε το ποτό αντί να το πιουν και να ζητήσουν και άλλο. Και μιλάμε για μαγαζί που εκεί κοντά στο 2004, που ήταν και από τα αγαπημένα στέκια των παιδιών της Madame, οι μπαργούμεν πάθαιναν θλάσεις να τρέχουν την μπάρα δεξιά και αριστερά για να σερβίρουν.

Επίσης είναι το μαγαζί που ένας από τους γνωστούς σπορτκάστερ της φουστανέλας είχε πάθει μία πλάκα. Στο μαγαζί σέρβιρε μία μπαργούμαν που αν τα ονόματα πήγαιναν με την εμφάνιση θα ονομαζόταν Θεομούνη Αψού. Ο σπόρτκαστερ λοιπόν, την κοίταξε λάγνα. Η Θεομούνη τον κοίταξε περιμένοντας την παραγγελία. Αυτός βαρέθηκε να περιμένει και της είπε «Με ξέρετε...». Αυτή βαρέθηκε να περιμένει την παραγγελία και απάντησε «Από πού;». Αυτός με εμπιστοσύνη είπε «Από το ποδόσφαιρο». Αυτή με απορία ρώτησε «Γιατί; Είσαστε ποδοσφαιριστής;». Με τα χρόνια αυτό που έμαθα είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι σε ξέρουν. Συγκεκριμένα, πριν από ένα χρόνο καθόμουν καλοκαίρι μεσημέρι στην «Ξερή ελιά» της Υδρας περιμένοντας την παραγγελία. Δύο κυρίες λοιπόν, στο στιλ του ντουέτου στο «Ας περιμένουν οι γυναίκες» του Τσώλη, σταμάτησαν μπροστά στο τραπέζι που καθόμουν και κοίταξαν έκθαμβες. «Μην μου πείτε ότι είστε...» λέει η μία. Χαμογέλασα με το σπέσιαλ χαμόγελο του «Ναι εγώ είμαι». «Δεν ξέρετε πόσο σας θαυμάζουμε» μου λέει η άλλη. Μέχρι σήμερα δεν έχω βρει τι απαντάς σε αυτό χωρίς να φανείς υποκριτικά μετριόφρων ή νούμερο. Δεν απάντησα. «...και έχουμε δει όλες σας τις ταινίες» συμπληρώνει. Με ζώσανε τα φίδια. «Ποιες ταινίες;». «Συγγνώμη δεν εννοούσα ταινίες, αλλά προγράμματα στην τηλεόραση. Από το Τετράγωνα των Αστέρων μέχρι τον Big Brother ότι έχετε κάνει στην τηλεόραση είναι καταπληκτικό, κύριε Βιντιάδη». Τώρα τι λες; Τίποτα δεν λες. Ευχαριστείς σαν «Μεγακλής Βιντιάδης» και αν και εκείνου του τύχει κάποιος που να του πει τι ωραία που τα λέει και τα γράφει τα αθλητικά ελπίζω να τον ευχαριστήσει όπως έκανα και εγώ με τις δικές του.