Παράσταση νίκης
Τα πάντα κάνουν κύκλους, όλα αλληλοεξαρτώνται. Η πολιτική ποδοσφαιροποιείται, το ποδόσφαιρο πολιτικοποιείται, οι ντρίμπλες και οι μεταγραφές έχουν την τιμητική τους, καθώς η αξιοπρέπεια της κοινωνίας μας και η αυτοεκτίμησή μας δέχονται ισχυρά χτυπήματα.
Πάντα ακουγόταν ότι το ποδόσφαιρο είναι καθρέφτης της κοινωνίας, όμως τέτοια ταυτότητα είναι συγκλονιστική (τρομακτική) και οδηγεί σε δυσάρεστα συμπεράσματα.
Υπήρξε μια εποχή, όχι ιδιαίτερα παλαιά, κατά την οποία επικρατούσε η αντίληψη ότι αθλητές – ποδοσφαιριστές προέρχονταν και αντιπροσώπευαν λαϊκά στρώματα χαμηλότερης μορφώσεως ενώ οι πολιτικοί εκπροσωπούσαν την αφρόκρεμα του λαού.Αμφότερες οι κοινωνικές ομάδες είχαν τα χαρακτηριστικά τους όπως τον δικό τους λόγο, της δικές τους συνήθειες και τακτικές.
Αυτός ο διαχωρισμός έχει χαθεί. Τώρα οι άνθρωποι του αθλητισμού πολιτεύονται, οι πολιτικοί αθλούνται, τα κόμματα κάνουν μεταγραφές και οι ομάδες πλέον έχουν πολιτική. Χώροι που κάποτε εκπροσωπούσαν μακρινά σημεία της κοινωνίας, τώρα εξομοιώνονται. Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι ο μηδενισμός των αποστάσεων συνοδεύτηκε από εξαφάνιση επιχειρημάτων, έργων και αξιών.
Προσθέτοντας στο μίγμα και τον καλλιτεχνικό κόσμο, έχουμε όλα τα συστατικά του θεάτρου του παραλογισμού. Εκεί όπου ο καθένας ανεβάζει μια παράσταση νίκης προσπαθώντας να μας αποσπάσει το βραβείο του καλύτερου διασκεδαστή. Οι αδύναμοι ζητωκραυγάζουν και ψηφίζουν ξεχνώντας ότι άμα το τέλος της παράστασης θα βλέπουν γυρισμένες πλάτες.
Οι δυνατοί φεύγουν από το θέατρο σιωπηλοί με την πεποίθηση ότι η χαμηλή προσέλευση κοινού, μακροπρόθεσμα θα πτωχεύσει τους θιάσους.