Πραγματικότητες...
Ας ξεκινήσουμε παραθέτοντας κάποια στατιστικά: Ο ΠΑΟ στα χρόνια της παρουσίας του στην Ευρώπη έχει ένα συντελεστή 70.715 ενώ η Βίσλα λιγότερους από τους μισούς βαθμούς του ΠΑΟ, 32.929. Επίσης ο "ευρωπαίος" ΠΑΟ έχει παίξει σε 118 παιχνίδια με 37 νίκες, 36 ισοπαλίες και 45 ήττες ενώ η Βίσλα έχει παίξει σε19 παιχνίδια με 8 νίκες, 3 ισοπαλίες και 8 ήττες. Ακόμα κάτι, ο ΠΑΟ έχει ένα ρόστερ με 14 ξένους παίκτες ενώ η Βίσλα έχει μόνο 5. Ο προϋπολογισμός των δύο ομάδων (αν και δεν έχω τα ακριβή στοιχεία) είναι ανάλογος. Τέλος, το συνολικό σκόρ της πρόκρισης για τον ΠΑΟ είναι 5-4 δηλ, ένα τέρμα διαφορά.
Όταν ένας αντικειμενικός παρατηρητής αναλύσει τα πιο πάνω στοιχεία, αφήσει κατά μέρος τους συναισθηματισμούς και τον όποιο φανατισμό δεν μπορεί παρά να προβληματιστεί πολύ σοβαρά. Τι πέτυχε ο ΠΑΟ που δικαιολογεί τη θριαμβολογία που ακούμε και διαβάζουμε από ψες; Έχουμε αναβαθμίσει την απλή πρόκριση στους ομίλους (που όλοι θεωρούσαν δεδομένη ειδικά μετά την κλήρωση με τηΒίσλα) με νίκη στον τελικό του Champions League! Ας συνέλθουμε παρακαλώ!
Η πραγματικότητα είναι σκληρή αλλά έχει ως εξής: Οι δύο αγώνες έγιναν ντέρπι λόγω του απαράδεκτου ΠΑΟ του πρώτου αγώνα και του πρώτου ημιχρόνου του ψεσινού παιχνιδιού. Ενός κακού, ασύνδετου, ανέτοιμου και κακοστημένου ΠΑΟ.
Ειδικά στο πρώτο παιχνίδι που έκανε το δεύτερο ντέρμπι, ήταν ολοκληρωτική ευθύνη του Μαλεζάνι και αν αυτό ενοχλεί λυπάμαι αλλά δεν μπορεί στις ήττες να φταίνε οι παίκτες και οι νίκες να οφείλονται στον προπονητή. Αν ο ΠΑΟ έκανε αυτό που έπρεπε και μπορούσε στο πρώτο παιχνίδι είμαι σίγουρος ότι δεν θα υπήρχαν οι εξάρσεις θριάμβου σήμερα.
Η πραγματικότητα λέει ότι το παιχνίδι ψες ΔΕΝ το πήραν οι "παικταράδες" του ΠΑΟ και οι ακριβές μεταγραφές (πράγμα που πρέπει να προβληματίσει διότι αν οι μεγάλοι παίκτες δεν παίζουν στα μεγάλα παιχνίδια πότε θα παίξουν;) αλλά ο Χαραλαμπίδης (ναι, ο "φτηνός" Κύπριος) και ο Γκαλίνοβιτς με αποκρούσεις-πρόκριση όταν το παιχνίδι ήταν ακόμη 0-0. Να είστε σίγουροι ότι αν έπαιζε ο Γκονζάλες ο Χαραλαμπίδης δεν θα φαινόταν ενώ η σημασία των αποκρούσεων του Γκαλίνοβιτς έσωσε και το Μαλεζάνι όπως ο ίδιος "ομολόγησε" με τις αγκαλιές και τα χαμόγελα στο χορτάρι. Τα κενά στην άμυνα εμφανέστατα, ακόμα και την ώρα που ο ΠΑΟ βάζει 4 τέρματα.
Τα κενά αυτά και η μονόπλευρή ανάπτυξη από τα δεξιά είναι αποτέλεσμα του συστήματος που επέλεξε ο προπονητής. Επιπρόσθετα, τα 2 τέρματα που πέτυχε ο ΠΑΟ είχαν και αρκετή δόση τύχης από διάφορες κόντρες, ίσα-ίσα για να μπει το γκολ ενώ το πρώτο από το φάουλ του Χαραλαμπίδη δεν νομίζω ότι το υπολόγιζε κανείς για τέρμα. Συμπερασματικά, ψες του βγήκε του Μαλεζάνι, όχι όμως γιατί ο ΠΑΟ εφάρμοσε το σύστημα στην εντέλεια ή ότι αυτό δεν είχε κενά αλλά γιατί η Βίσλα δεν κλείστηκε πίσω να διαφυλάξει το 3-1 με διπλές ζώνες και κλειστή άμυνα, απλά γιατί δεν ξέρει να παίζει διαφορετικά.
Τέλος, αν μου επιτρέπεται θέλω να πω κάτι και για τους δημοσιογράφους οι οποίοι κατά την άποψή μου, φέρουν μεγάλη ευθύνη μεταξύ άλλων και για το φανατισμό των φιλάθλων. Θεοποίησαν τη Βίσλα και την περιέγραφαν ως υπερομάδα και την επαίνεσαν που έπαιξε ανοικτά. Πρέπει να αποφασίσουν τελικά τι θέλουν. Από τη μιά θεοποιούμε τον Ρεχάγκελ που πήρε το Euro με βάση κυρίως τις κλειστές άμυνες και το "αντιποδόσφαιρο" που έπαιξε και από την άλλη μεγαλοποιούμε μια ομάδα που παίζει ανοικτά και επιθετικά (όπως η Βίσλα, που θα έπρεπε να συγκρίνεται με την Ανόρθωση και όχι τον ΠΑΟ) για να δείξουμε την τεράστια επιτυχία της δικής μας ομάδας. Δεν γίνεται κύριοι να τα θέλουμε όλα!
Θέλω να κλείσω θετικά. Χαίρομαι που προκρίθηκε ο ΠΑΟ, κυρίως γιατί η Ελλάδα θα πάρει βαθμούς που τόσο χρειάζεται για να κρατηθεί ψηλά και να έχει δύο ομάδες στο θεσμό. Ελπίζω όμως ότι ο ΠΑΟ θα βελτιωθεί διότι πλέον θα παίζει με τα μεγάλα παιδιά και εκεί τα λάθη δεν συγχωρούνται.
Φιλικά
Ρομανός Ιωάννου
.jpg)
