Θέαμα χωρίς θεατές

Για τους φίλους του αθλητισμού ξεκινά άλλη μια μεγάλη μέρα. Άλλοι προσκολλημένοι στο ράδιο άλλοι στην τηλεόραση για να ακούσουν ή να δουν την ομάδα τους και τους μεγάλους αντιπάλους.

Άλλοι πάλι αυξάνουν την ένταση της τηλεόρασης να ακούσουν τους κινητήρες των μονοθεσιων και να δουν άλλη μια νίκη της Φεραρι με ένα γύρο διαφορά. Ναι άλλη μια νίκη του πρωταθλήματος των δισεκατομμυρίων, των μεγάλων χορηγών, με κίνδυνο να αποκοιμηθούν στην πολυθρόνα από το θέαμα που λείπει εδώ και χρόνια.

Κανείς όμως δεν παρακολουθεί το παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας που παρέχει θέαμα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Όλοι ξερόυν το Σουμάχερ ως τον κυρίαρχο της πίστας της Φόρμουλα 1, αλλά είναι ελάχιστοι αυτοί που ξέρουν τον Dottor Rossi, όπως θέλει να τον φωνάζουν οι συμπατριώτες του. Ίσως ο μεγαλύτερος οδηγός όλων των εποχών με άλλη μια νίκη στο ενεργητικό του, η έκτη της καριέρας του! Μια νίκη σχεδόν στο φωτο φινις, μετά από έναν συγκλονιστικό αγώνα, αλλά δυστυχώς τα φώτα σε αυτό το άθλημα είναι σβηστά ή μάλλον δεν άναψαν ποτέ στην Ελλάδα.

Από την πρώτη μέρα του πρωταθλήματος χάρισε καρδιοχτύπια μέχρι τον τελευταίο γύρο με το μεγάλο αντίπαλο του στην πίστα, Sete Gibernau, και τον μεγάλο επίσης αντίπαλο στα παρασκήνια και συμπατριώτη του Max Biaggi. Οι δυο τους είναι σε συνεχή κόντρα στα παρασκήνια μιας και ο Biaggi δεν μπόρεσε ποτέ να τον περάσει μέσα στην πίστα.

Ο Rossi παρέχει θέαμα τόσο μέσα στην πίστα με τον θεαματικό τρόπο που "πιλοτάρει" τη μηχανή, άλλοτε Honda, άλλοτε Yamaha, με το νούμερο 46 που είναι το γούρι του, όσο και εκτός πίστας, όταν μετά από κάθε νίκη του αστειεύεται με τους θαυμαστές του που κάποιες φορές τον ντύνουν γιατρό που εξετάζει τη μηχανή με το στηθοσκόπιο, άλλες του δίνουν φουσκωτή κούκλα να την κάνει βόλτα στην πίστα... Και ο Rossi είναι παρών. Γιατί είναι ένα μεγάλο παιδί 25 χρονών που η πρώτη του νίκη ήρθε όταν ακόμα δεν μπορούσε να οδηγήσει μηχανή μιας και ήταν μόλις 17.

Τον αμφισβήτησαν πέρυσι λέγοντας πως δεν είναι ο πιλότος αλλά η μηχανή που νικάει, έφυγε, πήγε στην Yamaha και την έφερε στο ψηλότερο σκαλί. Γιατί ο Valentino ξέρει να φέρνει τη μηχανή στα μέτρα του και να κάνει τους αντιπάλους του να βλέπουν τις εξατμίσεις του παρόλο που έχουν πιο δυνατές μηχανές. Από την πρώτη μέρα του φετινού πρωταθλήματος έδειξε ποιος είναι νικώντας στον τελευταίο γύρο και αμέσως μετά την καρό σημαία γονατίζοντας μπροστά στην νέα του μηχανή με δάκρυα να την φιλάει.

Ο Rossi μπορεί να είναι ο καλύτερος αλλά δεν είναι ο μονός που προσφέρει θέαμα. Μάχες για μια καλύτερη θέση με ταχύτητες που φτάνουν τα 330 χιλιόμετρα την ώρα!!! Μηχανές που καλπάζουν στην πίστα ακόμα και όταν αυτή είναι βρεγμένη και τα γόνατα να ακουμπούν στο έδαφος προκειμένου να ακολουθήσουν τις ιδανικές γραμμές όταν ο τροχός του αντιπάλου είναι μόλις μερικά εκατοστά μακριά.

Βαρέθηκα να παρακολουθώ για δυο ώρες την Φόρμουλα 1 των εκατομμυρίων, ελπίζοντας σε κάποια μάχη που πολύ συχνά δεν έρχεται. Γυρίστε μια Κυριακή τα κανάλια, ψάξτε για το θέαμα που λέγεται MotoGP! Πραγματικά αξίζει!

Πιτσινης Φωτης