Vaya Con Dios

Λατρεύτηκε όσο λίγοι. Προσέφερε στιγμές απίστευτες. Μαγικές. Από αυτές που δύσκολα θα ξαναδούμε στο ελληνικό πρωτάθλημα. Στιγμές βγαλμένες μέσα από τις γειτονιές του Ρίο, εκεί που η φαντασία συναντά το ταλέντο σε ένα ονειρικό συνδυασμό.

Έδωσε χρώμα στις ασπρόμαυρες Κυριακές μας, αξία στα (ακριβά για τα ελληνικά δεδομένα) εισιτήρια μας και σκόρπισε το φόβο και τον τρόμο σε όλες τις αντίπαλες αμυντικές γραμμές. Οδήγησε στα πρόθυρα της παράνοιας τους αντίπαλους προπονητές, φιλάθλους (πολλές φορές ακόμα και τις δικής του ομάδας). Το να μιλά κανείς για τον Ζιοβάνι είναι εύκολο. Ελαττώματα πολλά. Προτερήματα αμέτρητα. Λάθη τεράστια. Στιγμές ανεπανάληπτες. Ίσως η πιο αντικρουόμενη προσωπικότητα των τελευταίων ετών.

Κληρονομιά του το γκολ με την Γαλατά, η κεφαλιά μέσα στα αίματα στο 3-0 με τον ΠΑΟ, το γκόλ με τον Ηρακλή στο κύπελλο, με το Ακράτητο στα Λιόσια και πολλά πολλά άλλα. Κληρονομιά του η Βίβλος που έδωσε στον Σέμο μετά τον τραυματισμό του. Κληρονομιά και ο ....Καστίγιο.

Τα αρνητικά τα θυμόμαστε τώρα. Τα θετικά θα τα θυμόμαστε για πάντα. Όχι μονό εμείς. Αλλά και οι παναθηναικοί , οι αεκτζίδες, οι παοκτζήδες, όλοι.

Γράφοντας το κείμενο αυτό και συμφωνώντας με την άποψη ότι έπρεπε να φύγει φέτος γιατί έκλεισε ο κύκλος του, το μόνο που μπορώ να βρω και να πω, παραφράζοντας λίγο το σύνθημα που κάποτε λέγαμε για μια άλλη μεγάλη μορφή, είναι : «αφού ήρθε τώρα η στιγμή να αφήσει το λιμάνι, θα αγαπάμε μια ζωήη τον μάγο τον Ζιοβάνι».

Ο Ζιοβανι Σιλβα Ντε Ολιβέιρα δεν μένει πια εδώ...Γυρίζει πίσω στην χώρα της καρδιάς του έχοντας κλεψει πρώτα τις δικές μας.

VAYA CON DIOS φίλε.....

Παπαδογιώργος Γεώργιος