Ακόμα "χωρίς" μεταγραφές στην επίθεση

Φτάσαμε στα τέλη Οκτωβρίου και ο Ολυμπιακός έχει δώσει δέκα αγώνες στις δύο “βασικές” διοργανώσεις, το πρωτάθλημα και το Champions League. Μέχρι τώρα παρατηρείται το εξής: απ’τις μεταγραφές του καλοκαιριού έχουν ενσωματωθεί παίκτες στην άμυνα και το κέντρο, αλλά όχι οι μεταγραφές που έχουν γίνει στις θέσεις στην επίθεση.

Μασουακού, Αμπιντάλ, Μποτία, Ελαμπντελαουϊ, Αυλωνίτης, Μιλιβόγεβιτς και Κασάμι είναι όλοι τους βασικά στελέχη της μέχρι τώρα πορείας του Ολυμπιακού. Κάποιοι με ξεκάθαρα θετικό πρόσημο, κάποιοι με μάλλον αρνητικές εντυπώσεις, κάποιοι με ανάμεικτα συναισθήματα, αλλά όλοι βασικοί, με “γεμάτη” παρουσία σ’αυτά τα δέκα παιχνίδια. Μόνο ο Γιαννούλης δεν έχει παίξει πολύ.

Το συμβαίνει όμως απ’τη μέση και μπροστά; Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος ασχολήθηκε χθες με την περίπτωση του Ντοσεβί , που ξεκίνησε βασικός στα δύο πρώτα ματς της Σούπερλιγκ και μετά “χάθηκε”, για τους λόγους που εξηγούσε στο κείμενό του. Όμως, δεν είναι μόνο ο Γάλλος που ακόμα δεν έχει ενσωματωθεί/προσφέρει στις θέσεις απ’τη μέση και μπροστά.

Ο Αφελάι...

Ο Ολλανδός είναι το μεγαλύτερο όνομα, κυρίως λόγω του παρελθόντός του. Ο Αφελάι σκόραρε στην εύκολη πρεμιέρα με τη Νίκη Βόλου και στη μεγάλη βραδιά με την Ατλέτικο, ενώ κόντρα στον Παναθηναϊκό ήταν ο πιο επικίνδυνος/δραστήριος παίκτης του Ολυμπιακού. Στην ουσία όμως ακόμα δεν έχει δώσει “γεμάτο” παιχνίδι στους ερυθρόλευκους, παρότι έχει παίξει περισσότερο απ’όλους τους νέους μπροστά. Στο Περιστέρι “χάθηκε” και ακόμα και στο ντέρμπι της Κυριακής μπορεί να είχε 2-3 καλές ενέργειες, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να κάνει περισσότερα και με μεγαλύτερη διάρκεια, απέναντι στον Τριανταφυλλόπουλο που προσφερόταν για κάτι τέτοιο.

Ο Αφελάι είναι η κλάση στις μεσοεπιθετικές θέσεις, έστω κι αν βρίσκεται στον Πειραιά στα 28 γιατί οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν ποτέ να γίνει ο παίκτης που όλοι περίμεναν. Δεν έχει μεγάλη συμμετοχή στο παιχνίδι, δεν “φεύγει”, ώστε να δημιουργεί συχνά ρήγματα και το κυριότερο, δεν παίζει χωρίς την μπάλα: ωραία ήταν η κάθετη που έβγαλε στον Μανιάτη στη φάση του πέναλτι στη Σουηδία, αλλά το ζητούμενο είναι να κάνει ο ίδιος τέτοιες κινήσεις για να βρεθεί σε θέση φορ, αφού έχει ποιότητα στην εκτέλεση.

...και οι υπόλοιποι

Πίσω απ’τον Ολλανδό, πολύ λίγα πράγματα. Ο Ντοσεβί (για λόγους που ποτέ δεν κατάλαβα) είχε ενθουσιάσει στα φιλικά, δεν έδειξε κάτι τρομερό στα δύο πρώτα ματς και χάθηκε. Ο Ντουρμάζ έχει παίξει τρεις φορές βασικός στο πρωτάθλημα και μια φορά ως αλλαγή με τη Μάλμε, αλλά έχει προσφέρει ελάχιστα, παρά το γκολ με τον ΟΦΗ. Πήρε το πέναλτι με τη Βέροια, αλλά δείχνει να δυσκολεύεται πολύ με ανάποδο πόδι στα δεξιά, γι’αυτό και έπαιξε αριστερά με τον Εργοτέλη, όταν κι έφτιαξε τη φάση που έφερε την ισοφάριση.

Ο Γκαζαριάν έχει μπει δύο φορές ως αλλαγή, στην πρεμιέρα και στην Κρήτη, όταν ο Ολυμπιακός έχανε απ’τον Εργοτέλη και πήρε το πέναλτι. Ο Φορτούνης έμεινε κι αυτός εκτός λίστας Champions League, και ακόμα δεν έχει ξεκινήσει βασικός στο πρωτάθλημα: στο 82’ μπήκε στο Περιστέρι, στο 64’ στην Κρήτη και συν τοις άλλοις ο Μίτσελ τον χρησιμοποιεί ως 8άρι και όχι σε κάποια θέση στην τριάδα πίσω απ’τον φορ.

Βασικός δεν έχει ξεκινήσει ούτε ο Μπενίτες, που βέβαια χτύπησε κιόλας και είναι εκτός ένα μήνα, ενώ δεν έχει πατήσει χορτάρι ούτε λεπτό στο Champions League. Μένει ο Διαμαντάκος, που έχει πάρει τρεις φορές φανέλα βασικού στο πρωτάθλημα και έχει και δύο συμμετοχές ως αλλαγή, με ένα γκολ στο ντεμπούτο του.

Οκτώ γκολ έχει πάρει ο ΠΑΟΚ σε πρωτάθλημα και ομίλους από Μακ, Περέιρα και Παπαδόπουλο, ενώ ο Ολυμπιακός έχει πάρει πέντε από Αφελάι, Ντουρμάζ, Φορτούνη, Γκαζαριάν, Ντοσεβί, Διαμαντάκο και Μπενίτες.

Μικρό ροτέισον και τελικά καθόλου ροτέισον

Μετά από δέκα αγώνες σε πρωτάθλημα και Ευρώπη, νομίζω πως είναι ασφαλές να εικάσουμε πως ο Μίτσελ συνειδητά δεν έχει μεγαλώσει το ροτέισον στις θέσεις απ’το κέντρο και μπροστά. Απ’τη στιγμή που είχε την αποστολή να φτιάξει μια νέα ομάδα απ’την αρχή, με τόσους νεοαποκτηθέντες, ήταν και είναι λογικό να θελήσει να “χτίσει” από πίσω προς τα μπρος: “ας βρούμε πρώτα σταθερές στην άμυνα και στον άξονα, και μπροστά βλέπουμε”.

Αυτό βέβαια έχει ως αποτέλεσμα να μην έχουμε δει στο χορτάρι τις περισσότερες λύσεις που έχει ο Ολυμπιακός σε σχέση με τους υπόλοιπους. Για τον Δικέφαλο αναρωτιόμαστε αν θα αντέξει χωρίς την πολυτέλεια για μεγάλο ροτέισον, ο Παναθηναϊκός είναι που έχει μετρημένα κουκιά, όμως τελικά ο Ολυμπιακός παίζει με τον Παναθηναϊκό τέσσερις μέρες μετά τη μάχη με τη Γιουβέντους με μόνο μία αλλαγή στην ενδεκάδα. Τι να τις κάνεις τις λύσεις στα χαρτιά, όταν τελικά πολεμάς με τα ίδια κουρασμένα όπλα και το ταμείο λέει πως έχεις πάρει λίγα πράγματα από ένα τσούρμο μεταγραφών στην επίθεση;

“Αναγκαστικά”

Απ’τη μία ο Μίτσελ δεν έχει καταφέρει να δώσει πολλές ευκαιρίες σε όλους αυτούς, απ’την άλλη δεν είδαμε και κάποιον να αποδίδει με τρόπο που να κάνει κόσμο και Τύπο να λέει “βάλτον, αυτός έπρεπε να μπει με τον Παναθηναϊκό”. Ο Ολυμπιακός έχει καινούργιους πρωταγωνιστές (για καλό ή για κακό) σε άμυνα και κέντρο, αλλά στην επίθεση μιλάμε διαρκώς για τους “παλιούς” Τσόρι και Μήτρογλου, που ελπίζω να καταλαβαίνετε γιατί δεν τον προσμετράμε στους “νέους”. Ακόμα και ο Φουστέρ, παρότι έμεινε εκτός με τραυματισμό, έχει ξεκινήσει βασικός σε δύο ματς πρωταθλήματος, κάτι που ακόμα δεν έχει συμβεί με Γκαζαριάν, Φορτούνη και Μπενίτες.

Ο Μίτσελ ήταν “αναγκασμένος” να τους βάλει όλους μαζί κόντρα στον Πανιώνιο (και τον Μπουχαλάκη). Όμως, ξέρουμε πως αυτό σπάνια λειτουργεί στο χορτάρι, όταν θες να βγάλεις καθαρά συμπεράσματα και να δώσεις “κανονικές” ευκαιρίες: οι αναπληρωματικοί πρέπει να παίξουν (για 2-3 σερί ματς) με τους βασικούς, με ένα σύνολο που έχει παιχνίδια και δουλεύεται, όχι όλοι μαζί ως “ομάδα Β’”.

Πόσω μάλλον όταν κόντρα στον Πανιώνιο ο Ολυμπιακός είχε πίσω απ’τον Διαμαντάκο πέντε παίκτες που σε όλους αρέσει να παίζουν με την μπάλα, με Φορτούνη, Μπουχαλάκη, Ντουρμάζ, Ντοσεβί και Γκαζαριάν! Μοιραία θα φανούν λίγοι εξ αυτών, δηλαδή ο εξής ένας, ο Φορτούνης.

Όχι τόσο εύκολο

Είναι καλό για τον Ολυμπιακό πως έχει να περιμένει πράγματα από πολλούς, αλλά ταυτόχρονα κανείς μέχρι τώρα δεν έχει πείσει 100% πως θα προσφέρει και θα κάνει τη διαφορά με συνέπεια. Είναι λογική η σκέψη πως στη συνέχεια θα δούμε κάποιους απ’αυτούς να παίζουν περισσότερο και εδώ θα είμαστε να συζητήσουμε τι μπορούν να προσφέρουν και τι όχι.

Όμως, ίσως τελικά να μην είναι τόσο εύκολο στην πράξη: ο Ολυμπιακός έχει δύσκολο ταξίδι στην Τρίπολη και μετά στο Τορίνο, πριν υποδεχθεί τον καλό ανασταλτικά Πανθρακικό. Πάνω απ’όλα, ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν κάνει περίπατο όπως πέρσι, ώστε να μπορεί να δοκιμάζει ο,τι θέλει, αλλά κυνηγάει τον ΠΑΟΚ, σε μια χρονιά που μέχρι στιγμής παίζει καλύτερα χωρίς την μπάλα, παρά στα ματς που είναι αφεντικό.

Τα δύο τελευταία είναι πιθανό να κάνουν δύσκολο το να δοθούν ευκαιρίες και ακόμα πιο δύσκολο να δοθεί πίστωση χρόνου σε κάποιους παίκτες. Το λέγαμε και παλαιότερα, το ποδόσφαιρο δεν είναι talent show να λες σε κάποιον “μπες και παίξε σ’ένα ματς και ο,τι κάνεις σ’αυτό”, σαν να είναι οντισιόν. Πόσω μάλλον όταν υπάρχει η ανάγκη για αποτελέσματα και οι παίκτες μπαίνουν σε μια ομάδα που ακόμα δεν “κλικάρει” στην επίθεση και δεν βρίσκει την επιθυμητή ισορροπία στα ματς που πρέπει να επιτεθεί απέναντι σε καλά οργανωμένη άμυνα.

Το μπαλάκι (και πάλι) σ’εσάς, κύριε Μίτσελ.

Διαβάστε ακόμη:

Ολυμπιακός - Πανιώνιος 1-1

Μίτσελ: "Θέλω το πρωτάθλημα"

Τα γκολ του Ολυμπιακός - Πανιώνιος (VIDEOS)