Τα... νταβατζιλίκια των λίγων
Αφού αποδείχθηκε πως με τον Γκαρσία στο επίκεντρο είναι δύσκολο να κάνουμε κουβέντα λόγω της λατρείας που υπάρχει στο πρόσωπό του, πάμε να δούμε το θέμα εντελώς υποθετικά. Γιατί όπως έγραφα και στο τέλος του προηγούμενου κειμένου και μάλλον δεν φρόντισα να γίνει 100% κατανοητό, το θέμα δεν είναι ο Πάμπλο, η κατάστασή του, ο Δώνης κι η λατρεία των πολλών προς τον Ουρουγουανό, αλλά τα νταβατζιλίκια των λίγων και η αντιμετώπιση του Σαββίδη.
Ας πούμε λοιπόν πως προπονητής δεν είναι ο Δώνης, αλλά ο Δερμιτζάκης. Κι η επιλογή του που προκαλεί δεν είναι κάτι απλό, το να μην βάζει τον 35αρη Γκαρσία, αλλά κάτι πραγματικά εξοργιστικό κι ανήκουστο. Πάει ο ΠΑΟΚ του Δερμιτζάκη να παίξει με τον Άρη και στο 2ο ημίχρονο κάνει αλλαγή και βάζει τον Σαλπιγγίδη στόπερ. Ο Άρης πετυχαίνει τρία γκολ σε είκοσι λεπτά και θριαμβεύει στο ντέρμπι.
Οι ίδιοι που περίμεναν τον Δώνη στην Τούμπα την Κυριακή, κάνουν το ίδιο και στην υποθετική περίπτωση με τον Δερμιτζάκη. "Εκφράζοντας τα συναισθήματα των πολλών και υγιών", τραμπουκίζουν, βρίζουν, φτύνουν, απειλούν, κτλ. Έχουν δίκιο όσον αφορά την αιτία της έκρηξής τους; Ναι. Είναι κι άλλοι Παοκτσήδες που συμφωνούν πως αυτά που έκανε ο Δερμιτζάκης είναι ανήκουστα και πρέπει να φύγει; Ναι...
Παρόλα αυτά, όμως, και μόνο για τον τρόπο με τον οποίο έχουν μάθει να εκφράζονται και να απαιτούν, ο Σαββίδης κι ο κάθε Σαββίδης δεν πρέπει να τους κάνει το χατήρι.
Το θέμα είναι ο Ιβάν Σαββίδης...
Δεν έχει σημασία, βρε καρντάσια, το δίκιο και το άδικο της εκάστοτε περίπτωσης. Μπορούμε να πίνουμε σε μια μπάρα και να συζητάμε μέχρι το πρωί για τον κάθε Γκαρσία, για το πως θα ήταν καλύτερα να μπει σιγά-σιγά σε αγωνιστικό ρυθμό και το πρωί να φύγουμε μεθυσμένοι, συμφωνώντας πως ο Πάμπλο θα είναι βασικός στον τελικό του Κυπέλλου και την ημέρα των γενεθλίων του θα οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στην κούπα.
Το έγραψα και χθες, μπορεί να έχει την δυνατότητα να ανέβει και να μην σέρνεται όπως τώρα, μπορεί και όχι. Δεν έχει σημασία, γιατί δεν είναι αυτό το γενικό θέμα, δεν ήταν αυτή η χθεσινή ματιά στο κείμενο. Το θέμα ήταν πως θα αντιδρούσε ο Σαββίδης στον τρόπο που έχουν μάθει να φέρονται κάποιοι.
Αν ήταν άλλος στην θέση του, κάποιος που θα είχαμε γνωρίσει το πως σκέφτεται και πράττει, δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να γράψω κάτι. Ασχολήθηκα γιατί θεωρούσα πως η διαχείριση του παραλογισμού και των νταβατζήδων είναι απείρως σημαντικότερη από τον Γκαρσία και τον Δώνη, ακόμα και από τους υπόλοιπους, τον υγιή και προβληματισμένο κόσμο του ΠΑΟΚ.
Αυτή ήταν η ουσία, αυτό το βασικό ερώτημα κι απαντήθηκε με τρόπο που με αφήνει απολύτως ικανοποιημένο. Τόσο με τον χειρισμό της υπόθεσης, που έφερε (προς το παρόν) και τους δύο να συνεχίζουν στην Τούμπα, όσο και με την ανακοίνωση που ακολούθησε.
"Ύστερα από τον αγώνα με τον Άρη και την επιστροφή της αποστολής στην Τούμπα, οι ποδοσφαιριστές, το τεχνικό τιμ και η διοίκηση της ΠΑΕ βρέθηκαν απέναντι σε αρκετούς οπαδούς, οι οποίοι εξέφρασαν διάφορα… περίεργα αιτήματα, όπως: ποιους πρέπει να απολύσουμε, ποιους πρέπει να προσλάβουμε, ποιοι ποδοσφαιριστές πρέπει να παίζουν κ.α."
Το αφεντικό δεν δέχεται ομηρία...
Από την πρώτη κιόλας παράγραφο, το μήνυμα ήταν σαφές. Αιτήματα, που μάλιστα διατυπώνονται μ’αυτόν τον τρόπο, τέλος. Ακόμα κι αν ο Σαββίδης ήθελε να διώξει τον Δώνη (για τον Γκαρσία ή για άλλους λόγους), θα έπρεπε μετά την "υποδοχή" της Κυριακής να τον κρατήσει. Μόνο και μόνο για να τους πει όχι, μόνο και μόνο για να μην περάσει πάλι ο τρόπος τους, μόνο και μόνο για να μην αποκομίσουν την αίσθηση πως αυτοί ήταν που προκάλεσαν την όποια απόφαση.
Θα διώξει και θα κρατήσει όποιον θέλει, θα κάνει λάθη και σωστά, οι αποφάσεις του μπορεί να βρουν σύμφωνο ή αντίθετο το άρρωστο κομμάτι της κερκίδας, αλλά σίγουρα δεν θα πρέπει να είναι (ή να φαίνονται) αποτελέσματα της δικής τους στάσης. Για να έχει ο ΠΑΟΚ (κι ο κάθε ΠΑΟΚ) ένα αφεντικό που πορεύεται μαζί με τον πολύ κόσμο, αλλά όχι υπό το καθεστώς καμιάς ομηρίας των λίγων.
Γι' αυτό κι εσείς οι πολλοί, οι Παοκτσήδες που δεν θα πάτε μαζί με τα καλόπαιδα στην εκάστοτε "υποδοχή στην Τούμπα", αλλά είστε και θα είστε η δύναμη της ομάδας, μην εξετάζετε το τι ζητάνε/απαιτούνε στην υποδοχή τους. Δεν γίνεται να λέτε "οκ" αν τυχαίνει κι εσείς να θέλετε τα ίδια και να γίνεστε έξαλλοι όταν διαφωνείτε. Και μόνο ο τρόπος κι η στάση τους (θα πρέπει να) αρκούν για να είστε απέναντι, να μην θέλετε να περάσει το δικό τους. Ειδικά τώρα, που έχετε στο τιμόνι κάποιον που ζητούσατε χρόνια, που "τα παιδιά στην κερκίδα δεν είναι η μόνη ελπίδα".
Τα ΟΧΙ του Σαββίδη...
Ακόμα κι αν θέλετε κι εσείς να φύγει ο κάθε Δώνης, ακόμα κι αν θέλετε κι εσείς να παίζει ο κάθε Γκαρσία, σ' αυτούς που υποδέχονται, τραμπουκίζουν, απειλούν και απαιτούν θα πρέπει να λέτε πάντα όχι και να ζητάτε το ίδιο κι από τον Σαββίδη. Γιατί αν τους ακούσει τώρα, που τυγχάνει να συμφωνείτε κι εσείς, σύντομα θα έρθει η στιγμή που θα τους ακούσει, αλλά τότε θα απαιτούν κάτι με το οποίο είστε αντίθετοι, κάτι που δεν θα πρέπει να γίνει.
Κι αν σιωπάτε όταν "συμφωνείτε", δεν θα σας ακούσει κανείς όταν θα διαφωνείτε. Και θα μείνετε, όπως παλιά, όπως πάντα, να μονολογείτε για το "πόσο κακό κάνουν στην ομάδα αυτοί οι λίγοι". Και τότε στράφι θα έχουν πάει και ο Σαββίδης και τα λεφτά του.
Διαβάστε ακόμη:
