Ασ' τον τρελό στην τρέλα του

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται και κινείται ο Σταύρος Κοντονής και δεν το έχω κρύψει στις λίγες αυτές ημέρες που βρίσκεται στο τιμόνι του Υφυπουργείου. Δεν ξέρω ποια είναι η άποψη που έχετε σχηματίσει, αλλά για μένα είναι ο τύπος, στον οποίο στηρίζεις περισσότερο από ποτέ τις ελπίδες σου για αναβάθμιση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Ο νέος ΥΦ.Α (ΥΦυπουργός Αθλητισμού) και όχι Ο.Φ.Α (Όπου Φυσάει ο Άνεμος), μου βγάζει λίγο εκείνη τη ρομαντική αποστροφή του λόγου που όλοι κάποτε μεταχειριστήκαμε “ε, ρε και να γινόμουν για μία μέρα πρωθυπουργός (ή υπουργός), να δείτε τι θα έκανα...”. Ο τύπος με την άγνοια κινδύνου, τον οποίο πάντα περίμενες και μνημόνευες ως την μοναδική ελπίδα να αλλάξει συθέμελα το σκηνικό. Αυτός που σε αφήνει κουτό με το θράσος (διότι έτσι λέμε πλέον το θάρρος να υποστηρίξεις έμπρακτα τα αυτονόητα) των αποφάσεών του και σε κάνει ακόμη και στα στραβά του να σιγοτραγουδάς “άστον τρελό στην τρέλα του και μην τον συνεφέρεις”...

Παρ' όλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι ακούστηκε καλά στ' αυτιά μου η απόφασή του για επανέναρξη της Superleague, αλλά με παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών. Και δεν σας κρύβω ότι αν ήμουν κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας του Αστέρα Τρίπολης ή του Παναιτωλικού θα είχα κινήσει την επόμενη κιόλας στιγμή τις νομικές διαδικασίες ώστε να με αποζημιώσει με την αξία του μεμονωμένου εισιτηρίου, για το παιχνίδι του σαββατοκύριακου που θα μου στερήσει.

Η άλλη όψη

Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές. Είναι δύο γήπεδα στα οποία ο κόσμος δεν πηγαίνει με την τραλαλά ελαφρότητα της επίσκεψης σ' ένα οποιοδήποτε θέαμα. Έχει απαιτήσεις από την ομάδα του, παθιάζεται για ενενήντα λεπτά με την ομάδα του, αλλά δεν τον απασχολεί τίποτε άλλο πέραν αυτής. Και παρ' όλη την αναγνωρισιμότητα λόγω της επαγγελματικής σχέσης μου με την τηλεόραση, δεν αντιμετώπισα ποτέ το οποιοδήποτε πρόβλημα, δεν βρέθηκα ποτέ απέναντι στο οποιοδήποτε κουτσαβάκι που έψαχνε να εκτονωθεί για την ήττα της ομάδας του ή την αδικία που υπέστη (ή ήθελε να νομίζει ότι υπέστη) στο Χ παιχνίδι. Και σ' αυτές τις ομάδες θα έβαζα και την Skoda Ξάνθη, αν δεν αγωνιζόταν στο Ηράκλειο.

Αν λοιπόν ήμουν ένας από αυτούς, δεν θα τον χώραγε ο νους μου αυτόν τον αποκλεισμό και δεν θα τον άφηνα με τίποτε να πέσει χάμω. Και δεν ξέρω αν θα είχα κιόλας το καθαρό μυαλό να συνυπολογίσω άλλες παραμέτρους ή να ψάξω πίσω από τη απόφαση του νέου Υφυπουργού για ελαφρυντικά.

Για παράδειγμα, να σκέφτηκε ότι μπορεί εγώ να μην φταίω σε τίποτε, αλλά επειδή δεν γίνεται διαφορετικά, θα υποστώ τις συνέπειες της ατολμίας της διοίκησης ή των διοικήσεων της ομάδας μου όλα αυτά τα τελευταία χρόνια να απαιτήσουν να μπει ένα τέλος στην ανομία και τη βία που ταλαιπωρεί το ποδόσφαιρο, το οποίο εγώ με τη συμπεριφορά μου προσπαθώ να διαφημίσω δύο φορές το μήνα.

Κίτρινη κάρτα

Και για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα ως θετικά διακείμενος προς το πρόσωπο του κ. Κοντονή, να είναι κάποιος τέτοιος λόγος που με πόνο ψυχής οδήγησε στην απόφαση του καθολικού αποκλεισμού. Γιατί διαφορετικά δεν είναι δύσκολο να πάω στο αντίθετο άκρο και να σκεφτώ ότι πρόκειται για μία απόφαση που έλαβε υπ' όψιν της τις τηλεοπτικές ρήτρες και συμφωνίες ή τον στοιχηματικό τζίρο και έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια (για να μην πω, εκεί που δεν πιάνει μελάνι) τους πραγματικούς φιλάθλους.

Όπως επίσης ελπίζω, προς Θεού, να μην εναρμονίζεται με τον συνάδελφό του της Προστασίας του Πολίτη, που προέτρεψε τους φιλάθλους-πολίτες να μην πηγαίνουν στο γήπεδο και να κάθονται σπίτι τους, εφ' όσον πιστεύουν ότι είναι διεφθαρμένο το άθλημα που αγαπούν και παρακολουθούν!

Κίτρινη κάρτα αγαπητέ κ. Κοντονή για την τελευταία σας απόφαση. Σέβομαι την προσπάθειά σας να κερδίσετε λίγο χρόνο, αποκλείοντας στο μεταξύ το ενδεχόμενο άλλων κρουσμάτων, αλλά δεν γίνεται να συμφωνήσω με το περιεχόμενο της απόφασης. Παρ' όλα αυτά επιμένω να προσμένω και να σιγοτραγουδώ:

Βρε άσ’ τον τρελό στην τρέλα του / άσ’ τονε στο όνειρό του / τον κόσμο αυτό σιχάθηκε / θα φτιάξει έναν δικό του.

Διαβάστε ακόμη:

Επαναρχίζει χωρίς κόσμο το πρωτάθλημα

Πόσα εισιτήρια είχαν κοπεί στα αντίστοιχα περσινά παιχνίδια