Νίκη πανηγυρική με σκόρερ... παραγγελιά
Ο Δημήτρης Κριτής γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού στη Λιβαδειά και για τους Μπεργκ και Εσιέν που ήταν σκόρερ... παραγγελιά.
Αυτή τη φορά δεν είχε μόνο τελικές, είχε και γκολ. Και μάλιστα παραγγελιές κανονικές. Αν δηλαδή πριν την έναρξη της αναμέτρησης στη Λιβαδειά, ρωτούσαν δέκα φίλους του Παναθηναϊκού, ποιούς θα ήθελαν σκόρερ σε ενδεχόμενο 0-2, Μπεργκ και Εσιέν δεν θα ζητούσαν οι περισσότεροι;
Και μάλιστα μπορεί να είδαν και πάλι να τελειώνει άσφαιρο το πρώτο σαρανταπεντάλεπτο, αλλά δεν γίνεται να κατηγορηθούν οι "πράσινοι" ότι το σπατάλησαν άνευρα και εκνευριστικά. Εκνευριστική μπορεί να ήταν η πεισματική άρνηση της μπάλας να φιλοξενηθεί στα δίχτυα της εστίας του Τσιντώτα, αλλά όχι η προσπάθεια των "πρασίνων" να το πετύχουν.
Με 70-30 κατοχή της μπάλας στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, πενταπλάσιες προσπάθειες για γκολ και στρωτό ποδόσφαιρο παρά την κακή κατάσταση του αγωνιστικού χώρου, η ομάδα του "τριφυλλιού" πέρασε αέρας από τα αγροτικά μπλόκα και τη Βοιωτία και επαναφέρει με απλές κινήσεις αλλά πειστικό τρόπο την ελπίδα εντός των τειχών.
Αυτά που όλοι βλέπουν
Την κοινή λογική υπερασπίζεται ο Αντρέα Στραματσόνι και οι συνεργάτες του, ποδοσφαιρικά θέσφατα σέβεται και υπηρετεί και είναι παρήγορο που η μπάλα τον ανταμείβει εντός του χορταριού, γιατί θα μπορούσε να κάνει τα δικά της τερτίπια, όπως εν μέρει έκανε με τον Πανιώνιο και να εγείρει ανώφελα ερωτηματικά.
Παίζει έτσι ώστε να αξιοποιεί το υλικό του, απονέμει ρόλους τόσο ώστε να κρύβει τις αδυναμίες τους και παράλληλα φροντίζει την ενδυνάμωση του δυναμικού με τις όποιες δυνατότητες υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Δεν είναι πολλές, αλλά βρίσκει σχεδόν σε όλα ανταπόκριση από τη διοίκηση, παρ' όλα τα ορθάνοικτα εξωαγωνιστικά μέτωπα.
Εν ολίγοις γίνονται πράγματα για τα οποία όλοι μιλούσαν, αλλά είχαν φτάσει να αμφισβητούν την πιθανότητα να τα δουν να γίνονται πράξη. Και να, που γίνονται "θαύματα"! Να, που ο προβληματικός στον άξονα από άποψης δημιουργίας Παναθηναϊκός, μπορεί να παίξει από τα άκρα και να πετυχαίνει βέβαια γκολ, προϊόντα πλαγιοκοπήσεων και σερβιρισμάτων στην καρδιά της περιοχής.
Και "φτερά" και Μπεργκ
Να, που απέναντι σε ομάδες που παρατάσσουν πούλμαν μπροστά από την εστία τους, όπως οι αγρότες τα τρακτέρ στις εθνικές οδούς και παλαιότερα έπαιρναν με περίσσεια ευκολία αποτέλεσμα, τώρα βρίσκει λύσεις χωρίς περισπούδαστες προσπάθειες, χωρίς εξεζητημένες ενέργειες ή σπάνιες εκτελέσεις και δώρα της Τύχης.
Να, που με ωμότητα και όχι τρυφερά διλήμματα και συναισθηματισμούς επεμβαίνει στο ρόστερ και απομακρύνει μονάδες που έδιναν άλλοθι στη μέχρι σήμερα αναλγησία και δεν φοβάται να καλλιεργεί προσδοκίες. Να, που υπάρχουν και καλύτερες ημέρες, με χειροπιαστά παραδείγματα και όχι ευλαβικά "πίστευε και μη ερεύνα".
Να, που ο Μπεργκ μπορεί ακόμη να πλασάρεται εντός περιοχής και να σκοράρει όταν παίρνει τη μπάλα μπροστά και όχι πίσω του, να που ο Ζέκα μπορεί να μην αμαυρώνει τις συγκινητικές αγωνιστικές παρουσίες με εκκωφαντικά λάθη λόγω περιορισμένων επιλογών στη μεταβίβαση της μπάλας, να που οι μεταγραφές δεν χρειάζονται εβδομάδες προσαρμογής και προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του καλοκαιριού προκειμένου να μπουν και να βοηθήσουν μ' αυτά για τα οποία ξεχωρίζουν.
Να, που δεν είναι πια ρίσκο, τουλάχιστον σε τέτοια ματς σαν το χθεσινό, η χρησιμοποίηση του Εσιέν στον άξονα, με εσωτερικούς μέσους τους Ζέκα, Αμπέντ, να που υπάρχουν και κανονικά δεξιά μπακ όπως ο Μέστο που χτίζει φυσική κατάσταση και βρίσκει ρυθμό παίζοντας 90λεπτα και όχι διερευνητικά 20λεπτα, να..., να..., να...
Και έχει δρόμο ακόμη
Όχι δεν έγινε ο Παναθηναϊκός Panathinaikos και χρειάζεται αρκετό χρόνο και αρκετές ακόμη δραστικές κινήσεις το καλοκαίρι, για να διανοηθεί έστω ότι επιστρέφει σε παρελθοντικά στάνταρντς. Αλλά είναι ξεκάθαρα σε σωστό δρόμο, χωρίς χαλινάρια στην εξέλιξη, παρά μόνο στον ενθουσιασμό.
Αν βρει επιτέλους έναν επιτελικό μέσο ικανό να κάνει τη διαφορά, μπορεί να παίξει και εντελώς διαφορετικά. Γιατί όπως έγινε εξαιρετικά προβλέψιμος στον άξονα επί ρόμβου, έτσι μπορεί και να αντιμετωπιστεί με επιτυχία στις πτέρυγες, έστω κι αν ο Ιταλός επιμένει σε εξτρέμ με αντίθετα πόδια.
Καθημερινή δουλειά θέλει και επί χόρτου και επί χάρτου. Ίδιο μήκος κύματος στη σκέψη και απόλυτος συντονισμός στην εκτέλεση. Και τα καλύτερα δεν μπορεί, παρά να έρθουν.
Υ.Γ.: Ένα ερωτηματικό πάντως το έχω. Δεν έχω καταλάβει σε τι εξυπηρετεί η ταυτόχρονη παρουσία Μπουμάλ και Καλτσά στο σημαιάκι του κόρνερ, ενώ μάλιστα επιλέγεται η απευθείας εκτέλεση. Η απώλεια δύο σκόρερς σε κατ' εξοχήν φάσεις της μιας επαφής εντός περιοχής, ίσως και να είναι πολυτέλεια. Θα δούμε...
