Η επανάσταση του αυτονόητου

Οι "μπλαουγκράνα" βρήκαν απέναντι τους μία άριστη Μίλαν στο παιχνίδι του Σαν Σίρο, μία ομάδα που φέτος (και όχι μόνο) δεν είχε παίξει τόσο καλή άμυνα, και σε συνδυασμό με τη δική της κακή μέρα, ηττήθηκε 2-0.

Τρεις εβδομάδες μετά το Μιλάνο, οι Καταλανοί βρήκαν απέναντί τους έναν Κέβιν Κονστάντ που άνοιγε διαρκώς την "κερκόπορτα" των Ιταλών, με αποτέλεσμα οι γηπεδούχοι να βρουν τον τρόπο να στήσουν πάρτι έξω από την περιοχή του Κριστιάν Αμπιάτι. Αναπόφευκτα θα έφταναν στο πρώτο και στο δεύτερο γκολ και όταν ανοιγόταν η Μίλαν, στο τρίτο και στο τέταρτο.

Η αλλαγή των προπονήσεων

Για να φτάσουμε σε αυτήν τη μεταμόρφωση, βέβαια, μεσολάβησαν και κάποιοι παράγοντες. Βασικότερος όλων, η αλλαγή πλεύσης από τους "μπλαουγκράνα".

Μετά τις ήττες από Μίλαν και Ρεάλ Μαδρίτης στο κύπελλο, ο ισπανικός Τύπος έκανε λόγο για αλλαγή δεδομένων στις προπονήσεις του συλλόγου. Επί Πεπ Γκουαρδιόλα, η Μπαρτσελόνα παρουσίαζε αγωνιστική πτώση τον Νοέμβριο και τον Φεβρουάριο, ώστε να είναι όσο το δυνατόν σε καλύτερη κατάσταση τον Απρίλιο και τον Μάιο, όπου συνήθως κρίνονται οι τίτλοι. Με δεδομένη την αδυναμία του ανθρώπινου οργανισμού να βρίσκεται στο πικ των δυνατοτήτων του επί 10 μήνες σερί, κάθε ομάδα προγραμματίζει το ζενίθ και το ναδίρ σε φυσική κατάσταση από το καλοκαίρι.

Φέτος, παρά την αλλαγή πρώτου προπονητή, δεν άλλαξαν αυτά τα δεδομένα. Άλλαξαν, όμως, τα αποτελέσματα, με συνέπεια να παρθεί η απόφαση μεταβολής του ρυθμού προπονήσεων, ώστε η ομάδα να κάνει ένα είδος πικ στον επαναληπτικό με τη Μίλαν.

Τα επίπεδα ενέργειας των παικτών της Μπαρτσελόνα σε αυτό το ματς απείχαν παρασάγγας από εκείνα του Σαν Σίρο. Οι κινήσεις δίχως μπάλα από τον Πέδρο και τον Λιονέλ Μέσι ήταν περισσότερες, ενώ ο Ντάνι Άλβες ήταν σαφώς πιο παραγωγικός από το παιχνίδι του Μιλάνου. Η ειδική προετοιμασία ( και όχι το ντόπινγκ, για το οποίο ούτε και τώρα απέκτησα αδιάσειστα στοιχεία για την ύπαρξή του και δεν μπορώ να το αποδείξω) φαίνεται πως έπιασε τόπο και αυτό φάνηκε όταν αμέσως μετά το 3-0, οι "μπλαουγκράνα" ήταν εκείνοι που είχαν το πόδι στο γκάζι και συνέχιζαν να πιέζουν σε πλήρη ένταση τους αντιπάλους.

Επιστροφή στη συνταγή της επιτυχίας

Το ζήτημα των δυνάμεων δεν ήταν το μοναδικό το οποίο διευθέτησε το προπονητικό επιτελείο των Καταλανών. Το πείραμα Τσεσκ Φάμπρεγας δείχνει να έχει "παγώσει" και ο ικανότατος μέσος "θυσιάστηκε" από την ενδεκάδα, ώστε η ομάδα να ξαναβρεί τους αυτοματισμούς που είχε πριν από την επιστροφή του στο "Καμπ Νόου".

Με ενδεκάδα Γκουαρδιόλα, Ντάβιντ Βίγια βασικό, Άλβες λίγο πιο μπροστά ώστε να προσδίδει αριθμητική και ουσιώδη υπεροχή στη μεσαία γραμμή (όπου στο πρώτο παιχνίδι η "φλύαρη" κυριαρχία δεν είχε αποτέλεσμα), οι Καταλανοί υπερίσχυσαν και τακτικά της Μίλαν.

Το back to basics εφαρμόστηκε εν τω συνόλω του στο "Καμπ Νόου", με τον Τζόρδι Ρόουρα να αποφεύγει τις... παρεμβάσεις που δεν του έχουν βγει μέχρι σήμερα και δεν θα χρειαστεί να ξανακάνει, εάν ο Τίτο Βιλανόβα επιστρέψει στις 25 Μαρτίου.

Ο... βοηθός Αλέγκρι

Η κυριαρχία επί χάρτου της Μπαρτσελόνα ήταν αποτέλεσμα και των αυτοκτονικών τάσεων που επέδειξε ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι στον έτερο πάγκο του γηπέδου. Ο Ιταλός τεχνικός, ο οποίος αρχικά χρεώθηκε το κάκιστο ξεκίνημα της Μίλαν και στη συνέχεια πιστώθηκε την εντυπωσιακή ανάκαμψη και το 2-0 του πρώτου αγώνα, τώρα έδειξε φανερή αδυναμία διαχείρισης ενός τόσο σημαντικού προβαδίσματος, παρότι φαινομενικά ακολούθησε πεπατημένες που είχαν οδηγήσει στην επιτυχία την Τσέλσι, την Ίντερ και τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Το... πούλμαν, όμως, στήθηκε πολύ πίσω. Οι "ροσονέρι" ουσιαστικά προσκαλούσαν τους "μπλαουγκράνα" για γκράπα μέχρι την περιοχή του Αμπιάτι, αντί να τους κλείσουν κατάμουτρα κάθε πόρτα και διάδρομο σε απόσταση 25-30 μέτρων από την εστία του Ιταλού τερματοφύλακα, όπως έπραξαν στο Σαν Σίρο. Σε συνδυασμό με την κάκιστη απόδοση ορισμένων παικτών (Κονστάντ, Φιλίπ Μεξές) και το ψυχολογικό πλήγμα από το δοκάρι του Εμπάιγ Νιανγκ και το 2-0 στην αμέσως επόμενη φάση, όλα έγιναν πιο δύσκολα για τη Μίλαν και επομένως εύκολα για την Μπαρτσελόνα.

Ζήτημα εμπειριών

Δεν θα πρέπει να λησμονηθεί και ο παράγοντας εμπειρία, στον οποίο επίσης υπερίσχυσε η Μπαρτσελόνα. Ένα στοιχείο που σε τέτοιες περιπτώσεις διαχείρισης αποτελεσμάτων είναι απαραίτητο, σε σχέση με την άγνοια κινδύνου που (είχε και) ήταν πιο σημαντική για τα... πιτσιρίκια της Μίλαν στο πρώτο παιχνίδι.

Μπροστά σε 94.944 φίλαθλούς που δημιούργησαν εντυπωσιακή ατμόσφαιρα στο επιβλητικό "Καμπ Νόου", ο 18χρονος Νιανγκ, ο οποίος αποκτήθηκε το καλοκαίρι ως 5ος επιθετικός της Μίλαν και έφτασε να παίζει βασικός φορ (λόγω και συγκυριών) στο πιο απαιτητικό παιχνίδι που έχει δώσει η ιταλική ομάδα τα τελευταία χρόνια, ήταν φυσιολογικό να χάσει μία ευκαιρία που για κάποιον άλλον επιθετικό θεωρείται βούτυρο στο ψωμί.

Η αρχική ενδεκάδα της Μπαρτσελόνα διέθετε 371 παιχνίδια περισσότερα από αυτήν της Μίλαν στο θεσμό (669-298) και σε ένα τέτοιο παιχνίδι που η εμπειρία προσφέρει καθαρό μυαλό, πειθαρχία και σωστές επιλογές, οι Καταλανοί το προσέγγισαν όπως ακριβώς όφειλαν, αρπάζοντας με τη σέντρα από το λαιμό τους "ροσονέρι".

Το είχε πει ο... Γιώργος Παπανδρέου

Όταν μόνο τα φτερά μιας πεταλούδας μπορούν να προκαλέσουν καταιγίδες, τότε δεν μπορούμε να αποσυνδέουμε την απόδοση του αντιπάλου από το προϊόν που παράγει η Μπαρτσελόνα σε κάθε αγώνα της. Οι Ιταλοί δημοσιογράφοι, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του 1ου ημιχρόνου, σχολίαζαν στο Twitter πως εάν η αμυντική γραμμή της Μίλαν πήγαινε λίγο πιο πίσω, θα έφτανε στις εξέδρες του "Καμπ Νόου".

Το 4-0 δεν κατέστησε υπερομάδα την Μπαρτσελόνα. Ήταν τέτοια, αλλά με ανησυχητικές ενδείξεις τον τελευταίο καιρό. Και προς Θεού, δεν πρόκειται για εκδίκηση για το 4-0 του περιβόητου τελικού Champions League στην Αθήνα, αφού είναι ιεροσυλία να συγκρίνεται εκείνη η ομάδα των "ροσονέρι" με την τωρινή.

Η διαφορά στην εικόνα των 2 παιχνιδιών είναι χαώδης, αλλά εξηγείται. Μία από τις λίγες σωστές φράσεις που μας είχε χαρίσει ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας, Γιώργος Παπανδρέου, ήταν η "επανάσταση του αυτονόητου". Οι "μπλαουγκράνα" έπραξαν τα αυτονόητα, οι "ροσονέρι" όχι και η Μπαρτσελόνα έκανε... επανάσταση.