Μια φορά που του πήγαν όλα… δεξιά του Παναθηναϊκού

Το σούπερ αποτελεσματικό δίδυμο των Γιόχανσον, Χατζηγιοβάνη στη δεξιά πτέρυγα, η νοοτροπία -παράδειγμα προς όλους- του Δώνη, ο πλέι-μέικερ Βιγιαφάνιες και το γήπεδο που "απάντησε" στο τέλος στις "αναμπουμπούλες" που έχει κατά νου το περιβάλλον του μεγαλομετόχου του ΠΑΟ. Ο Κώστας Γουλής γράφει για όσα άφησε το "πράσινο" 4-0 επί της Κέρκυρας.

SUPERLEAGUE / ΠΑΟ - ΚΕΡΚΥΡΑ / / (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΜΑΡΚΟΣ ΧΟΥΖΟΥΡΗΣ / EUROKINISSI)
SUPERLEAGUE / ΠΑΟ - ΚΕΡΚΥΡΑ / / (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΜΑΡΚΟΣ ΧΟΥΖΟΥΡΗΣ / EUROKINISSI) EUROKINISSI

Επρεπε να γράψει το ημερολόγιο 20 Ιανουαρίου για να σημειώσει plus δύο γκολ σε αγώνα του ο Παναθηναϊκός και να πανηγυρίσει την πλέον ευρεία νίκη του στη σεζόν. Και την πέτυχε κόντρα στους ("λίγους" σαν εικόνα κι εμφάνιση ομάδας) "Φαίακες (4-0), για τρεις βασικούς λόγους: Διότι είχε "φρεσκάδα", ήταν απόλυτα συμπαγής και προσηλωμένος στο πλάνο τους και ήταν εντυπωσιακά αποτελεσματικός. Και γιατί στη Λεωφόρο, όπως και να το κάνουμε είναι… αλλιώς, ακόμη και γι’ αυτόν τον "αποψιλωμένο" από λύσεις Παναθηναϊκό.

Κι ας μην έπαιζε με κανονικό σέντερ φορ (ακόμη κι ο Πίσπας ήταν εκτός λόγω ίωσης), κι ας βλέπει μέρα με τη μέρα ο Ουζουνίδης το ρόστερ του να χάνει παίκτες πρώτης γραμμής. Ο Παναθηναϊκός θα είναι εκεί και θα παλεύει κόντρα σε όλα, παρά την απόλυτη εγκατάλειψη και την απαξίωση που τον έχει οδηγήσει ο "εξαφανισμένος" (εδώ γελάνε!) μεγαλομέτοχός του.

Το είχαν ανάγκη οι "πράσινοι" αυτό το αποτέλεσμα και πολύ περισσότερο αυτή την εμφάνιση, διότι έρχονται κι άλλα μεγάλα "ζόρια" μπροστά. Το είχαν ανάγκη και αρκετοί ποδοσφαιριστές του που αν κι έχουν δεδομένα ποιοτικά χαρακτηριστικά, παρουσίαζαν μονίμως έλλειμμα αυτοπεποίθησης. Όπως επί παραδείγματι, ο Χατζηγιοβάνης που όσο χαρισματικός είναι, άλλο τόσο άγχος και πίεση έβγαζε στο παιχνίδι του απ’ το ξεκίνημα της σεζόν και "πνιγόταν" τις περισσότερες φορές σε μια… κουταλιά νερό.

Κόντρα στους Επτανήσιους ωστόσο, έδειξε για πρώτη φορά πως όχι μόνο μπορεί, αλλά… σαν να ήρθε πλέον η ώρα να κάνει το step-up. Και από ένα πολλά υποσχόμενο ταλέντο να γίνει επιτέλους κανονικός παίκτης. Το ζητούμενο βεβαίως είναι η διάρκεια, αλλά όσο υπάρχει από πίσω ο Ουζουνίδης για να τον "γκαζώνει" για να κάνει το "απλό" κι όχι το "εξεζητημένο", ο μικρός θα αρχίσει να "καλουπώνεται" αγώνα με τον αγώνα.

"ΠΑΠΑΔΕΣ" Ο ΛΟΥΚΑΣ

Το είχε ανάγκη αυτό το ματς και ο Γιόχανσον. Διότι διάολε, δεν γινόταν πια να ήταν τόσο… τραγικός παίκτης ο Σουηδός, που ήρθε στην Ελλάδα έχοντας στα 25 του 250 συμμετοχές σε πολύ καλή ομάδα της Eredivisie (Αλκμάαρ). Τα πάντα είναι θέμα μυαλού, ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης κι ο Σκανδιναβός έδειξε για πρώτη φορά στοιχεία και συμπεριφορά "κανονικού" μπακ. Όχι μόνο για το γκολ που πέτυχε (και στην Ολλανδία είχε καμιά δεκαριά γκολ με αυτή την κίνηση και τη συνεργασία σε μικρό χώρο με τον φορ), αλλά για τη συνολική εικόνα του, τα ανεβάσματά του και τη σωστή τακτική/αμυντική του συμπεριφορά. Αν σταθεροποιήσει την απόδοσή του στα επόμενα ματς και αποφεύγει τα 1-2 "εύκολα" λαθάκια που κάνει ορισμένες φορές σε "ευαίσθητα" σημεία της αμυντικής ισορροπίας, μπορεί να δώσει πράγματα.

Οι δύο τους (Γιόχανσον-Χατζηγιοβάνης) ήταν κι εκείνοι που επί της ουσίας "καθάρισαν" νωρίς το ματς για τον Παναθηναϊκό, συνθέτοντας ένα… απρόσμενα καλό δίδυμο στη δεξιά πτέρυγα, που έκανε ότι ήθελε τον… έρμο Επστάιν ο οποίος έπρεπε στα γεράματα να κυνηγάει όχι έναν, αλλά δύο παίκτες απ’ την πλευρά του.

Στο δεύτερο ημίχρονο μπήκε ακόμη περισσότερο στην όλη "εξίσωση" κι ο Λούκας Βιγιαφάνιες που έκανε… παπάδες ως "δημιουργός" (η… no look πάσα του στο γκολ του Αλτμαν ήταν μεγάλης κλάσης) και το… γλυκό έδεσε ακόμη πιο για τον Παναθηναϊκό, που "ξέσπασε" και πήρε λίγο τα πάνω του σε ψυχολογία.

Για το φινάλε δύο μικρές επισημάνσεις. Πρώτα απ’ όλα ένα μεγάλο "μπράβο" στον Χρήστο Δώνη. Όχι για το γκολ που πέτυχε κι έλυσε νωρίς-νωρίς την άμυνα της Κέρκυρας. Αλλά για τη νοοτροπία του. Με τη μισή σεζόν μεταξύ πάγκου και κερκίδας, όταν κλήθηκε να μπει "ενδεκαδάτος" και σε μία θέση που είχε να την παίξει απ’ τα… 17 του (απ’ την Κ17 της "πράσινης Ακαδημίας), δίνει ότι έχει και δεν έχει. Και είναι κάτι παραπάνω από σοβαρός και μαχητικός στον άχαρο ρόλο του… φορ που δεν είναι φορ.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το… περιβάλλον του "εξαφανισμένου" (εδώ γελάνε είπαμε!) μεγαλομετόχου, που (προ)ετοιμάζει διάφορες "αναμπουμπούλες" και πάλι, μετά τα όσα έγιναν προ ημερών στην ιστορία του Μολέδο, αλλά και σ’ αυτή που… έρχεται με τον Χουλτ. Το γήπεδο "μίλησε" απόψε κι έστειλε το "μήνυμά" του. Τα "σχεδιάκια" σας ισχύουν ακόμα; Για να δούμε…

News 24/7

24MEDIA NETWORK