Ο Κοντονής τιμωρεί το ποδόσφαιρο

Θα θεωρήσω την απόφαση του Σταύρου Κοντονή για επανέναρξη του πρωταθλήματος δίχως οπαδούς στις κερκίδες άξια σοβαρού σχολιασμού εφόσον κάποιος μου εξηγήσει ποια η διαφορά της Σούπερ Λίγκας από το κύπελλο Ελλάδος. Θέλω να πω, αν ο υφυπουργός κατέληξε ότι χρειάζεται χρόνο για να καταπολεμήσει τις αιτίες της βίας στα γήπεδα (μονάχα ως πίστωση χρόνου μπορεί να εκληφθεί το συγκεκριμένο μέτρο), τότε θα έπρεπε και να γνωρίζει πως δεν έχει απομείνει πιο "επικίνδυνο" παιχνίδι τη φετινή σεζόν από το ΑΕΚ – Ολυμπιακός στο κατάμεστο ΟΑΚΑ.

Για ποιο λόγο λοιπόν οι κλειστές θύρες θα ανοίξουν στον προημιτελικό; Υποθέτω επειδή σε αντίθετη περίπτωση ο Μελισσανίδης θα ξεσήκωνε το σύμπαν και άπαντες θα εκλάμβαναν την απαγόρευση ως μια ακόμα εξυπηρέτηση στον Ολυμπιακό. Άρα; Άρα υποκρισία, ημίμετρα και απογοήτευση.

Προσέξτε: Δεν λέω ότι έπρεπε να γίνει το ντέρμπι κυπέλλου δίχως οπαδούς. Λέω όμως ότι η -δίχως την παραμικρή λογική εξήγηση- εξαίρεση του κυπέλλου από τον κ. Κοντονή μας δείχνει όλα όσα χρειάζεται να ξέρουμε. Ο υφυπουργός, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έχει ιδέα προς τα που και πως και κινηθεί, αναλώνεται σε μεγάλες κουβέντες και ανούσιες πράξεις, φοβάται να πάει σε ευθεία σύγκρουση με τους μεγαλοπαράγοντες του χώρου και γενικώς απογοητεύει όσους, μεταξύ των οποίων κι εγώ, πιστέψαμε στις καλές του προθέσεις.

Αληθινή σοφία

Τα βασικά ερωτήματα που τίθενται είναι δυο: Πρώτον, ποιο από τα βασικά προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου λύνει ή έστω ακουμπάει η συγκεκριμένη ενέργεια; Το βρώμικο παρασκήνο; Τη διαφθορά; Τις οικονομικές ατασθαλίες, την καχυποψία, την ανυποληψία; Ποιο; Εγώ λέω κανένα. Ούτε καν αυτό της βίας. Εκτός κι αν η στάση του κ, Κοντονή αποτελεί το επόμενο βήμα στην καταπολέμηση του φαινομένου: Πρώτα απαγορεύσαμε τις μετακινήσεις οπαδών, τώρα θα απαγορεύσουμε τους οπαδούς εντελώς και θα ξεμπερδέψουμε μια και καλή. Αληθινή σοφία λέμε, όχι αστεία.

Δεύτερον και σημαντικότερον: Ποιον τιμωρεί με τη συγκεκριμένη κίνηση; Τις ΠΑΕ από ελάχιστα έως καθόλου (και σιγά τα κατάμεστα γήπεδα δηλαδή και τις εισπράξεις που θα απολέσουν). Τον Αλαφούζο; Αυτός έτσι κι αλλιώς κεκλεισμένων των θυρών θα έπαιζε. Τον Μαρινάκη; Έτσι όπως πάει η χρονιά, ειδικά αν προκύψει αποκλεισμός στο κύπελλο, χάρη του κάνει κι εκείνου αφού θα γλιτώσει τα γιούχα στο "Καραϊσκάκης".

Αμυδρή ελπίδα

Άρα ποιον; Το ίδιο το ποδόσφαιρο ασφαλώς. Αυτό το κάτι σαν ποδόσφαιρο εν πάση περιπτώσει που παίζεται στην Ελλάδα και το οποίο είναι έτσι κι αλλιώς απωθητικό στο μάτι όταν παίζεται μπροστά σε μισοάδειες κερκίδες, πόσο μάλλον σε εντελώς άδεια και κρύα γήπεδα.

Την περασμένη εβδομάδα, όταν όλοι έκραζαν Κοντονή για την νερόβραστη αναβολής μιας εβδομάδας της Σούπερ Λίγκας, εγώ έγραφα ότι έχω διάθεση να περιμένω. Παρά το ξενέρωμα ακόμα την έχω. Μαζί με την αμυδρή ελπίδα ότι η συγκυρία - καινούργια κυβέρνηση, καινούργιος υφυπουργός, αθλητική δικαιοσύνη που ολοένα και πλησιάζει - παραείναι ιδανική για να χαθεί κι αυτή μέσα στη...δημιουργική ασάφεια της πολιτικής δειλίας.

Διαβάστε ακόμη:

Επαναρχίζει χωρίς κόσμο το πρωτάθλημα

Πόσα εισιτήρια είχαν κοπεί στα αντίστοιχα περσινά παιχνίδια