Περνάμε καλά στα παρασκήνια

Ενα γνωστό κλισέ των ηθοποιών αναφέρει "περνάμε καλά στα παρασκήνια κι αυτό βγαίνει ο κόσμο". Κάτι τέτοιο συμβαίνει εφέτος στον ΠΑΟΚ και αποτυπώθηκε στην ατμόσφαιρα του αγώνα με τη Ντιναμό Μινσκ. Ο Κώστας Κεφαλογιάννης σχολιάζει.

19 ΣΕΠ 2014

Κάποια στιγμή το καλοκαίρι, το κύμα φυγής στον ΠΑΟΚ έδινε το στίγμα μιας κατάστασης βαριάς και καθόλου θελκτικής για ποδοσφαιριστές με φιλοδοξίες. Ο "δικέφαλος", παρά την οικονομική του σταθερότητα, δεν έβγαζε κέφι, δεν έβγαζε χαρά.

Έβγαζε μιζέρια και εσωστρέφεια. Οι μόνοι που ήθελαν να μείνουν στην Τούμπα ήταν οι 30φεύγα σε ηλικία, με μικρές πιθανότητες να βρουν ομάδα αντίστοιχου βεληνεκούς (Λίνο, Βούκιτς, Λάζαρ). Μέχρι και το παιχνίδι με την Καλλονή (και αφού είχε προηγηθεί η ήττα – σοκ από την Ζίμπρου), η περιρρέουσα ατμόσφαιρα παρέμεινε ζοφερή και σε στιγμές ακούμπησε την απόλυτη απαξίωση. Ο Άγγελος Αναστασιάδης εντούτοις έλεγε και ξανάλεγε ότι η ομάδα δουλεύει καλά, ότι το κλίμα είναι πολύ καλό και ότι στον δικό του ΠΑΟΚ θα παίζουν μονάχα όσοι γουστάρουν.

Προφανώς δεν μπορούμε ακόμα να μιλήσουμε για δικαίωση, από Σεπτέμβρη μήνα. Η δικαίωση, αν έρθει, θα έρθει στο τέλος της χρονιάς. Σε πρώτη φάση όμως οφείλουμε να πιστώσουμε στον έμπειρο τεχνικό την επαναφορά της αλεγρίας στα αποδυτήρια των "ασπρόμαυρων". Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι οι παίκτες ευχαριστιούνται την παρουσία τους στον ΠΑΟΚ. Άπαντες. Παλιοί και νέοι.Το δείχνουν σε κάθε πανηγυρισμό (σημειολογικά μπορείς να καταλάβεις πολλά για μια ομάδα από τον τρόπο που πανηγυρίζει τα γκολ της), σε κάθε αλλαγή, σε κάθε στιγμή των αγώνων τους.

Χαρά από τις προπονήσεις

Μοιάζει κάπως με το γνωστό κλισέ των ηθοποιών: "Περνάμε καλά στα παρασκήνια κι αυτό βγαίνει στον κόσμο». Κάτι τέτοιο μοιάζει να συμβαίνει στους Θεσσαλονικείς, τουλάχιστον την δεδομένη στιγμή. Πράγματι, ο Ρατς, ο Μακ, ο Περέιρα, ο αναγεννημένος Σκόνδρας, ο Κλάους φυσικά, ο Σάλπι, οι νεαροί κ.λ.π. μπαίνουν στο γήπεδο με τη χαρά που πηγάζει από τις προπονήσεις της εβδομάδας. Δεν πρόκειται για πανάκεια. Υπήρξαν ομάδες που οι μισοί παίκτες δεν μιλούσαν στους άλλους μισούς και εντέλει πέτυχαν σπουδαία πράγματα.

Για τον ΠΑΟΚ εντούτοις δεν γίνεται αλλιώς. Το ρόστερ του έχει ελλείψεις, ποσοτικές και ποιοτικές, που μονάχα με σκληρή και διαρκή ομαδική δουλειά μπορούν να καλυφθούν. Και το γεγονός ότι ήδη έχει δημιουργηθεί ένα σύνολο δεμένο, αρραγές και χαρούμενο, προοιωνίζεται καλές ημέρες για τον "δικέφαλο".

Προφανώς βοηθούν τα αποτελέσματα και το εντυπωσιακό 17-1 των τεσσάρων τελευταίων παιχνιδιών. Το σημερινό κέφι, ενδεχομένως να πάει περίπατο αν τη Δευτέρα ο ΠΑΟΚ ηττηθεί από τον Παναιτωλικό. Και πάλι όμως, υπάρχει η αίσθηση πως φέτος, ακόμα και τη στεναχώρια, οι ποδοσφαιριστές θα την περάσουν όλοι μαζί. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν συνέβαινε πέρυσι. Κάτι επίσης, που –παρότι προσωπικά φοβόμουν το ακριβώς αντίθετο, ότι θα διχάσει δηλαδή και όχι θα ενώσει – πιστώνεται κυρίως στον Άγγελο Αναστασιάδη.

Υ.Γ. Μου αρέσει πολύ η συζήτηση για τον Κλάους και τον Μήτρογλου. Είναι παθιασμένη και ποδοσφαιρική, παρότι γίνεται – αναπόφευκτα- με οπαδικούς, έως και κάφρικους όρους. Ακόμα και οι οπαδοί του Ολυμπιακού που δεν γουστάρουν καθόλου τον Αθανασιάδη πάντως, νομίζω το γνωρίζουν κι ας μην το παραδεχτούν ποτέ: Όσον αφορά την Εθνική, ο σέντερ φορ του ΠΑΟΚ έχει αδικηθεί, ειδικά στο διάστημα που ο Μήτρογλου βρισκόταν εκτός φόρμας. Αυτό, πλέον, μονάχα τυφλός δεν θα το παραδεχτεί. Τυφλός και ίσως ο ...Σάντος. Ο Ρανιέρι προς το παρόν απαλλάσσεται λόγω ελλιπούς δείγματος...