The Hellenic way

Αφήνουμε στην άκρη τις συγκρίσεις μεταξύ της τωρινής εθνικής και αυτής του 1992 στην Βαρκελώνη, στον ίδιο τόπο πάντως, η νέα γενιά απέναντι στον καλύτερο αντίπαλο που αντιμετώπισε(μάλλον καλύτερο από ότι είχε να αντιμετωπίσει η πρώτη ντριμ τιμ) έδωσε ένα μοναδικό μπασκετικό ρεσιτάλ.

Το σχήμα με τον Ντερόν, τον Κόμπε, τον Ντουράντ, τον Μελό και τον Λεμπρόν, το οποίο θα βλέπουμε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, απέδειξε πολλά για το ταλέντο αυτής της ομάδας. Τα πάντα. Σε παιχνίδι προετοιμασίας; Αυτό το δείγμα έχουμε με αυτό το θα κρίνουμε.

Ποιος οργάνωνε, ποιος έπαιζε στην ρακέτα, ποιος σούταρε, δεν τους έπιανε το μάτι σου. Η άμυνα έφτασε να πιέζει στο κέντρο του γηπέδου και ο Γκασόλ κατάλαβε γιατί ο Λεμπρόν είναι ο πληρέστερος παίκτης της γης. Ούτε μπαλα δεν έπαιρνε ο Ισπανός. Όλα αυτά μόλις η κορυφαία ομάδα του ευρωπαϊκού μπάσκετ προηγήθηκε με 22-13. Εκεί τελείωσαν όλα.

Οι Αμερικανοί δεν έχουν ψηλούς και ο κακομοίρης ο Τσάντλερ αντιμετωπίζεται ως το εύκολο θύμα. Φορτώνεται όλα τα φάουλ για να την γλυτώνουν οι αστέρες.

Το γεγονός ότι ο Κόμπε, Ιούλιο μήνα, έκανε κάρφωμα με σπάσιμο στα μέσα της δεύτερη περιόδου, δείχνει ότι οι τύποι μυρίστηκαν...αίμα. Παίκτες όπως ο Καλδερδόν, ο Ιμπάκα, ο Ρούντι, ο Πάου(ο Μαρκ δεν έπαιξε)οι οποίοι είναι εξαιρετικοί πλην όμως συμπληρωματικοί του Κόμπε, του Ντουράντ, κατάλαβαν ότι αν οι Αμερικανοί βγάλουν την ίδια ενέργεια σε όλους τους αγώνες το αργυρό μετάλλιο θα θεωρείται θρίαμβος.

Δεν μπορεί ωστόσο να εξελιχθούν όλα τόσα εύκολα. Δεν γίνεται οι Ισπανοί να μην βρουν τρόπο να καλύψουν την χαώδη περιφερειακή διαφορά αξιοποιώντας το γεγονός ότι οι Γκασόλ και ο Ιμπάκα κοντά στο καλάθι δεν συναντούν παίκτη ψηλότερο από τα 2,04. Ιδιαίτερα ο Κογκολέζος έκανε πάρτι όσο ο Καλδερόν έκοβε βόλτες και του σέρβιρε καρφώματα από τα πικ εν ρολ, αλλά μόλις έπεσαν πάνω του οι Ουίλιαμς και οι Ντουράντ, εχάθη το φως.

Συν τις άλλοις όλοι οι σταρ κυνηγούν το αμυντικό ριμπάουντ με την γνωστή τους εκρηκτικότητα.

Όλες οι πιθανότητες των Ισπανών να κτυπήσουν αυτή την ελλιπή κατά τα άλλα εθνική των ΗΠΑ(δεν υπάρχει αυθεντικό τεσσάρι ούτε πεντάρι) πληγώνονται από την απουσία του Ρίκι Ρούμπιο ενώ την Τρίτη δεν αγωνίστηκε ούτε ο Ροντρίγκεθ αφήνοντας τον Σάδα μοναδική αλλαγή πίσω από τον Καλδερόν.

Οι Ίβηρες χωρίς τον θαυματουργό Ρούμπιο βρίσκονται μία ταχύτητα πιο πίσω και φανταστείτε ότι ηττήθηκαν με 22 πόντους, έχοντας την ευτυχία να τους σφυρίζουν Ισπανοί διαιτητές οι οποίοι στα πρώτα 25 λεπτά έδιναν τον δικό τους αγώνα, τιμωρώντας συνέχεια με φάουλ και βήματα τους Αμερικανούς αλλά στο τέλος περισσότερο τους εκνεύρισαν.

Η αλήθεια είναι ότι τρομάξαμε λίγο με την εικόνα του τελευταίου αγώνα προετοιμασίας ανάμεσα στις δύο καλύτερες ομάδες του πλανήτη και αυτό διότι η φετινή έκδοση της ντριμ τιμ, εμφανίζει απίστευτη ανισορροπία ανάμεσα στα γκαρντ και τους ψηλούς οπότε περιμένουμε ντέρμπι στο Ολυμπιακό τουρνουά. Βεβαίως με τύπους όπως ο Λεμπρόν, ο Μελό και ο Ντουράντ ίσως να μην φανούν οι απουσίες του Ντάνκαν, του Χάουαρντ, του Γκαρνέτ, του Αμάρε, του Μπος, του Γκρίφιν. Οι απουσίες όμως είναι πραγματικότητα και η αλήθεια για τους αντιπάλους είναι μια: όσο θα κρατούν οι γκαρντ στην επίθεση και δεν θα κάνουν λάθη, τόσο θα μένουν στο παιχνίδι.

Εκεί θα παιχθεί το μετάλλιο και ποιος ξέρει, σε έναν αγώνα, σε έναν ημιτελικό ή τελικό να προμηθευτούν το dvd της τελευταίας ήττας των Αμερικανών σε μεγάλη διοργάνωση. Τότε που ο Σχορτσιανίτης κάρφωνε από τις πάσες του Παπαλουκά, ο Σπανούλης γινόταν πιο γρήγορος από τον Πολ, ο Διαμάντιδης κατέβαζε τον γενικό, ο Ντικούδης και ο Κακιούζης τα έβαζαν όλα.

Με 102 έχετε...τύχη και οι υπόλοιποι όπως σας δείξαμε εμείς το 2006. Only the Hellenic(τέλος τα greek) way.