Matrix...τέλος
Καλωσήρθατε στον πραγματικό κόσμο. Οι εικονικές πραγματικότητες τελείωσαν και όσο καθυστερούμε να το αντιληφθούμε, τόσο περισσότερο θα βυθιζόμαστε στην φενάκη ότι αυτό που τρώμε είναι χαβιάρι, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για βατόμουρα.
Ανάλογα βεβαίως και με την ιδιοσυγκρασία του καθενός διότι ο άλλος προτιμάει να νομίζει ότι οδηγεί πόρσε ενώ στην πραγματικότητα δεν παίρνει μπροστά το ζάσταβα που του ανήκει.
Άλλος πάλι είναι συνειδητοποιημένος και αποδέχεται αυτό που έχει κοιτάζοντας να το αξιοποιήσει όσο καλύτερα μπορεί. Για πολλοστή και τελευταία φορά, δοθείσης όμως της ευκαιρίας, θα τονίσουμε ότι αυτό που ζούσε ο Παναθηναϊκός τόσα χρόνια ήταν μία, μπασκετικά πάντα, εικονική πραγματικότητα.
Η σφαίρα του παραλόγου...
Στον αθλητισμό μπορείς να υπολογίσεις πολλούς παράγοντες εκτός από την τρέλα. Για 25 χρόνια η διοίκηση του Παναθηναϊκού δημιούργησε έναν παράδεισο σε ένα περιβάλλον μάλλον... βαλτώδες. Ιδιαίτερα η τελευταία 10ετία, όπου το μπάσκετ ουσιαστικά δεν έχει κανένα πραγματικό έσοδο, ότι γινόταν πλησίαζε στην σφαίρα του παραλόγου. Και μας άρεσε. Στον κόσμο που έβλεπε την ομάδα του να σαρώνει, στους προπονητές και παίκτες οι οποίοι πληρώνονταν αδρά δουλεύοντας στις τελειότερες συνθήκες, στους δημοσιογράφους που το μπάσκετ κρατιόταν ψηλά, στην οικογένεια Γιαννακοπούλου η οποία απολάμβανε την αποθέωση για τις επιτυχίες.
Ο Παναθηναϊκός είχε φτάσει σε σημείο να παίρνει τον Γιασικεβίτσιους με το ακριβότερο συμβόλαιο στην Ευρώπη, για να έρχεται από τον πάγκο. Μπορούσε να πληρώνει τον Σάτο με ένα από τα κορυφαία συμβόλαια της ηπείρου μας, για να παίζει άμυνα ώστε να ξεκουράζεται ο Διαμαντίδης.
Όταν γίνονταν αυτά είμασταν όλοι στο «μπράβο» και το «ζήτω» και καλά κάναμε. Σε έναν βαθμό. Οφείλαμε, πρωτίστως οι ιδιοκτήτες του Παναθηναϊκού, να τονίζουμε ότι δεν θα γίνονται αιωνίως αυτές οι αποκοτιές. Τρία εκατομμύρια έσοδα, 33 έξοδα.
Η Φενέρ... μικρογραφία του ΠΑΟ
Ήρθε η ήττα από την Φενέρ για να επαναφέρει το ζήτημα. Πού είναι ο Μπατίστ, πού είναι ο Σάτο, πού είναι ο Ομπράντοβιτς; Όλοι βρίσκονται εκεί που ...έμαθαν από τον Παναθηναϊκό να είναι. Σε ομάδες με μεγάλο ρόστερ και συγκεκριμένο χρόνο συμμετοχής. Φαντάζεστε τον Μπατίστ να παίζει 35 λεπτά, διότι με τα χρήματα που θα έπαιρνε δεν θα έμενε άλλος ψηλός για τους πρασίνους, σε αυτή την ομάδα; Χρυσές δουλειές τα ασθενοφόρα.
Η Φενέρ είναι μία μικρογραφία του Παναθηναϊκού. Γέμισε το ρόστερ και ουσιαστικά εξόντωσε τους κυπελλούχους με την πληθώρα επιλογών της. Ότι δηλαδή, απείρως πιο οργανωμένα και μπασκετικά, έκανε η ελληνική ομάδα τόσα χρόνια. Έφτασε ο χρόνος για τον Παναθηναϊκό να επιστρέψει στην λογική εκεί όπου κινείτο η Φενέρ, για παράδειγμα, μέχρι προσφατα. Ο προπονητής θα πρέπει να βρίσκει τους καλύτερους ξένους πριν τους ανακαλύψουν οι άλλοι, δεν έχει την πολυτέλεια να...πυροβολεί ότι κινείται στην στενή ευρωπαϊκή αγορά και να δίνει τα περισσότερα, οι παίκτες χρειάζεται να βελτιώνονται από παιχνίδι σε παιχνίδι και να παίζουν Πέμπτη, Κυριακή στο 100% πολύ απλά διότι δεν θα έρθει από την...εξέδρα ο Μάριτς ή ο Λόγκαν να κάνουν τα ρεπό τους στην Ελλάδα.
Η... ομαλή προσγείωση
Ξέρετε κάτι; Σε μια χρεωκοπημένη οικονομικά (δυστυχώς όχι μόνο οικονομικά και αυτό είναι το χειρότερο) χώρα, η οποία όμως βαυκαλίζεται ότι διαθέτει τόνους ταλέντου και τα καλύτερα μυαλά, αυτό έπρεπε να ισχύει εδώ χρόνια. Έπρεπε να περνάνε από εδώ οι καλύτεροι νέοι παίκτες, να βλέπουμε νεαρούς, ταλαντούχους και φιλόδοξους Αμερικανούς.
Τώρα που έρχεται αυτή η περίοδος δεν γίνεται να γκρινιάζουμε επειδή τα 13 εκατομμύρια ευρώ δεν γίνονται 14. Αντίθετα, οφείλαμε χρόνια να απαιτούμε τα 33 να γίνουν 23 και 13 για να γίνει πιο ομαλή...προσγείωση στην πραγματικότητα.
Έστω κι έτσι, ο Παναθηναϊκός έχει ένα ζήτημα: παρουσιάζει εξαιρετικά δουλεμένη ομάδα, αλλά με κακές επιλογές ξένων. Πιο σωστά, με βιαστικές επιλογές ξένων. Ο Άρμστρονγκ δεν είναι κακός παίκτης, δεν μπορεί όμως με τίποτα να βοηθήσει την ομάδα του στο «4». Ο Κίτσεν από την άλλη μπορεί να εξελιχθεί σε έναν καλό οργανωτή, δεν σουτάρει όμως και δεν υπάρχει χρόνος στον Παναθηναϊκό να τον περιμένει.
Τα "θέλω" του Πεδουλάκη
Τί χρειάζεται λοιπόν ο Πεδουλάκης; Από όσα γνωρίζουμε αναζητά έναν γκαρντ κι έναν πάουερ φόργουορντ. Θα τους αποκτήσει; Αυτό το σταυροδρόμι θα πρέπει να διαβεί η διοίκηση του συλλόγου: υπερβαίνει τον προϋπολογισμό για να βελτιωθεί το ρόστερ ή να μείνει πιστή στο οικονομικό πλάνο; Δύο παίκτες αλλάζουν την ιστορία μίας ομάδας, όπως μας έδειξε πέρυσι ο Ολυμπιακός, 500.000 ευρώ από την άλλη είναι ο προϋπολογισμός τεσσάρων, πέντε ομάδων της Α1 και το ποσό στις ημέρες μας δεν μπορεί να θεωρείται ευκαταφρόνητο. Σιγά σιγά, θα συνηθίσουμε την ζωή έξω από το Matrix.
Διαβάστε ακόμη:
Πεδουλάκης: "Θέλουμε κάτι παραπάνω από την προσπάθεια"
.jpg)
