ΤΣΟ και ΛΟ: Η μη φαντασία στην τέταρτη εξουσία γεννά τέρατα

Ο Νίκος Γιαννόπουλος ξεσπά γι' αυτούς που χρησιμοποιούν μία εμετική φράση, βγαλμένη από τα πιο σκληροπυρηνικά οπαδικά στέκια.

10 ΜΑΪ 2016

Με τη φόρα που έχουμε πάρει πατώντας πλήκτρα στα πληκτρολόγια (το πρώτο πληθυντικό εκφράζει αυτοκριτική) διαβάζουμε τελευταία-και όχι μόνο- τέρατα και σημεία!

Το παρατσούκλι του άμοιρου του Ντιέγο Σιμεόνε είναι "Τσόλο". Κάποιος φωτεινός εγκέφαλος σκέφτηκε να αντιστοιχήσει το παρατσούκλι με το άκρως χουλιγκανικό Τσο και Λο και από τότε έχουμε βαρεθεί να το διαβάζουμε.

ΤΙ ΤΣΟ ΚΑΙ ΛΟ, ΡΕ;

Καμία ντροπή! Αλλά πως να ντροπιαστείς για κάτι που ίσως δεν γνωρίζεις ή δεν φρόντισες να μάθεις. Τη σεζόν 2008-09 τα social media δεν ήταν ευρέως διαδεδομένα, πολλοί από τους συναδέλφους μάλλον..."διάβαζαν" και έτσι λίγοι θυμούνται ότι το προσβλητικό εκείνο σύνθημα γραμμένο σε φανέλες υιοθέτησαν τα κορίτσια του Παναθηναϊκού στο βόλεϊ.

Ακόμα και έτσι όμως έγινε πάταγος, οι κοπέλες ζήτησαν, προς τιμήν τους συγγνώμη αλλά φυσικά δεν γλίτωσαν την τιμωρία μίας αγωνιστικής από τον αθλητικό δικαστή. Πιο αξιοπρεπείς πάντως από τους φανατικούς και άσχετους του σήμερα που συνδέουν το Τσο και Λο με τον προπονητή της Ατλέτικο Μαδρίτης.

Η έλλειψη φαντασίας και η ευθύνη

Η φαντασία είναι η αλήθεια ότι λείπει από τον κλάδο. Η καλλιέργεια επίσης. Το πάθος για να επιβάλλεις κάτι με ταχύτητα στο μυαλό του χρήστη-αναγνώστη οδηγεί σε ακραίες επιλογές. Και κάπως έτσι διαβάζετε/διαβάζουμε τερατουργήματα.

"ΤΣΟ και ΛΟ" σημαίνει π@@@@α και ξύλο. Στην αργκό της οπαδικής καφρίλας.

Προφανώς αυτός που τα γράφει όλα αυτά δεν διεκδικεί το αλάθητο του Πάπα. Κάθε άλλο, στο παρελθόν αλλά και στο παρόν έχει κάνει τραγικά λάθη. Ορθογραφικά, συντακτικά, ερμηνευτικά. Εμαθε παθαίνοντας, πολλές φορές στου κασίδη το κεφάλι. Κάτι έμαθε πάντως.

Εχουμε ευθύνη, το έχουμε ξαναγράψει. Απέναντι στην κοινωνία και κυρίως στα νέα παιδιά που πολλές φορές υιοθετούν άκριτα ότι διαβάζουν επειδή κάπου το διάβασαν, δεν έχει σημασία το που.

ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ

Ο παραλληλισμός του Σιμεόνε και των προπονητικών κατορθωμάτων του με χυδαίο οπαδικό σύνθημα φανερώνει δύο πράγματα. Αγνοια ή φανατισμό, πολλές φορές και τα δύο μαζί. Και αυτά τα στοιχεία περνούν στα παιδιά που μας διαβάζουν καθημερινά υποτίθεται για να ενημερωθούν.

Αν είναι πάντως να ενημερώνονται έτσι, καλύτερα να μην το κάνουν καθόλου. Σ' όλους μας αρέσουν τα clicks και η αυξημένη αναγνωσιμότητα αλλά τέλος πάντων καλό θα είναι να βάλουμε και κάποια όρια. Εμείς οι ίδιοι, από μόνοι μας. Πριν είναι πολύ αργά και η κατάσταση μην αναστρέψιμη.