Η άκαιρη καρατόμηση του Πεδουλάκη

Ο Αργύρης Πεδουλάκης προφανώς και δεν θα μείνει στην ιστορία ως ο μόνος προπονητής που έχασε τη δουλειά του μεσούσης μίας σεζόν. Και προφανώς ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης που έχει προχωρήσει σε μία τέτοια απόφαση. Στις παρακάτω γραμμές όμως θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε με επιχειρήματα, λογικά πιστεύουμε, γιατί η συγκεκριμένη κίνηση μπορεί να χαρακτηριστεί άκαιρη και εν τέλει, άστοχη.

Οπως και να έχει, η σεζόν έχει φτάσει στο Μάρτιο, την εποχή δηλαδή που κρίνονται πολλά, κυρίως στο ευρωπαϊκό κομμάτι. Ο Πεδουλάκης κουβάλησε τον Παναθηναϊκό ως εδώ, αγχομαχώντας είναι η αλήθεια και με μέτρια απόδοση σε πολλά παιχνίδια. Αλλά, τέλος πάντων, η ομάδα βρισκόταν και βρίσκεται μέσα στους στόχους της, ενώ έχει κατακτήσει ήδη έναν τίτλο, αυτό του Κυπέλλου. Εκτός αυτού έχει ήδη εξασφαλιστεί και η πρώτη θέση της κανονικής περιόδου στο πρωτάθλημα. Ο μισός τίτλος δηλαδή!

Η θεωρία ότι η απόλυση του προπονητή έγινε για να προκληθεί ένα σοκ στα αποδυτήρια, να μας συγχωρούν στον Παναθηναϊκό, είναι προπέτασμα καπνού. Στο ρόστερ του πρωταθλητή Ελλάδας υπάρχουν πολύπειροι παίκτες, με πλούσιες παραστάσεις και εμπειρίες που έχουν δει τα πάντα στην καριέρα τους. Ο Διαμαντίδης, ας πούμε, θα παίξει διαφορετικά την επόμενη εβδομάδα, επειδή έφυγε ο Πεδουλάκης; Η ο Φώτσης; Το σοκ, κατά την ταπεινή μας άποψη, μόνο αρνητικό μπορεί να είναι. Ας θυμηθεί ο Παναθηναϊκός τι κάζο υπέστη την τελευταία φορά που αντικατέστησε προπονητή μέσα σε σεζόν. Το 1997 έφυγε κακήν κακώς ο Μάλκοβιτς, ήρθε ο Κυρίτσης και η ομάδα έχασε τα αυγά και τα πασχάλια μένοντας εκτός τετράδας στο πρωτάθλημα και εκτός Ευρωλίγκας!

Επιπλέον, καμία μεγάλη ομάδα, ειδικά στο μπάσκετ, άθλημα στο οποίο η προπονητική είναι ... μυστήρια υπόθεση καθότι ο κόουτς παρεμβαίνει πολύ στην εξέλιξη του αγώνα, δεν αντικαθιστά τον προπονητή της σε τόσο προχωρημένο χρονικό σημείο. Σύμφωνοι, υπάρχουν κάποια παραδείγματα όπως αυτό του Ιβάνοβιτς στην Μπαρτσελόνα ή του Μεσίνα στη Ρεάλ αλλά κατά κανόνα η ομάδα που έχει στόχους φροντίζει να μην αλλάζει δραστικά λίγο πριν κριθούν τα πάντα σ' όλες τις διοργανώσεις.

Πάντως, ακόμα και σ' αυτές τις περιπτώσεις (των Μεσίνα και Ιβάνοβιτς) τη σκυτάλη την πήραν οι βοηθοί των απολυμένων (Μολίν και Πασκουάλ) έτσι ώστε να υπάρξει μία στοιχειώδης συνέχεια και οι παίκτες να μην χάσουν τον μπούσουλα. Ο Πασκουάλ μάλιστα, έξι χρόνια μετά, κρατά ακόμα τα προπονητικά ηνία της Μπαρτσελόνα έχοντας πάρει ήδη μία φορά την Ευρωλίγκα.

Αντιθέτως, στον Παναθηναϊκό αυτό που ακούγεται ως επιλογή για την επόμενη μέρα φαντάζει τεράστιο (και αχρείαστο) ρίσκο. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, αθλητής-θρύλος για τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό μπάσκετ, μπορεί να είναι το μεγαλύτερο προπονητικό ταλέντο αλλά μέχρι στιγμής ο άνθρωπος ούτε τέτοια επιθυμία είχε δείξει ούτε έχει προπονήσει κάποιους, κάπου, κάποτε. Ο ρόλος του στην ομάδα ήταν εντελώς άσχετος με το προπονητικό κομμάτι στο οποίο φυσικά ουδέποτε αναμείχθηκε.

Το να πορευτεί ο Παναθηναϊκός με πρώτο προπονητή τον Αλβέρτη ως το τέλος της σεζόν δεν συνιστά ώριμη οψιόν για το άμεσο μέλλον της ομάδας. Αντιθέτως, αφού πάρθηκε η απόφαση για καρατόμηση του Πεδουλάκη, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται κόουτς έμπειρο, με γνώση και...επίγνωση του βάρους της ευθύνης. Προπονητές υπάρχουν στην αγορά, όχι πρωτοκλασάτοι, αλλά υπάρχουν.

Για το τέλος, δύο λόγια για το έργο του Πεδουλάκη. Ανέλαβε το τρομερά δύσκολο εγχείρημα να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στη μετά Ομπράντοβιτς εποχή διαδεχόμενος ένα μύθο. Η διαχείρισή του πέρυσι ήταν καταπληκτική και απέφερε το νταμπλ και μία παρολίγον επική πρόκριση επί της Μπαρτσελόνα στην Ευρωλίγκα. Είχε όμως επισημανθεί έγκαιρα ότι ο Παναθηναϊκός έπαιζε ένα μπάσκετ συντηρητικό, ένα μπάσκετ που δεν είναι ευχάριστο στο μάτι αλλά αγαπά μόνο το αποτέλεσμα. Εφέτος το φαινόμενο αυτό εντάθηκε, χωρίς όμως ο Αρτζι να είναι ο μοναδικός υπεύθυνος. Σε κάθε περίπτωση πάντως θα έπρεπε να τελειώσει τη δουλειά και η λογική λέει ότι θα την ολοκλήρωνε μ' ένα ακόμη τίτλο. Το καλοκαίρι το όποιο έργο του θα μπορούσε να κριθεί με περισσότερη ψυχραιμία.