Say no to racism (για τους τερματοφύλακες)

Οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Οι τερματοφύλακες στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν έναν ιδιότυπο ποδοσφαιρικό ρατσισμό. Οταν δεν παίζουν καλά, το ανάθεμα μίας πιθανής ήττας πέφτει πάνω τους με μεγάλο γδούπο. Οταν φτάνουν σε υψηλά επίπεδα απόδοσης και βοηθούν την ομάδα τους να φτάσει στο στόχο της, παίρνουν μεν τα credits της επιτυχίας αλλά ταυτόχρονα έχουν να αντιμετωπίσουν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα μία αίσθηση ότι τα άστρα και οι πλανήτες συνωμότησαν υπέρ τους.

Έτοιμοι την κρίσιμη ώρα

Πολλοί από εσάς (αλλά και από εμάς για να μην βγάζουμε την ουρά μας απ' έξω) το σκεφτήκατε/σκεφτήκαμε κατά τη διάρκεια του ματς. "Πόσο τυχερός είναι ο Ολυμπιακός". Και μεταξύ μας, δεν χρησιμοποιήσαμε/χρησιμοποιήσατε τη λέξη τυχερός αλλά την άλλη που κάνει αναφορά στο....φάρδος. Είναι, όμως, πραγματικά έτσι; Ας σκεφτούμε ψύχραιμα και ας απαντήσουμε με νηφαλιότητα: ΟΧΙ! Ο τερματοφύλακας, όπως και όλοι οι συμπαίκτες του, προπονούνται για να είναι έτοιμοι την κρίσιμη ώρα, συμμετέχουν ενεργά στο ματς, επηρεάζουν τις εξελίξεις και αφήνουν το δικό της σημάδι.

Ο Ρομπέρτο δεν έκανε τίποτα περισσότερο από τη δουλειά για την οποία πληρώνεται καλά. Και την έκανε αψεγάδιαστα, με στιλ ευρωπαϊκό και με αύρα που παραπέμπει σ' έναν πραγματικά μεγάλο τερματοφύλακα όπως είναι αυτός που καθόταν στο ακριβώς απέναντι τέρμα. Αυτό, τελεία. Ο άνθρωπος ούτε με το διάβολο συμμάχησε, ούτε μπιλιάρδο με τα δοκάρια έπαιξε (παρά μόνο σε μία φάση στην οποία όμως τα αντανακλαστικά του λειτούργησαν άψογα) ούτε αποσυντόνισε με μαγικά τους αντιπάλους. Βρισκόταν εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε και αντέδρασε όπως έπρεπε, όπως απαιτεί μία διοργάνωση υψηλού επιπέδου όπως το Τσάμπιονς Λιγκ.

Κάπου εδώ το κατά Ρομπέρτο εγκώμιον πρέπει να φτάσει στο τέλος διότι οι υπόλοιποι θα αγνοηθούν και θα είναι κρίμα. Θα αγνοηθεί, πρώτα απ' όλα η εξαιρετική δουλειά που έκανε ο Ολυμπιακός στα μαρκαρίσματά του, την πίεση που άσκησε πάνω στα χαφ του αντιπάλου και στην μπάλα, στα κλεψίματά του στον άξονα, στοιχεία που άλλωστε οδήγησαν και στη φάση του γκολ.

Ορθές σκέψεις από Μίτσελ

Τούτη τη φορά ο Μίτσελ σκέφτηκε και ώριμα και αποφάσισε, ορθά όπως αποδείχθηκε, να αφήσει στον Αφελάι στον πάγκο για να κερδίσει ακόμα ένα χαφ-ταλιμπάν έτσι ώστε να καταφέρει να κρατήσει τα μπόσικα στη μεσαία γραμμή. Οι μέσοι του τα κατάφεραν εξαιρετικά και θα έχουν ως παράσημο από αυτό το ματς ότι αχρήστευσαν το μεγάλο Αντρέα Πίρλο οδηγώντας τον Αλέγκρι στην απόφαση να τον αντικαταστήσει σχετικά γρήγορα.

Υπήρξαν και στιγμές βέβαια που τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ιδανικά. Τα λάθη στον άξονα, ακόμα και στο καλό πρώτο ημίχρονο, δεν αποφεύχθηκαν, ο Μοράτα βγήκε πολλές φορές στην πλάτη των στόπερ του Ολυμπιακού και δημιούργησε προβλήματα, η συμπεριφορά στα αμυντικά στημένα απείχε από το να χαρακτηριστική υποδειγματική, οι γραμμές μετά το 60' υποχώρησαν μαζικά. Ομως, ουδείς τέλειος, άλλωστε το τέλειο στη ζωή υπάρχει μόνο στη σφαίρα του φανταστικού και στα παραμύθια που διαβάζουμε στα μικρά παιδιά.

Οι ελλείψεις καλύφθηκαν με το στοιχείο του πάθους που μπορεί να μην κάνει τη διαφορά σε βάθος χρόνου αλλά σ' ένα και μόνο παιχνίδι τη δουλειά του την κάνει μια χαρά. Ο Ολυμπιακός, όπως και να έχει, άφησε στου Ρέντη το προβληματικό πρόσωπό του των εν Ελλάδι υποχρεώσεών του και φόρεσε το Armani του στο οποίο πρόσθεσε ακόμη ένα σημαντικό γαλόνι. Μία ακόμη εμφατική πρόκριση βρίσκεται προ των πυλών.

ΥΓ: To ιταλικό ποδόσφαιρο δεν φοβίζει πλέον κανέναν. Την Τρίτη η δευτεραθλήτρια Ρόμα διασύρθηκε από την Μπάγερν, την Τετάρτη η πρωταθλήτρια Γιουβέντους υπέκυψε στον Ολυμπιακό. Μία εικόνα που κάποτε ήταν ιλουστρασιόν, όσο περνούν τα χρόνια ολοένα και ξεθωριάζει.

Διαβάστε ακόμη:

Ολυμπιακός-Γιουβέντους 1-0

Οι δηλώσεις του Μίτσελ

Οι δηλώσεις του Μαρινάκη

Οι επεμβάσεις του Ρομπέρτο