Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς
Υπάρχουν ορισμένες στιγμές που η καταιγιστική ένταση, η ομορφιά και η αποτελεσματικότητά τους υποδεικνύουν το μέλλον. Ο πανηγυρισμός του Ζοζέ Μουρίνιο στο "Ολντ Τράφορντ" το 2004 ήταν ένα σαφές μήνυμα ότι ο Πορτογάλος ήρθε για να μείνει στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο.
Τα γκολ του Ροναλντίνιο στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου", σε εκείνη τη μαγική βραδιά και νίκη της Μπαρτσελόνα επί της Ρεάλ Μαδρίτης το φθινόπωρο του 2005, προοικονομούσαν την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Champions League, ακόμα κι αν ο Βραζιλιάνος, ένα μήνα αργότερα, άρχισε να ξεφουσκώνει και να γίνεται σκιά του εαυτού του. Το πέναλτι του Τσεσκ Φάμπρεγας στα προημιτελικά του Euro 2008 ήταν η στιγμή που άλλαξε τη ροή της ιστορίας για την Ισπανία. Εάν ο Καταλανός το έχανε απέναντι στον Τζιανλουίτζι Μπουφόν, η "φούρια ρόχα" θα επέστρεφε ξανά ως loser πίσω στα πάτρια εδάφη και δύσκολα θα γινόταν η υπερδύναμη που 5 χρόνια μετά μετράει δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.
Το βράδυ της 24ης Απριλίου του 2013 εκτυλίχθηκε μία τέτοια στιγμή. Μία στιγμή που πιθανόν να καθορίσει αργά ή γρήγορα το παγκόσμιο στερέωμα του αθλήματος. Είναι η στιγμή παράδοσης - παραλαβής, η στιγμή που η σκυτάλη περνάει από το ένα χέρι στο άλλο. Η παγκόσμια "βασιλεία" της Μπαρτσελόνα φαίνεται πως λαμβάνει τέλος. Ο κύκλος της μπορεί να μην κλείσει, αλλά οι Καταλανοί θα πάψουν να αποτελούν το αποκλειστικό σημείο αναφοράς όταν μία ποδοσφαιρική κουβέντα καταλήγει στην κορυφή, στο κάλλιστο, στο μοναδικό. Όλες οι συγκρίσεις τα τελευταία χρόνια και μέχρι σήμερα γίνονταν με ανώτερη κλίμακα αυτήν της "Μπαρτσελόνα". Η Ρεάλ κατακτούσε το πρωτάθλημα, αλλά και πάλι οι Καταλανοί θεωρούνταν καλύτερη ομάδα. Η Ίντερ του Μουρίνιο στεφόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά και πάλι δεν ήταν Μπαρτσελόνα. Στη σκέψη ποδοσφαιριστών και προπονητών, οι "μπλαουγκράνα" ήταν η ονειρική ομάδα, η άπιαστη ομάδα, ανεξαρτήτως των τίτλων που κατακτούσε κάθε σεζόν.
Ο μηχανισμός των Βαυαρών...
Από το βράδυ της Τρίτης, αυτό φαίνεται να αλλάζει. Από αυτό το βράδυ υπάρχουν αποδείξεις οι οποίες επισκιάζουν τις ενδείξεις που είχαμε τα τελευταία χρόνια, ότι αυτό που εξελίσσεται στο Μόναχο τα τελευταία χρόνια θα φέρει τα πάνω κάτω. Το επίκεντρο του ποδοσφαιρικού γίγνεσθαι μετατοπίζεται από τη Μασία στη Ζάμπενερ Στράσε, στο οικοδόμημα που άρχισε να ανακατασκευάζεται τη σεζόν 2007-2008, με την πρόσληψη του Γίργκεν Κλίνσμαν. Η παρουσία του εκκεντρικού Γερμανού με τις αμερικανικές ιδέες αποτύπωνε από τότε τη διάθεση των ιθυνόντων (η... Αγία Τριάδα των Ούλι Χένες, Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε και Φραντς Μπέκενμπάουερ) να εκσυγχρονίσουν το αγωνιστικό τμήμα και να αλλάξουν οριστικά σελίδα από την εποχή Ότμαρ Χίτσφελντ και Φέλιξ Μάγκατ.
Τα σκαμπανεβάσματα δεν έλειψαν, με την Μπάγερν να κατακτάει μόνο το πρωτάθλημα του 2009-2010, αλλά η παρουσία της στον τελικό του Champions League εκείνης της σεζόν κατέδειξε το κύμα αλλαγής που επικρατούσε στο Μόναχο. Δεν ήταν μόνο η παρουσία του εξαιρετικού Άριεν Ρόμπεν που θα μεταμόρφωνε το σύλλογο από την καθεστηκυία τάξη της Γερμανίας σε ισότιμο ανταγωνιστή ευρωπαϊκών τίτλων με την Μπαρτσελόνα, τη Ρεάλ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ήταν ολόκληρος ο μηχανισμός που είχε τεθεί σε λειτουργία πριν από μία 10ετία και που εκείνη την περίοδο άρχισε να αποδίδει καρπούς.
Ο σπόρος που φύτεψε η γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία στις αρχές του 2000 για λογαριασμό και των συλλόγων, έφερε στο προσκήνιο ποδοσφαιριστές όπως ο Τόμας Μίλερ, ο Τόνι Κρόος, ο Μάνουελ Νόιερ, ο Μάριο Γκέτσε, ο Μάρκο Ρόις, ο Μεσούτ Εζίλ, ο Σάμι Κεντίρα, ο Αντρέ Σίρλε, ο Γιούλιαν Ντράξλερ, οι οποίοι από τις αρχές τούτης της δεκαετίας πρωταγωνιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο, συμπαρασύροντας και τους συλλόγους στους οποίους ανήκουν.
Στα οικονομικά πρότυπα των πρωτοπόρων
Η ολοένα και αυξανόμενη αγοραστική δύναμη της Μπάγερν Μονάχου, με έσοδα 368.000.000 ευρώ για τη σεζόν 2011-2012, την καθιστά ικανή να αναπτύσσει ταλέντα πρώτης ποιότητας στις υπερσύγχρονες ακαδημίες της και συνάμα να αγοράζει οτιδήποτε καλό κυκλοφορεί, αρκεί να βρίσκεται σε προσιτή τιμή, ώστε στο τέλος του οικονομικού έτους να παρουσιάζει σταθερά πλεόνασμα. Φέτος το καλοκαίρι, ένα ρόστερ που έφτασε μέχρι τον τελικό του Champions League, τερμάτισε στη 2η θέση της Bundesliga και ήταν φιναλίστ στο DFB Pokal, ενισχύθηκε με έναν επιθετικό που έλαμψε στο Euro 2012, τον Μάριο Μάντζουκιτς, με έναν αμυντικό μέσο που εδώ και 2 χρόνια πραγματοποιούσε εντυπωσιακές εμφανίσεις με την εθνική Ισπανίας και την Αθλέτικ Μπιλμπάο, τον Χάβι Μαρτίνεθ, καθώς και με έναν αμυντικό που ήταν η αποκάλυψη της περσινής, καταπληκτικής Γκλάντμπαχ, τον Ντάντε.
Τα χρήματα που δαπανήθηκαν γι' αυτές τις 3 μεταγραφές άγγιξαν τα 57.700.000 ευρώ. Οι παίκτες αυτοί λογίζονται ως βασικοί στη φετινή ομάδα της Μπάγερν, η οποία αποτελείται από ένα μείγμα τέτοιων έξυπνων και απαραίτητων (αν και όχι πάντοτε "ηχηρών") μεταγραφών και της δουλειάς που συντελείται στις ακαδημίες και έχει προσφέρει τους Φίλιπ Λαμ και Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ παλαιότερα και τους Μίλερ, Κρόος προσφάτως.
Αυτό το γερμανικό μοντέλο παρατάχθηκε στον αγωνιστικό χώρο της "Άλιαντς Αρένα" διεκδικώντας τα σκήπτρα από την κατάλληλη ομάδα. Αν και ημιτελικός, η Μπάγερν είναι η μοναδική ομάδα που μπορεί πραγματικά να αποκαθηλώσει την Μπαρτσελόνα από το θρόνο της, διότι είναι κι εκείνη η οποία θα έχει μέλλον μετά από ενδεχόμενη φετινή επιτυχία. Με δεδομένη την αποχώρηση του Ζοζέ Μουρίνιο από τη Ρεάλ (στο ακραίο σενάριο που ο Πορτογάλος κάνει την έκπληξη και παραμείνει, τότε θα φύγουν πολλοί βασικοί παίκτες, οπότε και πάλι η Ρεάλ θα αλλάξει σελίδα) και την αδυναμία της Ντόρτμουντ να ακολουθήσει (με μισθολογικό κόστος 80.000.000 ευρώ τη στιγμή που των Βαυαρών αγγίζει τα 166.000.000 ευρώ), η Μπάγερν αποτελεί τον μοναδικό αντίπαλο των Καταλανών που μπορεί να πάρει το στέμμα και να το φυλάξει καλά στις προθήκες του, σηματοδοτώντας μία νέα εποχή στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Οι Βαυαροί από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα συμπεριφέρθηκαν ως νέοι πρωταθλητές. Τυπικά είναι τέτοιοι, αφού μόλις πριν από 2 εβδομάδες επέστρεψαν στην κορυφή της Bundesliga. Δύο χρόνια χωρίς σημαντικό τρόπαιο ήταν πολλά και μέσα σε ένα μήνα διεκδικούν το τρεμπλ που έχασαν το 2010 και που θα τους χρίσει την επόμενη δύναμη στο χώρο.
Ο απαραίτητος Γκουαρδιόλα
Κάπου εδώ θα απαιτηθεί και η αρωγή του Πεπ Γκουαρδιόλα. Εάν το σχέδιο των Βαυαρών κυλήσει κατ' ευχήν και καταφέρουν να κατακτήσουν φέτος το Champions League ή έστω δείξουν έτοιμοι να το πράξουν τον επόμενο καιρό, θα χρειαστούν έναν προπονητή έμπειρο για να τους κρατήσει σε αυτό το επίπεδο. Μεγαλύτερη επιτυχία κι από την άνοδο στην κορυφή είναι η διατήρηση εκεί και γι' αυτό ο ρόλος ενός προπονητή, ακόμα και σε μία υπερομάδα, δεν είναι ποτέ υποβαθμισμένος.
Η φετινή Μπαρτσελόνα και δη η περίοδος που ο Τίτο Βιλανόβα έκανε χημειοθεραπεία στις ΗΠΑ και τον αντικαθιστούσε ο Τζόρδι Ρόουρα είναι τρανή απόδειξη πως η Μπάγερν χρειάζεται καθοδήγηση, όποιο κι αν είναι το μέγεθος της φετινής επιτυχίας της. Καθοδήγηση από τον άνθρωπο που έχτισε την προηγούμενη αυτοκρατορία του χώρου και η οποία φέτος δείχνει να τον... χρειάζεται περισσότερο από το επόμενο project του!
Η αποχώρηση του Γιουπ Χάινκες σε ένα τόσο ιδιαίτερο χρονικό σημείο μπορεί να ξενίζει, ωστόσο είναι αποκλειστική απόρροια της εκπεφρασμένης επιθυμίας του 67χρονου προπονητή και 3ου σκόρερ στην ιστορία της Bundesliga να εγκαταλείψει τους πάγκους το καλοκαίρι του 2013. Αυτό δήλωσε μία ημέρα πριν από την έναρξη της φετινής σεζόν στο πρωτάθλημα και προκάλεσε ταραχή στους ανθρώπους της Μπάγερν, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να αναζητήσουν από νωρίς τον διάδοχό του. Γι' αυτόν τον λόγο ο Ούλι Χένες βρέθηκε στη Νέα Υόρκη τον Δεκέμβριο του 2012, προσπαθώντας να πείσει τον Γκουαρδιόλα να μεταβεί στο Μόναχο, μετά την ολοκλήρωση της... άδειας που πήρε για ένα χρόνο.
Ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώθηκε ο "γάμος" ήταν αυτός που ενόχλησε τον Χάινκες και τον οδήγησε σε δεύτερες σκέψεις. Μπάγερν και Γκουαρδιόλα είχαν συμφωνήσει να ανακοινώσουν τις εξελίξεις το Πάσχα, ωστόσο η είδηση διέρρευσε και δεν είχαν άλλη λύση. Ακόμα και το συμβουλευτικό πόστο που προτάθηκε στον Χάινκες μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας με τον Γκουαρδιόλα, απορρίφθηκε με εκνευρισμό από τον Γερμανό, ο οποίος εγκλωβίστηκε στις δικές του επιθυμίες, αλλά θα καταφέρει να φύγει με το κεφάλι ψηλά και ως ένας από τους πιο πετυχημένους προπονητές του συλλόγου.
ΥΓ: Τσάβι, Λιονέλ Μέσι και Γεράρδ Πικέ δήλωσαν αμέσως μετά το τέλος του αγώνα, κι ενώ ακόμα τα συναισθήματα ήταν έντονα, ότι η συζήτηση για τη διαιτησία στη νίκη (και πιθανότατα πρόκριση) της Μπάγερν δεν έχει νόημα. Αυτοί ξέρουν...
Διαβάστε ακόμη:
Ρόουρα: "Πρέπει να συγχαρούμε την Μπάγερν"
