Καιρός είναι...
Το 2003 ο ΠΑΟΚ πήρε κύπελλο με παίκτες απλήρωτους, σε έναν τελικό που εφευρέθηκε από την κερκίδα το εθνικό μετέπειτα σύνθημα "σήκωσέ το, το τιμημένο". Φέτος, όλοι είναι καλοπληρωμένοι, με ισχυρό μεγαλομέτοχο στο πλευρό τους. Ως εκ τούτου, καιρός είναι για ένα τίτλο μετά από δέκα χρόνια...
Στις 17 Μαΐου του 2003 στη Τούμπα ο τραυματισμένος στον δεξιό ώμο, τότε, αρχηγός, Παντελής Καφές, υποβοηθούμενος από τον Λουκά Καραδήμο, σήκωσε το κύπελλο μετά την νίκη με 1-0 στον τελικό με τον Άρη.
Η ιστορία έγραψε ότι η 11άδα με τους Τοχούρογλου, Εγκωμίτη, Κουτσόπουλο, Αμπονσά, Μάρκο, Κούτση, Γεωργιάδη, Κουκιέλκα, Οκκά, Καφέ και Γιασεμάκη (Σπάσιτς, Χασιώτης Νάστος οι αλλαγές) κατέκτησε τον τελευταίο τίτλο. Ομάδες, με βαριά φανέλα και ιστορία, όπως ο ΠΑΟΚ, χρειάζονται τρόπαια και φέτος είναι άλλη μια χρυσή ευκαιρία.
Όποιος καίγεται στο χυλό...
Αρκεί να μην πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων, όπως έγινε στους ημιτελικούς της τελευταίας διετίας: στις 16 Μαρτίου του 2011, στην επεισοδιακή ρεβάνς του 0-1 με την ΑΕΚ στη Τούμπα και στις 25 Ιανουαρίου του 2012 στον απρόσμενο αποκλεισμό με 1-2 από τον Ατρόμητο πάλι στη Τούμπα. Και επειδή, όποιος καίγεται στο χυλό φυσάει και στο γιαούρτι, υπάρχει μια σοβαρή επιφυλακτικότητα για την συμμετοχή στον τελικό της 11ης Μαΐου στο ΟΑΚΑ.
Θεωρητικά, το 2-0 της Τούμπας δεν ανατρέπεται στη Λειβαδιά. Επίσης, θεωρητικά, ύστερα από τις εκτός έδρας νίκες του Αστέρα και του Ολυμπιακού, η ομάδα της Τρίπολης θα είναι αντίπαλος του ΠΑΟΚ στα ημιτελικά και ο Ολυμπιακός αντίπαλος στον τελικό, πάντα με βάση τον νόμο των πιθανοτήτων. Σ’ αυτή την περίπτωση θα έχουμε αναβίωση του τελικού της 12ης Μαΐου του 2001 στη Νέα Φιλαδέλφεια, εκεί όπου ο ΠΑΟΚ σήκωσε το τρίτο κύπελλο της ιστορίας του.
Η υπόθεση κύπελλο έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, ο Σαββίδης το θέλει πολύ και το είπε στους παίκτες και ο κόσμος είναι διψασμένος για τίτλο μετά από δέκα χρόνια. Το θέμα είναι εάν μπορεί να πραγματοποιήσει τόσες επιθυμίες μαζεμένες η ομάδα του Δώνη, η οποία αποτελεί ακόμα και σήμερα ερωτηματικό.
Τα προφανή συμπεράσματα
Στα προφανή συμπεράσματα, του πρώτου προημιτελικού με την Λειβαδιά, συγκαταλέγονται τα εξής: ο συνηθισμένος φετινός ΠΑΟΚ του τσούκου, τσούκου μπολ, με την ως επί το πλείστον ακίνδυνη κατοχή της μπάλας, απεγκλωβίστηκε με το γκολ οφσάιτ του Αθανασιάδη. Και πάλι ο Δώνης ήταν από τους ελάχιστους στους οποίους άρεσε η ομάδα.
Δικαιώνεται, πάντως, από το γεγονός του «δεσίματος» του επιθετικού διδύμου, στο οποίο μόνο αυτός πίστευε από την αρχή της σεζόν. Σε πέντε μέρες, στα δυο ματς με Κέρκυρα και Λειβαδιά, οι Αθανασιάδης και Σαλπιγγίδης, έβαλαν πέντε γκολ, κι αυτό είναι ελπιδοφόρο. Οι κομβικοί, λόγω ποιότητας, Καμαρά και Λόρενς, καθιερώθηκαν στα σωστά άκρα και στις σωστές θέσεις τους.
Η εξομάλυνση με Γκαρσία
Πολύ σημαντική εξέλιξη είναι και η πλήρης, πλέον, εξομάλυνση της κατάστασης με τον Γκαρσία. Μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της ομάδας εξουδετερώθηκε. Ο Ουρουγουανός έπαιξε δεύτερο συνεχόμενο ματς, επαναφέροντας την ηρεμία στην κερκίδα, αλλά και στα αποδυτήρια.
Απέδειξε, ότι δεν είναι βετεράνος, αλλά παραμένει ενεργεία ποδοσφαιριστής και μάλιστα πολύ χρήσιμος. Δίνει την γνωστή του ηρεμία στο παιχνίδι της ομάδας, σε αντιδιαστολή με τον παρορμητικό χαρακτήρα του. Κάτι που σημαίνει ότι σταδιακά θα απελευθερωθεί και ο Λαζάρ. Για τις αρρυθμίες στην άμυνα η επάνοδος του Κουμαλό κατά παράδοξο τρόπο φαίνεται απαραίτητη, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση το δίλλημα είναι πως πρέπει να καθίσει στον πάγκο ο Κατσουράνης.
Εν κατακλείδι, με μια στοιχειώδη προσοχή στη Λιβαδειά, ο ΠΑΟΚ θα περιμένει τον ημιτελικό. Κι εκεί θα έχει απέναντί του έναν πολύ αξιόμαχο αντίπαλο, αλλά ακόμα και στατιστικά είναι δύσκολο να την πατήσει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Διαβάστε ακόμη:
Η σούπερ παράδοση με Λεβαδειακό
