Όταν η Μακάμπι "ντύθηκε" Ολυμπιακός

Ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφει για τη Μακάμπι Τελ Αβίβ η οποία έκανε αυτό που έμοιαζε απίθανο πριν την έναρξη του Final Four… πιθανό. Ό,τι δηλαδή έκανε και ο Ολυμπιακός το 2012 στην Πόλη.

19 ΜΑΪ 2014

Το Final Four του Μιλάνου θύμισε σε πολλά εκείνο της Πόλης όπου οι «ερυθρόλευκοι» ανέτρεψαν όλα τα προγνωστικά. Η Μακάμπι, όπως ο Ολυμπιακός τότε, πήγε στο Final Four και ένιωθε επιτυχημένη όπως και οι «ερυθρόλευκοι» τότε στην Πόλη.

Δίδαξε η ιστορία

Με άγνοια κινδύνου, αλλά με ταλέντο και σχέδιο. Με δίψα για διάκριση, αλλά χωρίς άγχος και πίεση. Με αρκετό κόσμο στο πλευρό της, αλλά χωρίς αυτός να της γίνεται βαρίδι στα πόδια. Και αφού κατάφερε να κάνει την επική ανατροπή στον ημιτελικό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ (σ.σ. ο Ολυμπιακός την έκανε στον τελικό), κατάφερε να κατατροπώσει και την ισπανική ομάδα, όπως έκαναν οι ερυθρόλευκοι στον ημιτελικό απέναντι στην Μπαρτσελόνα.

Αλλά αρκετά με τις συγκρίσεις. Η ιστορία «δίδαξε» ξανά πολλά. Δίδαξε πως όποιος «διαλέγει» αργά ή γρήγορα το πληρώνει. Και η Ρεάλ «πλήρωσε» πανάκριβα την επιλογή της στο Κάουνας. Επίσης φάνηκε για άλλη μια φορά πως τα μπάτζετ και οι φανέλες δεν παίζουν μπάσκετ. Και ότι σε ένα Final Four κερδίζει 9/10 φορές η ομάδα που είναι στην καλύτερη κατάσταση, όχι εκείνη που έχει τα αστέρια, όχι εκείνη που θεωρείται φαβορί, όχι αυτή που έπαιζε το καλύτερο μπάσκετ μέσα στη σεζόν…

Λύγισε η "βασίλισσα"

Αυτό που όλοι έγραφαν και έλεγαν μέσα στη χρονιά συνέβη για την ομάδα του Πάμπλο Λάσο την χειρότερη στιγμή μέσα στη σεζόν. «Μένει να φανεί πως θα αντιδράσουν οι παίκτες της εάν βρεθούν σε μεγάλες συνθήκες πίεσης» έλεγαν όλοι. Και αν με τον Ολυμπιακό τα κατάφεραν λόγω του πλεονεκτήματος έδρας, στο Μιλάνο λύγισαν. Πλην του Μπουρούση και του Ροντρίγκεθ, όλοι οι άλλοι εξαφανίστηκαν. Από τον Λάσο ως τους… φροντιστές. Ο Έλληνας σέντερ έκανε μια καταπληκτική εμφάνιση, έβαλε παλικαρίσιες βολές στο τέλος και έδειχνε να θέλει όσο τίποτα το τρόπαιο. Το ίδιο και ο Ροντρίγκεθ. Οι άλλοι όλοι, άσπρισαν περισσότερο και από τη φανέλα που φορούσαν. Ο «πυραυλοκίνητος» Γιουλ, έβρισκε μόνο σίδερο, ο Φερνάντεθ δεν είχε κουράγιο ούτε φλόπινγκ να κάνει και ο Μίροτιτς κρυβόταν όπως κρυβόμασταν μικροί στο κρυφτό. Εντάξει για Σλότερ, Μεχρί και Κάρολ δεν χρειάζεται να πούμε κάτι…

Αλλά αρκετά είπαμε για τους ηττημένους. Ώρα να αφιερώσουμε μερικές λέξεις και τους νικητές. Μάγκες με τα όλα τους. Από τον Μιζράχι και τον Μπλατ ως και τον Άντριγια Ζίζιτς, ο οποίος δεν πάτησε παρκέ. Οι Ισραηλινοί έπαιξαν στο 150% των δυνάμεων τους και έφτασαν πανάξια στην κατάκτηση του τροπαίου. Ο κόσμος της Μακάμπι ήταν όπως και η ομάδα, απολαυστική και έτσι το γλυκό… έδεσε και η κούπα πηγαίνει στο Τελ Αβίβ.

Ειδική μνεία στον "Σόφο"

Αντί επιλόγου: ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης αξίζει ειδικής μνείας. Έχει ακούσει τόσα και τόσα. Άλλα δικαιολογημένα και άλλα άδικα. Έχει περάσει πολλά και τώρα πανηγυρίζει την πρώτη του Ευρωλίγκα. Μπράβο και πάλι μπράβο στον Σόφο. Και επειδή αυτός δεν θα το κάνει, θα το κάνουμε εμείς γι’ αυτόν. Αφιερώνουμε λοιπόν την κούπα αυτή στον ξύπνιο τον Ισραηλινό που τον έβρισε και στη συνέχεια έγινε… Λούης.