Η αγιογραφία του Λεμπρόν

Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τον Λεμπρόν Τζέιμς. Και ανοίγει μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση-διαφωνία για το ποιος είναι ο καλύτερος. Ναι, στην κουβέντα μπαίνει και ο Τζόρνταν.

27 ΜΑΪ 2015

Αυτό που θα μας λείψει περισσότερο από την μπασκετική... μασονία των 90ς είναι οι αγιογραφίες ένθεν κι ένθεν του Ατλαντικού. Στο θέμα του ΝΒΑ, είναι πραγματικά... κρίμα που θα ξεχαστούν οι 69 πόντοι του Τζόρνταν, το καλάθι του Τζόρνταν, το λέι απ του Τζόρνταν, πώς έμεινε από δυνάμεις και λιποθύμησε αφού είχε βάλει 45 ο Τζόρνταν, το επιθετικό φάουλ στον Ράσελ... όχι, αυτό δεν υπάρχει διότι ακολούθησε το τελευταίο καλάθι του Τζόρνταν. Πόσα αφιερώματα και στην δική μας ιστοσελίδα έχετε διαβάσει με όσα έκανε ο Τζόρνταν; Αναρίθμητα.

Ε, λοιπόν, τώρα το πινέλο το παίρνουμε εμείς και όσοι θέλουν ας ετοιμαστούν για την αγιογραφία της δική μας εποχής: Saint Lebron. Διότι πέραν της χιουμοριστικής διάθεσης, όσα πραγματικά άξιζαν να γραφτούν για τον κορυφαίο της εποχής του, αξίζουν για τον κορυφαίο της δικής μας εποχής. Την επιβεβαίωση πως το ΝΒΑ με τον τρόπο που μεγαλώνει πάντα θα έχει κάποιον να υπογράφει μία εποχή. Γι αυτό και οι συγκρίσεις είναι τρομερά ενδιαφέρουσες και μας συντηρούν την πιο όμορφη κουβέντα για πολύ καιρό.

Ανεπανάληπτα πράγματα

Όλα όσα κάνει ο Λεμπρόν με τους Καβαλίερς, απλά δεν έχουν ξαναγίνει. Τόσο φέτος όσο και τα προηγούμενα χρόνια. Όλοι οι κορυφαίοι της ιστορίας, είχαν δίπλα τους έναν έτερο σταρ, έναν μελλοντικό χολ οφ φέιμερ. Συνήθως κι έναν στον πάγκο.

Το φετινό Κλίβελαντ που φτάνει στους τελικούς γράφει ιστορία και αν πάρει το πρωτάθλημα τότε, οι κουβέντες μάλλον θα κοπούν και ο Λεμπρόν θα είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών. Προσωπική γνώμη βεβαίως βεβαίως. Άσχετα αν το στυλ ενός παίκτη μας αρέσει ή όχι, άσχετα με όσα κάνει στο γήπεδο, με ό,τι καταγράφεται από την στατιστική, η παράμετρος "συμπαίκτες", "προπονητής" μπορούν να ορίσουν το... μεγαλείο.

Οι Καβς έφτασαν τελικούς παίζοντας σε όλα τα πλέι οφ χωρίς τον δεύτερο καλύτερό τους παίκτη τον Κέβιν Λοβ και για τα τελευταία πέντε παιχνίδια με τον τρίτο της παρέας ("Κύριε" Ίρβινγκ) να παίζει και να μην παίζει. Δεν συζητάμε για το θέμα προπονητή καθώς ο συμπαθής Μπλατ εκτελεί τέλεια τον ρόλο για τον οποίο προσελήφθη: να μην είναι στέκεται στο δρόμο του Λεμπρόν. Για τα άλλα υπάρχει ο Τάιρον Λου.

Οι μεγάλοι Καβς του Πράις και του Ντόχερτι που έπεφταν πάνω στους Μπουλς, με τα χίλια ζόρια έπαιξαν μία φορά το 1992 σε τελικούς Ανατολής.

Ο Λεμπρόν μπήκε στο ΝΒΑ το 2003 και από τότε οι Καβαλίερς έχουν αγωνιστεί σε τρεις τελικούς Ανατολής και σε δύο τελικούς ΝΒΑ ενώ με τον "Βασιλιά" παρόντα περνούν πάντα τον πρώτο γύρο των πλέι οφ.

Παίζοντας με τους... άγραφους

Το 2007 οι Καβς του 22χρονου Λεμπρόν παίζουν τελικούς όπου τους σκουπίζουν οι Σπερς. Ποιους είχε δίπλα του; Μόνο η βασική πεντάδα φέρνει... ίλιγγο: Λάρι Χιουζ, Ιλγκάουσκας, Πάβλοβιτς και Ντρου Γκούντεν με έκτο παίκτη τον Βαρεζάο κι έβδομο τον Μπούμπι Γκίμπσον. Τέλος. Στο μέλλον από όλους αυτούς ίσως μόνο οι Φινλανδοί να μνημονεύουν τον κατά το ήμισυ συμπατριώτη τους Γκούντεν.

Από την φετινή ομάδα ποιος πηγαίνει για το χολ οφ φέιμ; Ο ημίτρελος Τζέι Αρ Σμιθ; Οι φιλότιμοι αλλά λίγοι Σάμπερτ, Ντελαβεντόβα, Τόμσον, Μοζγκόφ; Ο Κάιρι Ίρβινγκ; Βλέπετε πουθενά κάποιον Σκότι Πίπεν, κάποιον Χόρας Γκραντ, κάποιον Ρον Χάρπερ, κάποιον Ντένις Ρόντμαν, κάποιον Τόνι Κούκοτς, κάποιον Πάξον; Όπως και οι Καβς το 2007, η φετινή παρέα του Λεμπρόν μοιάζει σίγουρο(με έναν αστερίσκο στον Ίρβινγκ) πως θα εξαφανιστεί μόλις αλλάξει φανέλα ή παίξει χωρίς τον Λεμπρόν. Πιθανώς δε, όπως και αυτή των 00ς, να εγκαταλείψει και το ΝΒΑ πολύ γρήγορα.

Άλλωστε μην ξεχνάει κανείς πως οι Μπουλς στα δύο χρόνια της απουσίας του Τζόρνταν, είχαν εξαιρετικό ρεκόρ και παρουσία στους ημιτελικούς της περιφέρειας. Οι Καβς χωρίς τον Λεμπρόν είχαν ως καλύτερη σεζόν την περυσινή με ρεκόρ 33-49.

Όπως θα λέγαμε και στα... μεταλλικά μας χρόνια ο Λεμπρόν είναι λίγο ποζεράς, ιδιαίτερα όταν έπεσε στα γόνατα μετά την επική εμφάνιση στον τρίτο τελικό. Ε, εκτός από το νούμερο αυτά τα έχει κοπιάρει από τον καλύτερο.

Ο άνθρωπος (;) των πέντε θέσεων

Το καλό με τον Λεμπρόν είναι πως λόγω των Τζορντανολόγων και Τζορντανόπληκτων (δικαίως, εννοείται) ακόμα αντιμετωπίζεται με δυσπιστία οπότε γλυτώνουμε το πολύ λιβάνισμα. Παρά το γεγονός πως είναι ο πιο πλήρης παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ ξεπερνώντας ακόμα και τον Μάτζικ ή τον Όσκαρ Ρόμπερτσον. Παίζει πέντε θέσεις συνέχεια μέσα στον αγώνα και στις πέντε θέσεις είναι τέλειος σε άμυνα-επίθεση.

Σε λίγες ημέρες θα ξέρουμε αν θα πάρει το τρίτο πρωτάθλημα της διαδρομής του, το πρώτο με το Κλίβελαντ. Μοιάζει απίθανο να φτάσει τα έξι του Τζόρνταν αλλά μάλλον θα έχει περισσότερα από όσα πήρε ο Ερ με τους Γουίζαρντς ή χωρίς τον Πίπεν. Ήδη έχει περισσότερα... πλέι οφ.

Το ευχάριστο είναι πως όλοι όσοι σταμάτησαν να βλέπουν το ΝΒΑ μόλις έφυγε ο Τζόρνταν, θα συνεχίσουν να έχουν κλειστές τις τηλεοράσεις τους διότι ουσιαστικά ουδέποτε τους ενδιέφερε το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο, αλλά μόνο η σιγουριά της νίκης που τους έδινε ο κορυφαίος νικητής (αυτό δεν θα το φτάσει ο Λεμπρόν) της ιστορίας.

Οι υπόλοιποι έχουμε το δικαίωμα να έχουμε δει σε τέσσερις δεκαετίες τεράστιες προσωπικότητες κι εκείνους που κάποια στιγμή θα παλέψουν για τον τίτλο του κορυφαίου της ιστορίας. Ο Λεμπρόν έχει μία ψήφο σίγουρα.

Αλήθεια, υπάρχει πιο ωραία κουβέντα-διαφωνία από αυτήν;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ποιος είχε αντιπάλους ο καθένας τους είναι επίσης ενδιαφέρον. Το 2007 οι Καβς είχαν τους τελευταίους μεγάλους Πίστονς και τώρα το Σικάγο και την Ατλάντα. Χειρότεροι από τους Πέισερς του Ρέτζι Μίλερ και το Ορλάντο του Σακ ή καλύτεροι;