Ξεχάσαμε κανένα... ευχαριστώ;

Ένα μούδιασμα επικράτησε από την ανακοίνωση των επιλογών της εθνικής. Περισσότερο από το γεγονός πως έγινε σαφές ότι παίκτες γνώριμοι για την παρουσία τους δεν θα είναι παρόντες στην φαινομενικά μεγαλύτερη πρόκληση: την προσπάθεια συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η ανανέωση είναι εδώ, είναι πραγματικότητα και παράλληλα για πρώτη φορά μπαίνουμε τόσο ...ζεστά στην θερινή ζωή ενός παίκτη του ΝΒΑ. Το αντιμετωπίσαμε με τον Κουφό, αλλά ο Γιαννάκης Αντετοκούνμπο, είναι πιο κοντά μας, παρακολουθούμε από την αρχή άπαντες πολύ στενά την διαδρομή του.

Ο Γιάννης αποφασίζει, όχι οι Μπακς

Τώρα όμως έρχεται η ώρα της αλήθειας. Μετά από δύο σερί καλοκαίρια με την εθνική, ο Έλληνας παίκτης θα πρέπει να πάρει μία πολύ δύσκολη απόφαση. Διότι βάσει της συμφωνίας του ΝΒΑ με την Φίμπα, οι ομάδες του ΝΒΑ δεν έχουν δικαίωμα να αποτρέψουν τους αθλητές τους από την συμμετοχή με την εθνική ομάδα.

Ο Νοβίτσκι τα πρώτα χρόνια χάρις στον κόουτς Νέλσον, δεν δεχόταν μεγάλες πιέσεις από τους Μαβς για να μην ακολουθεί την Γερμανία ε, και μετά έγινε Νοβίτσκι οπότε ο Κούμπαν αρκέστηκε να γκρνιάζει δημοσίως.

Ο Γκασόλ κορόϊδευε τις ομάδες του μέχρι τον Ιούνιο όταν και ακολουθούσε την εθνική. Ακόμα και όταν δεν αγωνιζόταν, ήταν εκεί, δίπλα τους.

Ο Πάρκερ το ίδιο, ο Ντιαό, γενικώς όσοι είχαν το στάτους, μπορούσαν να αποφύγουν τις πιέσεις.

Συνήθως, το ζήτημα προέκυπτε στις χρονιές συμβολαίων ή προοπτικής επέκτασης και κάπου εδώ βρίσκουμε τον δικό μας άνθρωπο. Ο Αντετοκούνμπο έχει μπροστά του ένα καινούργιο συμβόλαιο(από την νέα σεζόν) και μία ομάδα η οποία του καθιστά σαφές πως θα τον στηρίξει.

ΘΕΣ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ; ΑΠΟΔΕΙΞΗ

Οι Μπακς είχαν δεχθεί την ανάγκη ο μικρός να παίξει με την εθνική εφήβων και πέρυσι με την ανδρών, αλλά τώρα με τον τρόπο τους, ζητούν να ...καθίσει. Να δουλέψει στο παιχνίδι του και από του χρόνου το ξανασυζητούν.

Αυτά θα τα ξαναζούμε μέχρι ο μικρός...μεγαλώσει και αποκτήσει το στάτους του σούπερ σταρ, όταν θα επιλέγει 100%, πότε κάθεται και πότε παίζει.

Η συζήτηση γίνεται για την μη επιλογή του Παππά και αυτό συμβαίνει διότι ο 26γκαρντ του Παναθηναϊκού έκανε καλό φινάλε σε μία σεζόν όπου δεν έπαιξε ουσιαστικά. Από την άλλη η αίσθηση είναι πως προπονητής και παίκτης έκριναν πως καλύτερα να μην συνυπάρξουν έχοντας την κατατεθειμένη πολύ αρνητική άποψη του Παππά για τον Κατσικάρη. Δεν υπάρχει χρόνος για να αμβλυνθούν τα πάθη.

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ

Είναι σαφές η εθνική μας έπρεπε να κοιτάξει σε ένα διαφορετικό παρόν και μέλλον, έχοντας συνεχόμενες μη επιτυχίες και ηχηρές αποτυχίες. Ουσιαστικά η τελευταία εθνική που ...πέτυχε ήταν αυτή του 2011 όταν για δεύτερη φορά μετά το 2009, καταλάβαμε πως η επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων υπήρξε θύμα απιστιών για όλους τους πιθανούς και απίθανους λόγους.

Όλα αυτά τα χρόνια ευχαριστήσαμε πολύ κόσμο για την προσφορά του στην εθνική. Δεν ήταν υπερβολή. Παιδιά τα οποία πρόσφεραν στην ομάδα και πήραν πάρα πολλά από την εθνική. Αποτελεί προσωπική επιλογή του καθενός πόσα χρόνια αισθάνεται πως μπορεί να συνεισφέρει τα καλοκαίρια του στο ...εθνικό μπάσκετ. Είναι απολύτως σεβαστή.

Παράλληλα θα πρέπει να γίνει σεβαστή και η παρατήρηση πως η Ελλάδα ξεπέρασε κατά πολύ σε αποχωρήσαντες πριν της ώρες τους παίκτες, χώρες που την περασμένη δεκαετία ειρωνευόμασταν. Όπως η Σλοβενία για παράδειγμα.

ΠΟΤΕ ΚΑΤΕΒΗΚΑΜΕ ΠΛΗΡΕΙΣ;

Το 2008, η Ελλάδα κατέβηκε πλήρης, βάσει των επιλογών των προπονητών της και ήταν η τελευταία φορά. Αν σταθείς για λίγο και το εξετάσεις με προσοχή, θα καταλάβεις πώς μία χώρα, με μόνο έναν παίκτη στο ΝΒΑ τότε, έχανε χρόνο με τον χρόνο τους καλύτερους εν ενεργεία αθλητές της.

Οκτώ χρόνια πέρασαν ο Διαμαντίδης ήθελε να παρατείνει την αγωνιστική του διάρκεια, ο Παπαλουκάς δεν μάθαμε ποτέ αν αποχώρησε από την εθνική επίσημα, Μαυροκεφαλίδης, Σχορτσιανίτης, Σπανούλης, Ζήσης.

Δεν είχαμε ποτέ αδερφούς Γκασόλ, Νοβίτσκι ή Πάρκερ ως μεγέθη, αλλά είχαμε παίκτες οι οποίοι κυριαρχούσαν στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Μετά το προολυμπιακό, είναι μία καλή ευκαιρία, ασχέτως αποτελέσματος, να δούμε τί συμβαίνει.

Δεν γίνεται ο Πάου Γκασόλ με την 10πλάσια επιβάρυνση ακόμα και τώρα να τρέχει στα κατσάβραχα με τους Ισπανούς. Ο Πάρκερ να κυνηγάει κάθε τουρνουά.

ΑΔΙΚΙΕΣ;

Ευθύνεται η ομοσπονδία; Δύσκολο σε αυτή την περίπτωση διότι οι παίκτες τα είχαν πάντα όλα ακόμα και μετά από αποτυχίες (2 φορές πληρώσαμε για διοργάνωση τουρνουά και wild card επειδή αποτύχαμε στο γήπεδο).

Ευθύνεται το ...ντάντεμα από όλους μας; Τα πολλά «ευχαριστώ»; Είναι μία σοβαρή πιθανότητα αν σκεφτούμε πως δεν υπήρξε συνολικά μεγάλη κριτική είτε για άσχημα τουρνουά είτε για πρόωρες αποχωρήσεις.

Υπήρχε σίγουρα κάτι που οδήγησε σε αυτή την αποψίλωση. Υπάρχει ακόμα; Από την άλλη βλέπεις το Φώτση ο οποίος παίζει δεν παίζει, καλείται δεν καλείται είναι παρών, και αν θέλετε αυτή είναι η μοναδική αδικία στις προσκλήσεις, μαζί με τον πάντα συνεπή Κώστα Καϊμακόγλου.

Η εθνική χρειάζεται αλλαγές είναι αλήθεια, αλλά οι παίκτες θα έπρεπε να είναι ακόμα στη διάθεση του προπονητή να τους καλέσει. Δεν είναι ούτε σύλλογος, ούτε προσωπική υστεροφημία. Είναι ό,τι κοντύτερο σε καθήκον για έναν αθλητή. Αυτό ξεχάστηκε.

Ίσως και να πνίγηκε από τα πολλά «ευχαριστώ» των τελευταίων οκτώ ετών.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όταν ο Νίκος Γκάλης δεν ταξίδεψε στην Αργεντινή για το παγκόσμιο για έναν τραυματισμό στο δάκτυλο του ποδιού, έφτασε να παρουσιάζεται τότε από τον Τύπο ως ...εχθρός του λαού. Κι εκβιαστής. Σύμφωνοι, ήταν η ευκαιρία των γνωστών 2-3 ανθρώπων να αποδείξουν πως δεν απογείωσε το μπάσκετ μόνος του. Οι ...ίδιοι, στα επόμενα χρόνια όποτε κάποιος έφευγε απλά έκαναν βαθιές γαργάρες. Η επόμενη γενιά, τις συνεχίσαμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Κύριε Κατσικάρη, ξέρετε τι σημαίνει Εθνική ομάδα;