Αποκλεισμός για γέλια, μετάδοση για κλάματα

Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε απ’την Άντερεχτ καθαρά και δίκαια. Η αφήγηση μετά τον αποκλεισμό κάνει λόγο για λανθασμένες αλλαγές του Σίλβα, τραγικά ατομικά λάθη στα γκολ, αυτοκτονία και χαμένες ευκαιρίες που κόστισαν. Πάμε να δούμε κατά πόσο έχουν βάση όλα αυτά.

Ο Σίλβα έκανε λάθος αλλαγές, οι παίκτες τραγικά λάθη

Ναι, αλλά όχι. Όχι, γιατί πριν τις αλλαγές, πριν τα ατομικά λάθη, υπάρχει ο αρχικός σχεδιασμός, η τακτική. Κι αυτή που επέλεξε ο Μάρκο Σίλβα είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτή. Είναι δύσκολο, γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί πως ένας σφιχτός, reactive προπονητής με συντηρητική λογική επέλεξε σε έναν οριακό αγώνα να εκθέσει έτσι την ομάδα του. Πρώτη εικόνα:

Έκτο λεπτό του αγώνα, ο Ολυμπιακός χτίζει επίθεση και η μπάλα είναι στα πόδια του Ντα Κόστα αριστερά. Κοιτάξτε που βρίσκονται οι παίκτες των ερυθρόλευκων. Ο Ομάρ είναι τέρμα πάνω στα δεξιά, ως εξτρέμ, ο Μαζουακού κι αυτός πάνω απ’τη σέντρα. Ο Πουλίδο είναι φορ στο ύψος του Ιντέγε, ο Φορτούνης πίσω τους. Καμπιάσο-Μιλιόγεβιτς είναι στη σέντρα, χωρίς κανείς τους να έχει “πέσει” χαμηλά ώστε να κάνει τριάδα με τους στόπερ και να “ανοίξουν” στο γήπεδο για να προσφέρουν σχετική ασφάλεια. Δεύτερη εικόνα:

Η μπάλα χάνεται και οι Βέλγοι γίνονται κάτοχοι της μπάλας. Ο Ατσεαμπόνγκ έχει ένα στρέμμα γήπεδο μπροστά του, ο Ελαμντελαουϊ είναι δέκα μέτρα μακριά του, ενώ οι δύο στόπερ είναι 2vs2 με τους φορ της Άντερλεχτ. Μακρινή μπαλιά, κλωτσιά Μποτία για να αποτρέψει το τετ-α-τετ, κόκκινη που γίνεται επιθετικό φάουλ. Τρίτη εικόνα:

Δεύτερο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός επιτίθεται από αριστερά, ο Μαζουακού κάνει τον εξτρέμ. Οι Άντερλεχτ κερδίζει και ο Οκάκα έρχεται στο κέντρο για να υποδεχθεί με πλάτη. Κοιτάξτε που βρίσκεται ο Μαζουακού που περπατάει την ώρα που ο Ναχάρ (ο δεξιός μπακ και όχι εξτρέμ) τρέχει το γήπεδο για να βγει τετ-α-τετ και να έχει δοκάρι.

Αυτά δεν είναι ατομικά λάθη. Αυτά δεν είναι λάθος αλλαγές. Αυτά είναι ενδεικτικά τα αποτελέσματα που είχε η άνευ προηγουμένου τακτική του Μάρκο Σίλβα. Άνευ προηγουμένου γιατί μιλάμε για τον Μάρκο Σίλβα. Πορτογάλος, σφιχτός, συντηρητικός, reactive πάντα. Την ΑΕΚ υποδέχθηκε ο Ολυμπιακός, τον ΠΑΟΚ και ο Σίλβα ήταν πιστός στη λογική. Σφιχτά, χωρίς ρίσκα, να βρούμε ένα γκολ από στημένο και μετά μόλις γίνουν ευάλωτοι τους χτυπάμε στην κόντρα.

Απορίας άξιον πως γίνεται ξαφνικά αυτός ο προπονητής, που παρακολουθούμε τη δουλειά του για τόσους μήνες να αποφασίσει να υιοθετήσει μια τέτοια ποδοσφαιρική τακτική. Και να το κάνει σε ματς που ούτως ή άλλως δεν του ταιριάζει, αφού είναι αναγκασμένος να ανατρέψει σκορ και αν δεχθεί ένα γκολ τότε αποκλείεται.

Η Άντερλεχτ έβαλε Ντεφούρ, ο Κασάμι έμεινε στον πάγκο

Εννοείται πως δεν γίνεται να μην μπαίνει ο Κασάμι και να μπαίνει ο Ζντιέλαρ, ειδικά απ’τη στιγμή που έχουν ανοίξει οι χώροι μετά την είσοδο του Τσόρι. Εννοείται πως ο Ολυμπιακός κόπηκε στα δύο όταν μπήκε ο μικρός (που δεν φταίει σε τίποτα) και το γήπεδο έγειρε όταν η Άντερλεχτ έβαλε τον δικό της Κασάμι, τον Ντεφούρ.

Αλλά αυτά ακολούθησαν. Προηγήθηκε μια αυτοκτονική τακτική που για δύο ώρες έδινε ένα στρέμμα γήπεδο στον Ατσεαμπόνγκ, τον πιο γρήγορο παίκτη του γηπέδου.Δεν έχει νόημα να συζητάμε για Κασάμι ή ατομικά λάθη στα γκολ, όταν ο Ολυμπιακός είχε για δύο ώρες μια τακτική που οδηγούσε σε διασυρμό, ο οποίος δεν ήρθε μόνο χάρις στον διαιτητή.

Δεν έχει και μεγάλο νόημα να ψάξουμε να βρούμε γιατί εξαφανίστηκε ο Κασάμι όταν ο προπονητής έχει πρώτα προδώσει τον εαυτό του και τον τρόπο που δουλεύει για μήνες την ομάδα του. Εκτός κι αν περίμενε κανείς πως ο Μποτία θα σταθεί σε μια τέτοια τακτική, ενώ τον θυμόμαστε πέρσι να κυνηγάει τους αντιπάλους με τη Μάλμε, τον Εργοτέλη, τον Ατρόμητο και σε κάθε ματς που ο Μίτσελ έπαιζε έτσι.

Δεν θα σταθεί, αντιθέτως θα καταφέρει να πρέπει να αποβληθεί τρεις φορές στο ίδιο παιχνίδι. Αν φταίει αυτός; Μπα. Μόνο η τακτική της ομάδας και η ατάκα “μα ο Ολυμπιακός έχει έξι στόπερ” ως απάντηση σε όποιον το καλοκαίρι έλεγε πως οι ερυθρόλευκοι πρέπει να αποκτήσουν κι άλλον κεντρικό αμυντικό, καλύτερο του Ντα Κόστα.

Στοίχισαν οι χαμένες ευκαιρίες

Ναι, γιατί; Ο Ολυμπιακός είχε δύο κλασικές ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο σε φάση transition. Μία με τον Ιντέγε, από θέση οφσάιντ, και μία με τον Φορτούνη. Η τρίτη είναι η μοναδική σε σετ παιχνίδι, όταν μετά το σήκωμα του Καμπιάσο, ο Πουλίδο βγήκε φάτσα με το τέρμα. Όπως έχουμε πει ξανά, στατιστικά μία στις τρεις καθαρές ευκαιρίες γίνονται γκολ.

Δεν έγινε καμία, αλλά ο Ολυμπιακός πήρε δώρο το προβάδισμα απ’τον διαιτητή. Που στοίχισαν οι χαμένες ευκαιρίες όταν μιλάμε για μια ομάδα που από τύχη πήγε στην παράταση; Πως μιλάμε για χαμένες ευκαιρίες όταν ο αντίπαλος έχει βγάλει δύο φορές παίκτη σε προφανή θέση για γκολ (δύο κόκκινες Μποτία), έχει δοκάρι στην κόντρα, έχει αναγκάσει τον Ρομπέρτο στην απόκρουση του αγώνα στις καθυστερήσεις και όλα αυτά χωρίς να υπολογίζονται τα δύο γκολ;

Ναι, ο Ολυμπιακός δεν έχει φορ σε καλή κατάσταση. Ναι, ο Ιντέγε είναι σκασμένος, ναι ο Φινμπόγκασον δεν έπρεπε να απαξιωθεί έτσι. Αλλά μιλάμε για μια ομάδα που ούτως ή άλλως δεν είναι το καλύτερο της το να παίζει ως αφεντικό απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, που πήρε παίκτες για να παίζει στην κόντρα. Πως να της πάνε καλά τα πράγματα όταν, ενώ ξέρει πως δεν είναι καλή με την μπάλα, επιλέγει ταυτόχρονα να γίνει 100% ευάλωτη στην άμυνα;

Ο σπίκερ έκανε τραγική μετάδοση

Μπορεί. Υπάρχουν όμως δύο στοιχεία. Το ένα αφορά το ύφος και το άλλο τα λεγόμενα. Αυτά που ειπώθηκαν και αυτά που έμειναν στον αέρα όπως το “χτύπημα στο γόνατο και μετά.... πέναλτι”. Αυτά που είδαμε 3-4 φορές σε ριπλέϊ και τα άλλα που τα έφαγε η μαρμάγκα.

Για το ύφος δεν θέλω να πάρω θέση, ειδικά τώρα που όλοι ασχολούνται με τον σπίκερ. Για το ύφος είναι υπεύθυνος εκείνος, για τα υπόλοιπα όμως είναι το Μέσο στο οποίο εργάζεται. Όταν ένας σχολιαστής χάνει τη δουλειά του και μετά άλλοι δύο “κόβονται” απ’τις μεταδόσεις, ποιο είναι το μήνυμα που περνάει στον 4ο όταν έρχεται η σειρά του;

Δεν ξέρει πως βρέθηκε να μεταδίδει αυτός το Ολυμπιακός-Άντερλεχτ και όχι κάποιος άλλος; Σαφώς και το ξέρει. Μπορεί ούτως ή άλλως να έκανε αυτήν την περιγραφή. Τότε θα τον έκρινα κατά μόνας. Όταν έχει πάρει το μικρόφωνο ως αποτέλεσμα μιας απόλυσης και δύο “δεν μας άρεσε αυτός, έχουμε παράπονα”, η φάση του να τον κρίνει κανείς είναι “δέντρο-δάσος”.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Σχόλιο Σταύρου Γεωργακόπουλου: Πού ήταν οι ακριβοπληρωμένοι παίκτες του Ολυμπιακού

Σχόλιο Τσάρλυ: Το αρνητικό κατόρθωμα και οι λόγοι του αποκλεισμού