Κάλλιο νωρίς παρά... αργότερα
Προσγείωση ναι, καταστροφή όχι. Η -αναπάντεχη έως ένα σημείο- ήττα από την Ιταλία υπερτόνισε ορισμένες από τις αδυναμίες της εθνικής που έμεναν στη σκιά των επιτυχιών των προηγούμενων ημερών επί της Ρωσίας και της Τουρκίας, αλλά δεν μετέβαλε τόσο πολύ τα δεδομένα για τη συνέχεια και δη στη β' φάση.
Λογικά μάλιστα η μεταφορά της στο νέο όμιλο που θα προκύψει με Σλοβενία, Ισπανία και πιθανόν την Κροατία (την Τσεχία ή τη Γεωργία) θα λειτουργήσει προς όφελος προπονητή και διεθνών, αφού θα θέσει νέους προβληματισμούς, περισσότερο εποικοδομητικούς από εκείνους που δεν... αποδίδουν οι διαδοχικές νίκες.
Η εθνική δεν είναι άτρωτη, όπως καμία σε αυτό το τουρνουά (η Ισπανία έχασε από τη Σλοβενία, η Σλοβενία από την Κροατία, η Γαλλία από τη Γερμανία, η Σερβία από την ΠΓΔΜ και πάει... γράφοντας), ούτε ο Αντρέα Τρινκιέρι είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου.
Αναθεώρηση κάποιων ιδεών...
Και διορθώσεις των λαθών επιβάλλονται για να είναι όσο πιο μακρύ γίνεται το ταξίδι και αναθεώρηση κάποιων ιδεών στη διάρκεια του εκάστοτε αγώνα. Μακριά δηλαδή από εμμονές ότι το αρχικό πλάνο δεν επιδέχεται βελτίωσης ή ότι ο τάδε παίκτης δεν μπορεί να υπηρετήσει συγκεκριμένες καταστάσεις.
Με την Ιταλία τα πράγματα δεν κύλησαν ιδανικά για ένα συγκεκριμένο λόγο: στο ένα εναντίον ενός οι Έλληνες διεθνείς υστερούν των πιο βραχύσωμων και μαθημένων σε τέτοιες καταστάσεις Μπελινέλι, Ντατόμε και Τζεντίλε (ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει κληρονομήσει πολλή από την τρέλα του πατέρα του Νάντο).
Ο κατ' εξοχήν Έλληνας αυτού του στιλ ήταν καθηλωμένος στον πάγκο για να μην ρισκάρει τον αστράγαλό του, ο Ζήσης δεν θα μπορούσε να τελειώσει όλες τις επιθέσεις, ιδίως όσο έλειπε ένα κορμί στη ρακέτα για ν' ανοίξει περισσότερους διαδρόμους.
Νέο τζάμπολ χωρίς ξεκούραση...
Μικρή σημασία έχει πάντως τι πήγε στραβά από τη στιγμή η επόμενη αποστολή της εθνικής είναι χρονικά τόσο κοντά. Όσο οδυνηρό αποδείχθηκε απέναντι στην Ιταλία το γεγονός ότι οι διεθνείς δεν ξεκουράστηκαν ούτε αποφορτίστηκαν μετά τη γεμάτη ενέργεια εμφάνιση απέναντι στην Τουρκία, άλλο τόσο ευεργετικό μοιάζει το γεγονός ότι δεν μεσολαβούν ούτε 24 ώρες μέχρι το τζάμπολ απέναντι στην ενθουσιώδη αλλά μονοδιάστατη Φινλανδία.
Η νίκη, για βαθμολογικούς και μη λόγους, είναι αδιαπραγμάτευτη.
Διαβάστε ακόμη:
Η ήττα δεν αλλοιώνει την εικόνα
Πιανιτζιάνι: "Ομάδα που διεκδικεί μετάλλιο η Ελλάδα"
"Πουκάμισο λερωμένο με βρωμιά κι αίμα"
.jpg)
