Στέφεν Κάρι: Ο άνθρωπος που απειλεί τον μύθο του Τζόρνταν

Ομολογώ ότι με το ΝΒΑ είχα πάψει να ασχολούμαι εδώ και πολλά χρόνια, πάρα πολλά, διότι ήμουν από τους τυχερούς (ή άτυχους αναλόγως υπό ποιο πρίσμα το εξετάζει κανείς) που έζησαν πολύ έντονα τη χρυσή δεκαετία του '90 και πρόλαβαν και τη μεγάλη αλλαγή στο σπορ που προκάλεσαν οι θρύλοι της δεκαετίας του '80. Εδώ και αρκετό καιρό, όμως, έχει εμφανιστεί ένας τύπος που με τα μαγικά του ανατρέπει εκ βάθρων τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι παίζουν μπάσκετ, που έχει γίνει εμβληματική φυσιογνωμία της πιο εμπορικής λίγκας του πλανήτη, χωρίς καν να "πλασαριστεί", χωρίς να χρειαστεί να τον περιτυλίξουν οι εταιρείες με χρυσόσκονη.

Δεν πετάει όπως έκανε ο Michael Jordan. Δεν έχει αυτήν την αταβιστική πείνα για νίκες που είχε ο Kobe Bryant. Δεν έχει καν την εντυπωσιακή σωματική διάπλαση και τις φυσικές δυνάμεις που ξεχειλίζουν στο ταλέντο του LeBron James. Ο Steph Curry, όμως, αλλάζει τον τρόπο που παίζουμε μπάσκετ. Με τα τρίποντα εν στάσει, εν κινήσει, fade away, υπό πίεση, με τα αδύνατα καλάθια του τέλος πάντων, με τα μαγικά ξόρκια του που για το 95% των συμπαικτών μοιάζουν αδύνατα και σε εκείνον προκύπτουν φυσιολογικά, σαν να είναι γεννημένος γι' αυτό ακριβώς: για να κάνει το αδύνατο απλό, για να κάνει τη χειρότερη υπό κανονικές συνθήκες επιλογή να μοιάζει η καλύτερη.

The Curry Revolution

Η Επανάσταση του Curry, δεν μπορώ να το αποδώσω διαφορετικά. Μια επανάσταση συναρπαστική, ακαταμάχητη, συνώνυμο της νίκης. Το αστέρι του Golden State είναι το απόλυτο σύμβολο για το NBA του σήμερα. Όχι μόνο επειδή κέρδισε τον τίτλο του MVP της σεζόν, φόρεσε το δαχτυλίδι του πρωταθλητή με τους δικούς του Warriors -το τέλειο περιβάλλον, όπως αποδεικνύεται, για να εκφράσει όλο το ταλέντο του- ή επειδή μας ανάγκασε να ξεθάψουμε τα βιβλία των ρεκόρ στις αρχές του 2015-16 ή γιατί αύξησε την πώληση της φανέλας με το όνομά του κατά 581%. Όχι, η επανάσταση του Curry είναι πιο σημαντική, πιο ιστορική και τα αποτελέσματά της μόλις τώρα ξεκινούν να γίνονται αντιληπτά, μόλις τώρα συστήνονται με σαφήνεια στο ευρύ κοινό.

Αποφοιτώντας από το λύκειο, ο Steph ήταν απλώς ο γιος του Wardell Stephen "Dell" Curry, μιας παλιάς δόξας του NBA, ενός καλού σουτέρ με αξιοσημείωτη δεκαετή καριέρα στους Charlotte Hornets. Το κολέγιό του ήταν το Davidson, μια επιλογή πολύ μακριά από τα πανεπιστήμια-σύμβολα του κολεγιακού μπάσκετ, και όταν αποφοίτησε θεωρείτο απλώς ένας σπεσιαλίστας του σουτ για τρεις. Αυτό. Μόνο. Σήμερα είναι το σύμβολο του πιο δημοφιλούς πρωταθλήματος μπάσκετ του κόσμου.

"Ο Curry αλλάζει μπροστά στα μάτια μας τον τρόπο που παίζεται το μπάσκετ", έσπευσε να πει ο Rick Carlisle, ο προπονητής του Ντάλας. Και συνέχισε: " Αλλάζει τον τρόπο κατανόησης του παιχνιδιού, προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενεές, γι' αυτό που θα βλέπουμε στα παρκέ το 2030". Όπως ο Steve Jobs και ο Bill Gates έχουν αλλάξει τη ζωή μας (σκεφθείτε οι μεγαλύτεροι πώς είμαστε και πώς ζούσαμε πριν), ο Curry κάνει το ίδιο πράγμα με το μπάσκετ. Η ιστορία του δεν είναι απλά μια ιστορία επιτυχίας, αφοσίωσης και η πολλοστή παραλλαγή στο αμερικανικό όνειρο, είναι το αμερικανικό όνειρο in personam.

Ο... γήινος Curry κι η... αλαζονεία της μασέλας

Κι αυτό διότι έχει μια "φυσιολογική" σωματική διάπλαση, οι δικέφαλοί του δεν μοιάζουν σμιλεμένοι από τον Πραξιτέλη, το ύψος του δεν είναι δώρο της φύσης, ο χαρακτήρας του "φυσιολογικός" στη φρενίτιδα του ΝΒΑ. Δεν συμπεριφέρεται σαν αστέρι, δεν καταλήγει σε ιστοσελίδες και περιοδικά "κουτσομπολίστικου" περιεχομένου, παντρεύτηκε μια κοπέλα που γνώρισε στην εκκλησία όταν ήταν 15 ετών. Η οικογένειά του είναι το θεμέλιο του παιχνιδιού του, εμφανίζεται άνετος στις συνεντεύξεις Τύπου με την κόρη του και κάνει πλάκα ακόμα και με τον τίτλο που κατακτά.

Η μόνη "κακή" συνήθεια που έχει επιτρέψει στον εαυτό του είναι να μασά νευρικά το χαρακτηριστικό μασελάκι που φοράει για να προστατεύει την οδοντοστοιχία του, κάθε φορά που κάνει κάτι μαγικό. Είναι μια χειρονομία ασεβής, σχεδόν αλαζονική, αλλά ποτέ υπερβολική. Κι όμως, το πρόσωπο της "επανάστασης" των τελευταίων ετών δεν χτίστηκε πάνω στην υπερβολή των πιθανών και απίθανων σουτ που επιχειρεί (και συνήθως ευστοχεί) ή στο εξωγήινο ball handling και τα άπειρα ankle breakers στα παρκέ της λίγκας. Το θαύμα ξεκίνησε και ολοκληρώνεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, χάρη στις υπερβολικές ώρες προπόνησης. Αυτή είναι η μοναδική υπερβολή που "επέτρεψε" στην αθλητική ζωή του.

Ο καλύτερος σουτ τριών όλων των εποχών

"Ο Curry είναι κατά κάποιον τρόπο επιζήμιος για το παιχνίδι", είχε δηλώσει σε μια τηλεοπτική συνέντευξη ο πρώην προπονητής του Mark Jackson. Και αιτιολόγησε: "Όλα τα παιδιά στις αλάνες και τα ανοιχτά γήπεδα θέλουν να σουτάρουν μόνο για τρεις, να τολμούν ακόμη και από το κέντρο. Ο Steph όμως δεν είναι 'το τρίποντο' όπως πιστεύουν όλοι. Curry υπάρχει μόνον ένας και τα κάνει όλα, σίγουρα δεν βάζει μόνο απίθανα τρίποντα". Φαινομενικά, ο Jackson έχει άδικο, διότι ο Curry τελειοποίησε το σουτ για τρεις, μάς άνοιξε νέους δρόμους για να αντιληφθούμε το τρίποντο, έχει το καλύτερο σουτ για τρεις όλων των εποχών. Και το τρίποντο είναι συνώνυμο της Curry Revolution.

O Curry έχει κονιορτοποιήσει ήδη δύο συνεχόμενες φορές το ρεκόρ των εύστοχων σουτ τριών πόντων, το πιο προφανές όπλο της Curry Επανάστασης. Στο τέλος της σεζόν 2014-15 σταμάτησε στα 286. Φέτος, εάν συνεχίσει στον ρυθμό των 4,7 εύστοχων σουτ ανά παιχνίδι, θα ολοκληρώσει τη σεζόν με 380 (!) εύστοχα τρίποντα. Αυτό που κάνει η επανάσταση του Curry, όμως, είναι πολύ περισσότερο από ένα ρεκόρ στο ΝΒΑ, στα 35 χρόνια που υπάρχει το τρίποντο.

Πρώτα απ' όλα, ο Steph είναι ένας πλήρης παίκτης, σε θέση να ολοκληρώσει, αλλά και να δημιουργήσει, μπορεί να σε "σκοτώσει" στην επίθεση και ταυτόχρονα να σε σώσει στην άμυνα. Παίζει μπάσκετ με εμπιστοσύνη στον εαυτό του, με την πεποίθηση ότι είναι "ο καλύτερος του κόσμου", όπως επεσήμανε πρόσφατα, αμφισβητώντας στην ουσία εκείνον που για χρόνια είχε συνδεθεί με αυτήν τη φράση, τον LeBron James, τον οποίο κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση κατά τη διάρκεια των τελικών τον περασμένο Ιούνιο.

Ο Curry δεν μπαίνει σε καλούπια, δίνει την εντύπωση στο κοινό, σε συμπαίκτες και αντιπάλους, ότι μάχεται πραγματικά με τον εαυτό του για να μην σουτάρει αμέσως μόλις περνάει το κέντρο του γηπέδου. Το ένστικτό του λέει να σουτάρει, εκείνος το τιθασεύει και το κρατάει σβηστό. Όταν πατάει το κουμπί, όμως, και το ενεργοποιεί, τότε όλα τα μαγικά φίλτρα αναδύονται στο παρκέ και από οποιαδήποτε θέση, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, φορτώνει το αντίπαλο καλάθι χωρίς να μπορεί να τον σταματήσει κανείς.

Πρώτα να εκθρονίσει πόιντ γκαρντ - θρύλους

Ο Curry άνοιξε το μπάσκετ σε όλους μετά από πολλά χρόνια, έχει μαγέψει μια γενιά που έχει μάθει να ζει πολύ γρήγορα και από πολύ νωρίς τα γεύεται όλα, έχει συγκινήσει μια διαφορετική γενιά που σχεδόν αδιαφορούσε πια για το μπάσκετ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού (και δεν εξαιρώ την αφεντιά μου), έχει αναγκάσει προπονητές και συμπαίκτες να ανοίξουν διαδρόμους στο μυαλό τους για να σκεφθούν νέους τρόπους αντιμετώπισής του, νεωτερισμούς και revisitations στο άθλημα, έχει δημιουργήσει έναν πυρήνα πιτσιρικάδων στην Αμερική που φοράει με περηφάνια τη φανέλα με το 30 των Warriors και πηγαίνει με τη μπάλα στο κοντινό γηπεδάκι για να κάνει σουτ.

Ο θρίαμβός του στο βραβείο του MVP του 2014-15 ξένισε αρκετούς, πολλοί υποστήριξαν ότι έπρεπε να ανταμειφθεί ο πιο εμπορικός και σίγουρα πιο "φιλικός" Harden και όχι εκείνος. Τη φετινή σεζόν, με 30 πόντους ανά αγώνα και ένα στρατοσφαιρικής μαγείας παιχνίδι, κανείς δεν θα τολμήσει καν να προφέρει διαφορετικό όνομα από εκείνο του Stephen Curry. Μέσα σε έναν χρόνο έχει γίνει παγκόσμιο φαινόμενο και οι πρώτες αναλύσεις των ειδικών, πλέον αφορούν το πόσο μακριά μπορεί να πάει ακόμα. Μπορεί να βελτιωθεί κι άλλο ή είναι ένας διάττων αστέρας που ζει στο limbo του on fire;

Το ταλέντο του δεν φαίνεται έχει όριο, το ίδιο και το σουτ του. Είναι οι επιπτώσεις της "Επανάστασης" που μας αναγκάζουν όλους να ασχολούμαστε με τα παράπλευρα και να διυλίζουμε τον κώνωπα, να ψάχνουμε το τρωτό στον άτρωτο. Έχουμε ακόμα δρόμο μέχρι να απαντηθούν πολλά ερωτήματα, πρώτα απ' όλα πρέπει και ο ίδιος ο Curry με τους Warriors να φορέσουν κι άλλα δαχτυλίδια, να πάρει κι άλλα βραβεία MVP στους τελικούς, να διαπιστώσουμε εάν μελλοντικά θα εκθρονίσει θρυλικούς point guards από το Hall of Fame και οι καλύτερες πεντάδες όλων των εποχών θα ξεκινούν απ' αυτόν. Μέχρι τότε, απλώς παρακολουθούμε και ψιθυρίζουμε κάτι που είχαμε δεκαετίες: "It's a kind of magic".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Τάσος Μαγουλάς: Κάρι - Άιβερσον ή Ντάνκαν;

Κάρι: Ο Άιβερσον των...πλουσίων

Μέσι ή Τζόρνταν: Ποιος είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών;