Και όμως μας βοήθησαν οι Ρώσοι
Το μοναδικό που μπορεί να κάνει η εθνική μας για τα προβλήματα των αντιπάλων της, είναι να τα αξιοποιήσει. Η Ελλάδα δεν ευθύνεται αν η Ρωσία κατέβηκε χωρίς πέντε από τους καλύτερούς της παίκτες (Κιριλένκο, Χριάπα, Μοζγκόφ, Καούν, Μπίκοφ).
Στο φινάλε, η Ελλάδα το 2011, εμφανίστηκε με ομάδα ανάγκης και για δύο σουτ δεν έφτασε στην τετράδα. Αποτελεί όμως μία πραγματικότητα ότι μέχρι τώρα δεν συναντάμε αντιπάλους οπότε οφείλουμε να κερδίζουμε…γόνιμα συμπεράσματα.
Σοβαροί είμαστε, αλλά πάλι, με εξαίρεση τις αρχές των 00ς, πότε δεν είμασταν την τελευταία δεκαετία; Να πανηγυρίσουμε γιατί φτάσαμε τους 20 πόντους διαφοράς με τον Σολόκοφ, τον υιό Καράσεφ και τον Κουλίγκιν;
Όχι, ότι συνέβη με την Ρωσία δεν οδηγεί σε ενθουσιασμό και θα πρέπει να λειτουργήσει ως αφύπνιση. Κάποιος μπορεί να μιλήσει για υπερβολικό σκεπτικισμό, αλλά από την πρώτη στιγμή θέσαμε υψηλά στάνταρ γι αυτό το ευρωμπάσκετ: μετάλλιο. Η δική μας ποιότητα, εμπειρία, σε κάθε διοργάνωση μας θέτει στα φαβορί, φέτος με τις απουσίες των αντιπάλων, μας…υποχρεώνει να σκεφτόμαστε μόνο το μετάλλιο. Αν δεν είχαμε δε κι εμείς μία δύο απώλειες(κυρίως του Καλάθη) τότε θα μιλάγαμε από τώρα και για χρυσό. Καλομελετάμε πάντως.
Και όμως μας βοήθησαν οι Ρώσοι
Το διάστημα που ο Σβεντ, τον οποίο εξαφάνισε στο υπόλοιπο παιχνίδι η άμυνα της εθνικής, ανατρέπει την μεγάλη διαφορά, αποτελεί το μοναδικό σημείο άξιο ανάλυσης. Τι κάναμε ως εκεί; Προσπαθούσαμε για ένα ημίχρονο να κουράσουμε με αλλαγές την Ρωσία, επιλέγαμε να παίξουμε πολύ αργά με σκοπό να επικεντρωθούμε στην άμυνα, γενικά φάνηκε ότι οι δύο ήττες του τουρνουά στην Γερμανία, άλλαξαν πολλά στον τρόπο προσέγγισης του Τρινκιέρι.
Αλλαγή πλάνων;
Ο Ιταλός επιλέγει να μην στηριχτεί τόσο στην επίθεση και πιέζει την ομάδα να παίξει άμυνα. Με αργό μπάσκετ, πολλά ποσταρίσματα(Καϊμακόγλου, Μπουρούσης, Πρπέρογλου), η Ελλάδα επιβάλλεται χάρις στην πληθώρα λύσεων την ώρα που οι αντίπαλοι στις πρώτες αλλαγές ή τα φάουλ, διαλύονται. Ο Τρινκιέρι θέλει η εθνική να κρατά το ίδιο επίπεδο συνέπειας από την αρχή ως το τέλος και το πετυχαίνει άριστα, τουλάχιστον με ομάδες τόσο χαμηλού βεληνεκούς.
Επιθετικά όμως, τα πράγματα λειτουργούν μόλις περάσει το παρκέ ο Καϊμακόγλου και ο Ζήσης. Η εθνική θέλει 10-15 λεπτά για να βρει ρυθμό και αυτό είναι μάλλον παράδοξο για ένα σύνολο πολύ πιο έτοιμο κι έμπειρο από όλες τις ομάδες πλην της Ισπανίας. Πιθανώς να είναι η αλλαγή στην στρατηγική στο τελευταίο διάστημα της προετοιμασίας οπότε όλοι χρειάζονται ένα διάστημα προσαρμογής.
Επιλογή κατεύθυνσης
Αν αυτό το στυλ θα υπηρετήσουμε, θα πρέπει να το κάνουμε άριστα όπως το 2005 για να πετύχει αφού μάλλον δεν είμαστε έτοιμοι να αξιοποιήσουμε την διαφορά μπασκετικής ποιότητας από τους αντιπάλους. Αν ο κόουτς και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι τα σκορ θα πρέπει να κατέβουν για να έρθει η επιτυχία, μαζί τους.
Να γίνει όμως κάτι σαφές ξεκινώντας από τον αγώνα με την Τουρκία. Ο …άγιος Αλεξέι Σβεντ (όπως είναι και ο τίτλος του άρθρου) μας βοήθησε αρκετά. Θα έρθουν εκείνες οι ομάδες που θα μας ζορίσουν ως το τέλος, που θα διαθέτουν λύσεις και που θα τρέξουν περισσότερο. Τότε οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε άμεσα κυρίως δε να μην επιτρέψουμε τέτοιες ανατροπές.
twitter @tasmagoulas
Διαβάστε ακόμη:
Καϊμακόγλου: "Καλό να ονειρευόμαστε"
Παπανικολάου: "Πατήσαμε γερά στα πόδια μας"
Καράσεφ: "Από τις καλύτερες ομάδες του τουρνουά η Ελλάδα"
