Η ευκαιρία του Μέσι, η loser Γερμανία και η τακτική

Μέσι, να η ευκαιρία

Ήταν ένα από τα πράγματα που περίμενε ο κόσμος πριν από τη σέντρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να συζητείται μαζί με άλλους σπουδαίους του αθλήματος, όπως ο Πελέ και ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Οι συνθήκες ιδανικές. Μουντιάλ στη Βραζιλία, προβληματικό ρόστερ Αργεντινής, στην καλύτερη ηλικία. Μόνο που τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελε κι ο ίδιος.

Παρά τα 4 βραβεία MVP και τα καθοριστικά γκολ και ασίστ, ο Λιονέλ Μέσι έχει δεχθεί περισσότερη κριτική από έπαινο όλο αυτό το διάστημα. Κριτική για την απόδοσή του, για την αγωνιστική συμπεριφορά του, για το περπάτημά του μέσα στο γήπεδο (σταθερά ο παίκτης με τα λιγότερα χιλιόμετρα από όσους παίζουν σε όλο το παιχνίδι), ακόμα και για το γεγονός πώς δεν μπορεί να ξεφύγει από τα προσαρμοσμένα σε εκείνον μαρκαρίσματα του αντιπάλου.

Δίκαιη ή άδικη, η κριτική τον συνοδεύει μέχρι και τον τελικό. Εκεί, έχει μία τελευταία ευκαιρία να (απο)δείξει ότι ανήκει κι αυτός σε αυτήν την κλειστή κάστα. Τελευταία γιατί στο επόμενο Μουντιάλ, σε ηλικία 31 ετών, θα έχει χάσει μέρος των φυσικών προσόντων του και δύσκολα θα μπορεί να εξελιχθεί σε ηγέτη της Αργεντινής σε μία πορεία πρωταθλητισμού. Κοινώς, ή τώρα ή ποτέ...

Το νερό της Γερμανίας

Το πολυετές πρόγραμμα αναδιοργάνωσης των ακαδημιών της Γερμανίας που εκπονήθηκε μετά από την πανωλεθρία του Euro 2000 άρχισε να αποδίδει πραγματικούς καρπούς από το εντός έδρας Μουντιάλ του 2006. Η πρώτη γενιά, των Φίλιπ Λαμ, Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ και Λούκας Ποντόλσκι επανέφερε τα "πάντσερ" στην ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και όταν σε αυτήν ενσωματώθηκε εκείνη των Μάνουελ Νόιερ, Τόμας Μίλερ, Τόνι Κρόος, Ματς Χούμελς και Μάρκο Ρόις, οι προσδοκίες ο πήχης των προσδοκιών απέκτησε μεγαλύτερο ύψος.

Τρίτη θέση το 2006, φιναλίστ στο Euro 2008, τρίτη θέση το 2010, ημιτελικά στο Euro 2012. Εν έτει 2014, βρίσκεται στο ανώτερο σημείο που έφτασε ποτέ αυτή η "φουρνιά" και ίσως στη μεγαλύτερη παγίδα.

Εάν η Γερμανία αποκλειόταν πιο νωρίς, ο ομοσπονδιακός τεχνικός της "νάτσιοναλμανσαφτ" με τα περισσότερα παιχνίδια μετά από την εποχή του Χέλμουτ Σεν πιθανότατα να αναζητούσε επόμενο σταθμό στην καριέρα του. Εάν η Γερμανία ηττηθεί στον τελικό, ο Γιόαχιμ Λεβ θα παραμείνει πανίσχυρος στη θέση του, αλλά θα χρεωθεί την εικόνα μίας χώρας που φτάνει μόνιμα στην πηγή, αλλά δεν έχει την προσωπικότητα (διότι η ποιότητα περισσεύει) να πιει νερό.

Η μάχη του κέντρου

Δεν τίθεται κάποιο θέμα για το πού θα κριθεί ο τελικός σε επίπεδο τακτικής. Ακόμα και οι αριθμοί το δείχνουν. Οι πρώτοι τρεις παίκτες σε επιτυχημένες μεταβιβάσεις του Μουντιάλ (Χαβιέρ Μαστσεράνο 478, Φίλιπ Λαμ 458, Τόνι Κρόος 443, με διαφορά από τον 4ο Ντάλεϊ Μπλιντ) και οι 8 της πρώτης δεκάδας θα αγωνιστούν στον τελικό. Όλα θα κριθούν από τις τριπλέτες που θα παρατάξουν οι δύο προπονητές και ο τρόπος με τον οποίο θα διαχειριστούν το υλικό τους, έχοντας αμφότεροι επιδείξει προσαρμοστικότητα στις ανάγκες κάθε αγώνα.

Η τοποθέτηση του Λαμ σε ρόλο δεξιού μπακ θα προσφέρει ακόμα έναν πλέιμεϊκερ στη "φαρέτρα" του Γιόαχιμ Λεβ, ο οποίος απόλαυσε τη συνεργασία με κλειστά μάτια των Σάμι Κεντίρα, Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ και Τόνι Κρόος στα τελευταία παιχνίδια και δεν έχει διάθεση να την χαλάσει. Τα ανεβοκατεβάσματα κυρίως του πρώτου που έρχεται ως τρέιλερ στις επιθέσεις και η οργάνωση του μελλοντικού συμπαίκτη του στη Ρεάλ, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα να απλωθεί το παιχνίδι στα άκρα λόγω της παρουσίας Λαμ - Μεσούτ Εζίλ, θα τεθούν απέναντι στον δεύτερο παίκτη σε τάκλιν του Μουντιάλ (πίσω από τον Οσκάρ!), τον Μαστσεράνο.

Ο Αργεντινός μέσος, MVP της διοργάνωσης, βρίσκεται και στο τοπ 3 των ανακτήσεων μπάλας, πίσω από τον Εσέκιελ Γκαράι, και μοιάζει έτοιμος όσο ποτέ για να αντιμετωπίσει αυτήν την πρόκληση. Το "μηχανάκι" Λούκας Μπίγλια θα καλύπτει όποιον ποδοσφαιριστή τρέχει προς το μέρος του και όσον αφορά στη δημιουργία, ο "βαφτισμένος" μέσος, πλέον, Μέσι, θα αρχίζει τις επιθέσεις της Αργεντινής από πολύ πίσω, ψάχνοντας στα άκρα τους Εσέκιελ Λαβέτσι και Ένσο Πέρες.