Ο MVP του Μουντιάλ, ο ανήμπορος Φαν Χάαλ και ο Σαμπέγια
Ο Χαβιέρ Μαστσεράνο κατέκτησε τον τίτλο του MVP του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο Λουίς φαν Χάαλ δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα παραπάνω και ο Αλεχάντρο Σαμπέγια, όσο δεν παίζει ο Λιονέλ Μέσι, καρπώνεται μεγάλο μέρος των επιτυχιών της "αλμπισελέστε" χάρη στις επιλογές του.
Η "Χρυσή Μπάλα" του Μαστσεράνο
Το 2010, στη Νότια Αφρική, τον τίτλο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της διοργάνωσης ("Χρυσή Μπάλα") κατέκτησε ο Ντιέγκο Φορλάν, ο ηγέτης μιας Ουρουγουάης που τερμάτισε στην 4η θέση, χάνοντας τα δύο τελευταία παιχνίδια της στον θεσμό (από Ολλανδία στα ημιτελικά, από Γερμανία στον μικρό τελικό).
Είναι τουλάχιστον παράλογο να ψαχνόμαστε για τον φετινό MVP της διοργάνωσης. Ανεξαρτήτως έκβασης των δύο τελευταίων αγώνων της διοργάνωσης. Η Γερμανία έφτασε ως τον τελικό χάρη στην απόδοση του συνόλου της (και ξεχωρίζει ο Τόμας Μίλερ για τα γκολ του), η Αργεντινή χάρη σε δύο παίκτες: έναν που δεν έπιασε καλή απόδοση σε αρκετά παιχνίδια, αλλά είχε πολλές καθοριστικές στιγμές και έναν που έπιασε κορυφαία απόδοση σε όλα τα παιχνίδια και είχε επίσης και πολλές καθοριστικές στιγμές.
Ο Χαβιέρ Μαστσεράνο είναι ο καλύτερος παίκτης του Μουντιάλ 2014. Για τους λόγους που προέκυψαν και στον ημιτελικό απέναντι στην Ολλανδία. Διότι είναι ένας ακατάβλητος πολεμιστής, έκανε το τάκλιν που άλλαξε την ιστορία του αγώνα (το τάκλιν της διοργάνωσης), διότι είναι ο προπονητής εντός γηπέδου της Αργεντινής, διότι εμψύχωσε τον Σέρχιο Ρομέρο και εκείνος έπιασε δύο πέναλτι, διότι "έφαγε σκατά" για να φτάσει μέχρι εδώ (και διότι είχα υποψιαστεί ότι θα φτάσει μέχρι εκεί το θέμα).
Τα "δεμένα χέρια" του Φαν Χάαλ
Ο Λουίς φαν Χάαλ παρουσίασε για ακόμα ένα παιχνίδι μία Ολλανδία με συνοχή και σαφείς προσανατολισμούς. Σφιχτή άμυνα, με πέντε και έξι παίκτες αναλόγως που θα σταματήσει το... κυνήγι του Νάιτζελ ντε Γιονγκ στον Λιονέλ Μέσι και από εκεί και πέρα, οι τρεις πιο ποιοτικοί παίκτες του ρόστερ, οι Γουέσλεϊ Σνάιντερ, Άριεν Ρόμπεν, Ρόμπιν φαν Πέρσι, να βρίσκονται στην αναζήτηση του γκολ.
Επί 240 λεπτά συν τις όποιες καθυστερήσεις, οι "οράνιε" δεν κατάφεραν να βρουν τον δρόμο προς τα δίχτυα, ωστόσο διεκδίκησαν προκρίσεις στην επόμενη φάση, μέσω της διαδικασίας των πέναλτι. Αντιστοίχως, επί 240 λεπτά συν τις όποιες καθυστερήσεις, δεν κινδύνεψαν ιδιαιτέρως και κράτησαν το μηδέν. Σαφές έργο του Ολλανδού τεχνικού, που έδωσε συγκεκριμένες κατευθύνσεις σε ένα μετρίων δυνατοτήτων ρόστερ και το έφτασε δύο πέναλτι μακριά από σερί τελικό Μουντιάλ, χωρίς να έχει μεγάλα περιθώρια για κάτι καλύτερο.
Κι αν ηττήθηκε στα πέναλτι, το μόνο που δεν ευθύνεται είναι οι αλλαγές του. Ο Μπρούνο Μάρτινς Ίντι έπρεπε να αντικατασταθεί στο ημίχρονο ειδάλλως θα δεχόταν δεύτερη κίτρινη κάρτα, ο Ντε Γιονγκ δεν ήταν 100% έτοιμος και ο Ρόμπιν φαν Πέρσι δεν είχε άλλες δυνάμεις για να φτάσει μέχρι το τέλος της παράτασης.
Οι εμπνεύσεις του Σαμπέγια
Το 0-0, όμως, είναι και επιτυχία του Αλεσάντρο Σαμπέγια. Ο Αργεντινός τεχνικός καταστρώνει πλάνα δίχως συμμετοχή από το μεγάλο αστέρι του, Λιονέλ Μέσι, που για ακόμα μία φορά κάκιστη απόδοση, και μαζί με την ανασταλτική προσοχή δύο και τριών αμυνομένων, δεν μπορούσε να συνεισφέρει στην προσπάθεια της Αργεντινής.
Η παρουσία του διόλου διαφημισμένου Ένσο Πέρες ήταν κομβική, οι εναλλαγές πλευράς του Εσέκιελ Λαβέτσι με τον άσο της Μπενφίκα θα έπαιζαν κάποιον ρόλο εάν τόσο ο επιθετικός της Παρί Σεν Ζερμέν όσο ο Γκονσάλο Ιγκουαΐν βρίσκονταν σε καλή μέρα, ενώ ο Λούκας Μπίγλια κατάπινε τα χιλιόμετρα (κάλυψε πάνω από 15) και είχε υπό έλεγχο τους Γουέσλεϊ Σνάιντερ και Άριεν Ρόμπεν.
Ακόμα και η ταυτόχρονη είσοδος του Ροδρίγο Παλάσιο και του Σέρχιο Αγκουέρο αποτέλεσε μία απέλπιδα προσπάθεια να εκμεταλλευτεί το μομέντουμ που είχε η ομάδα του στα μέσα στο 2ου ημιχρόνου και να βρει το γκολ που θα απέτρεπε την κοπιαστική παράταση, με δεδομένο το μικρότερο χρονικό διάστημα ξεκούρασης από τη Γερμανία.
Η απόλυτη αλληλοεξουδετέρωση σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο δίνει πόντους και στους δύο προπονητές, περισσότερους από όσους αφαιρούν τα όποια λάθη έκαναν κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης.
