Τα πέναλτι είναι Μουντιάλ

Η διαδικασία των πέναλτι είναι τόσο συνυφασμένη με τις διοργανώσεις Εθνικών ομάδων (και πολύ λιγότερο με τις συλλογικές), όσο η φέτα με τη χωριάτικη σαλάτα: Ασφαλώς και μπορεί να υπάρξει το ένα δίχως το άλλο, αλλά που βρίσκεται η νοστιμιά σε αυτό; Η Ελλάδα ενδεχομένως να μην τον βλέπει ακριβώς έτσι μετά τον αποκλεισμό στη -προσοχή, ακολουθεί γιγαντιαίο κλισέ- "ρώσικη ρουλέτα", ωστόσο η ιστορία των Μουντιάλ και των Euro θα ήταν λίγο λιγότερο συναρπαστική δίχως τα πέναλτι.

Ναι, εντάξει, πρόκειται για μια εν πολλοίς άδικη ιστορία, ωστόσο το ποδόσφαιρο έτσι κι αλλιώς δεν αποτελεί το δικαιότερο σπορ στον κόσμο. Αποτελεί το συναρπαστικότερο. Και στο κάτω-κάτω, ποια θα ήταν η εναλλακτική; Η κλήρωση; ¨Η μήπως να συνεχίζουν οι ισόπαλες ομάδες να παίζουν παρατάσεις, μέχρι κάποια να κερδίσει, όπως στο μπάσκετ;

Όχι, τα πέναλτι είναι η ιδανική λύση. Και για να σπάσει μια ισοπαλία και για να σπάσουν καρδιές και για να προκύψουν αξέχαστες στιγμές. Όπως οι παρακάτω. Πρόκειται για την πεντάδα των πιο διάσημων διαδικασιών πέναλτι στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, συν μία από Euro, η οποία απλώς δεν γινόταν να να μην συμπεριληφθεί.

1998: Ολλανδία – Βραζιλία

Ο ημιτελικός του Μουντιάλ της Γαλλίας ήταν συναρπαστικός, ο Πάτρικ Κλάιφερτ ισοφάρισε στο 87 λεπτό το γκολ του Ρονάλντο από το 46 και μετά τημισάωρη παράταση οι δυο ομάδες πήγαν στα πέναλτι. Εκεί αμφότερες ξεκίνησαν εύστοχα, όμως μετά τις δυο πρώτες εκτελέσεις οι "oράνιε" είδαν το όνειρο του τελικού να ξεμακραίνει: Πρώτα ο Φιλίπ Κοκού απέτυχε να νικήσει τον Ταφαρέλ και εν συνεχεία, αφού οι Βραζιλιάνοι συνέχισαν να ευστοχούν, ο Ρόναλντ ντε Μπουρ έγινε ο μοιραίος παίκτης της ομάδας του. Ή μάλλον ο Ταφαρέλ έγινε ο ήρωας της δικής του, καθώς η επέμβαση του στη δεξιά του γωνία υπήρξε καταπληκτική. Η Βραζιλία προκρίθηκε βέβαια, αλλά ο τελικός κόντρα στη Γαλλία παραμένει μέχρι σήμερα μια πονεμένη ιστορία.

1990: Ιταλία – Αργεντινή

Το ματς είναι διάσημο για πολλούς λόγους. Οι διοργανωτές Ιταλοί είχαν ορίσει τη Νάπολη ως έδρα του ημιτελικού, δίχως να γνωρίζουν ότι θα βρουν απέναντι τους τον Θεό της πόλης. Το "Σαν Πάολο" αποδείχθηκε έδρα για την Αργεντινή και όχι για την Ιταλία, η οποία δεν κατάφερε να κερδίσει στην κανονική διάρκεια (1-1 με γκολ του Σκιλάτσι στο 17 και του Κανίγια στο 67) και έτσι φτάσαμε στα πέναλτι. Εκεί το ματς ήταν ισόπαλο 3-3 μέχρι που ο Γκοϊκοετσέα (ήταν ο ήρωας της πρόκρισης στα πέναλτι και απέναντι στη Γιουγκοσλαβία, στον προηγούμενο γύρο) απέκρουσε την εκτέλεση του Ντοναντόνι. Ο Μαραντόνα μέσα σε αποθέωση σκόραρε στο 4 πέναλτι των Αργεντίνων και ο Γκοϊκοετσέα με μια ακόμα επέμβαση (σχεδόν μπλόκαρε), στο χτύπημα του Σερένα, σφράγισε την απρόσμενη πρόκριση.

1990: Γερμανία – Αγγλία

Η Αγγλία, έχοντας εξαιρετική ομάδα έφτασε μια ανάσα από την επάνοδο της στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά το 1966. Αλλά δυστυχώς για εκείνη έπεσε πάνω στην ομάδα που δεν χάνει ποτέ στα πέναλτι. Με γκολ των Μπρέμε (60) και Λίνεκερ (80) ο ημιτελικός τελείωσε και στην κανονική διάρκεια και στην παράταση ισόπαλος με 1-1. Στα πέναλτι οι Γερμανοί φυσικά ευστόχησαν και στις τέσσερις εκτελέσεις τους. Οι Άγγλοι ξεκίνησαν με 3 στα 3 αλλά στο 4 πέναλτι ο Μπόντο Ίλγκνερ απέκρουσε την εκτέλεση του Στιούαρτ Πιρς. Ο μουστακαλής (και στόχος του Ολυμπιακού του Κοσκωτά!) Όλαφ Τον πέτυχε το 4-3 και ο Κρις Γουόντλ στη συνέχεια έστειλε τη μπάλα στα πουλιά. Ένα πέναλτι που πονάει τους Άγγλους εδώ και 24 χρόνια.

2006: Ιταλία – Γαλλία

Ο δεύτερος τελικός στην ιστορία των Μουντιάλ που κρίθηκε στα πέναλτι είχε για νικήτρια την ομάδα που ηττήθηκε στον πρώτο. Η κανονική διάρκεια είχε τελειώσει 1-1. Με σκόρερ τους μεγάλους πρωταγωνιστές του τελικού. Ο Ζινεντίν Ζιντάν με πέναλτι είχε ανοίξει το σκορ στο 7 λεπτό και ο Μάρκο Ματεράτσι στο 19 είχε ισοφαρίσει. Οι δυο τους, στην παράταση, θα γινόταν οι "ήρωες" της πιο διάσημης μη αγωνιστικής φάσης του παγκοσμίου ποδοσφαίρου: Ο Ζιντάν κουτούλησε τον Ματεράτσι, αποχαιρέτησε το άθλημα με μια κόκκινη κάρτα και δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να χτυπήσει πέναλτι στην κρίσιμη διαδικασία. Εκεί οι Ιταλοί έβαλαν και τα πέντε, ενώ οι Γάλλοι έχασαν το δεύτερο με τον Τρεζεγκέ (η μπάλα πήγε στο οριζόντιο δοκάρι). Αποδείχθηκε αρκετό.

1994: Βραζιλία – Ιταλία

Έγινε διαφήμιση, έγινε καρτούν, έγινε το απόλυτο παράδειγμα της ιδιοτροπίας του ποδοσφαίρου: Ο ήρωας που πήγε την Ιταλία σχεδόν μόνος του στον τελικό του Μουντιάλ, ο εκπληκτικός Ρομπέρτο Μπάτζιο, έχασε το κρίσιμο πέναλτι. Ο τελικός κόντρα στη Βραζιλία έληξε δίχως τέρματα, στα πέναλτι ο Φράνκο Μπαρέζι είχε χάσει το πρώτο (πάνω από τα δοκάρια) το ίδιο και ο Μάρσιο Σάντος (το έπιασε ο Παλιούκα) ακολούθησε μια σειρά από ευστοχίες. Ο Ταφαρέλ ωστόσο έπιασε το πέναλτι του Μασάρο (4 των Ιταλών) και ο Κάρλος Ντούνγκα έδωσε το προβάδισμα στην Βραζιλία. Για να συνεχίσει να ελπίζει η Ιταλία, ο Μπάτζιο έπρεπε να ευστοχήσει. Τη συνέχεια την γνωρίζουν όλοι.

Bonus

Τσεχοσλοβακία – Δ. Γερμανία 1976

Ίσως η πιο διάσημη εκτέλεση πέναλτι όλων των εποχών. Ο τελικός του Euro (που δεν ήταν ακριβώς Euro αλλά ένα τελικό τουρνουά με 4 ομάδες) τελείωσε με 2-2 . Στα πέναλτι, μετά από μια αστοχία των Γερμανών (ο Ούλι Χένες σημάδεψε τα αστέρια), το σκορ ήταν 4-3 για την Τσεχοσλοβακία, το 5 και καθοριστικότερο πέναλτι της οποίας κλήθηκε να εκτελέσει ο Αντονίν Πανένκα. Όσοι έχουν ακούσει για "εκτέλεση αλά Πανένκα" αλλά δεν ήξεραν από που προέρχεται, ας δουν το βιντεάκι. Τέχνη επί χόρτου...

Διαβάστε ακόμη:

Penalty report: Μουντιάλ σημαίνει πέναλτι - Γιατί έχασε το πέναλτι ο Γκέκας