Πουλάει την ψυχή της στο διάβολο για ένα ακόμη αστέρι

Ο Νίκος Γιαννόπουλος καταθέτει τις ενστάσεις του για την ποιότητα παιχνιδιού της Βραζιλίας, αναγνωρίζοντας πάντως ότι η "σελεσάο" δεν μπορεί να παίξει διαφορετικά σ' αυτό το Μουντιάλ.

07 ΙΟΥΛ 2014

Το έχει πάρει απόφαση από την αρχή αυτού του τουρνουά. Θα πουλήσει την ψυχή της στο διάβολο για να φτάσει στην κατάκτηση του 6ου αστεριού, δεν έχει άλλωστε και άλλο τρόπο να τα καταφέρει.

Η πιο κυνική Βραζιλία όλων των εποχών δεν διαθέτει εναλλακτικό πλάνο ούτε κατά διάνοια. Θα ζήσει ή θα πεθάνει με την άμυνά της, έχει πετάξει ήδη στα σκουπίδια το jogo bonito και δεν διστάζει να κάνει αυτά που οι απανταχού οπαδοί της ανά τον κόσμο καταδίκαζαν. Καθυστερήσεις, σκληρά μαρκαρίσματα, άτσαλες απομακρύνσεις.

Δεν μπορούσαν αλλιώς

Πριν τους καταδικάσουμε και τους ρίξουμε στο πυρ το εξώτερον, ας σκεφτούμε αυτό: Μπορούσαν οι Βραζιλιάνοι με την πιο φτωχή ποδοσφαιρική τους φουρνιά στην ιστορία και τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι στον πάγκο να πορευτούν κάπως διαφορετικά; Ούτε για αστείο. Ο Φελιπάο προπονητής ποδοσφαίρου, με τη στενή έννοια του όρου, δεν υπήρξε ποτέ, διαχειριστής προσωπικοτήτων ήταν είναι και θα είναι. Η τωρινή ομάδα του στερείται προσωπικότητας αρά ο Σκολάρι δεν έχει τι να διαχειριστεί.

Το βάρος επομένως, πέφτει στους ποδοσφαιριστές. Αλλά σε ποιους ποδοσφαιριστές; Στον εξαιρετικό, καμία αντίρρηση, Νεϊμάρ ο οποίος όμως μόλις τώρα ωριμάζει ποδοσφαιρικά, μόλις τώρα έπιασε στασίδι στην ποδοσφαιρική Ευρώπη, μόλις τώρα πλάθεται με τα υλικά των πραγματικά σπουδαίων. Στον Χουλκ ο οποίος, αν και τρομερά ποιοτικός, δεν μπορεί να ηγηθεί. Στον Οσκαρ για τον οποίο ισχύει ο,τι και για τον Νεϊμάρ. Με τους επιθετικογενείς τελειώσαμε. Τι μένει; Οι όντως σπουδαίοι παίκτες της άμυνας. Ποια ομάδα όμως έφτασε μέχρι το τέλος του δρόμου βασιζόμενη ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και μόνο στο ταλέντο και την κλάση των αμυντικών της;

Περί ψύχωσης

Οπως καταλαβαίνετε, μετά την απώλεια και του Νεϊμάρ (και σε συνδυασμό ότι ουσιαστικά φορ αυτή η ομάδα δεν έχει) η Βραζιλία είναι ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΗ να πάει κόντρα στα πιστεύω της, στην ποδοσφαιρική ιδεολογία της, στην ψυχή της την ίδια όπως αναφέραμε και πιο πάνω. Η ψύχωση που έχει καταλάβει χιλιάδες Βραζιλιάνους που γεμίζουν τα στάδια στα οποία αγωνίζεται η σελεσάο και ουρλιάζουν με όλη τη δύναμη της φωνής τους στο εθνικό ύμνο δεν μπορεί να ικανοποιηθεί κάπως αλλιώς.

Το διαπιστώσαμε έτσι και αλλιώς τα δύο παιχνίδια νοκ-άουτ με Χιλή και Κολομβία. Σ' αυτά η Βραζιλία έκανε συνολικά 51 φάουλ (σε 210 και κάτι αγωνιστικά λεπτά), αναγκάστηκε να απομακρύνει την μπάλα από την περιοχή της 85 φορές (1 φορά ανά 2,5 λεπτά δηλαδή) και σέντραρε 39 φορές (για να τελειώσει φάσεις ποιος αλήθεια;).

Αυτά τα νούμερα θα έκαναν ακόμα και την Ιντερ του Ερέρα να κρυφτεί από την ντροπή της. Δεν πρόκειται καν για κατενάτσιο, πρόκειται για έναν αγωνιστικό πανικό ο οποίος τροφοδοτείται αφενός από την έλλειψη ταλέντου και αφετέρου από την τεράστια θέληση και την τρομερή υποχρέωση να κατακτηθεί ο τίτλος.

Ζήτημα ψυχολογίας

Το τιμ των ψυχολόγων που ανέλαβε να...θεραπεύσει τους Βραζιλιάνους παραμονές του αγώνα με την Κολομβία το συμπέρανε με μεγάλη άνεση. Η ομάδα αυτή αποτελεί από ποδοσφαιριστές φοβισμένους, που βρίσκονται στα όρια της ψυχικής κατάρρευσης. Η ψυχοθεραπεία ενόψει του αγώνα με την Κολομβία έπιασε. Κόντρα στη Γερμανία όμως ακόμα και ο ίδιος ο Φρόιντ να κατέβει ξανά στον πλανήτη, θεαματική βελτίωση δεν αναμένεται. Οχι τίποτα άλλο αλλά τούτη τη φορά θα λείπει και ο Τιάγκο Σίλβα...