Τα 24 πράγματα που μου έμαθε το 8x8

Μπαίνοντας στο αμάξι του Γιάννη Ζωιτού για να πάμε στα γηπεδάκια του Ρέντη, όπου διεξάγεται το πρωτάθλημα αθλητικών ιστοσελίδων είπα την εξής ατάκα: "παιδιά σας ξεκαθαρίζω από τώρα πως η τελευταία φορά που ακούμπησα μπάλα ήταν πριν πέντε χρόνια". Ο Ηλίας Καλλονάς για να με κάνει να νιώσω καλύτερα μου είπε την φράση που δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να συνοδεύει ατάκες σαν τη δική μου: "Μην στενοχωριέσαι. Το .......... είναι σαν το ποδήλατο. Δεν ξεχνιέται ποτέ". Όπου "............", χρησιμοποίησε προφανώς την λέξη ποδόσφαιρο.

Δεν στενοχωριόμουν. Έτσι και αλλιώς την δικαιολογία της 5ετούς απουσίας μου από το ποδόσφαιρο την χρησιμοποίησα για να βάλω τον πήχη χαμηλά και οτιδήποτε παραπάνω προσέφερα στην ομάδα να θεωρούνταν "θείο" δώρο. Τελικά, μετά από έναν 65λεπτο αγώνα σε ένα γηπεδάκι 8x8, στο οποίο συμμετείχα περίπου μισή ώρα δεν κατάφερα να βοηθήσω καθόλου την ομάδα, η οποία γνώρισε ταπεινωτική ήττα. Αντ' αυτού έβγαλα μερικά χρήσιμα συμπεράσματα για εμένα, τους αγώνες σε γήπεδα 8x8 και το ποδόσφαιρο:

-ο χρόνος από τη στιγμή που ερχόταν η μπάλα στα πόδια μου μέχρι να σηκώσω το κεφάλι και να αποφασίσω τι θα την κάνω, διαρκούσε μια αιωνιότητα και μια μέρα. Προφανώς, εν τω μεταξύ την είχα χάσει.

-το μαρκάρισμα με τα μάτια δεν τρόμαξε κανένα αντίπαλο.

-όσο μεγάλο και να είναι το τέρμα του 8x8 ποτέ δεν είναι αρκετά μεγάλο για να σκοράρεις.

-το να κρατάς την θέση σου στον αγωνιστικό χώρο είναι πανεύκολο. Αρκεί να έχει περάσει μισή ώρα και να μην μπορείς να κουνηθείς από αυτή.

-κατανόησα πλήρως την φράση "τον κατάπιε το γήπεδο". Από τη στιγμή που μπήκα στο γήπεδο ήμουν τόσο χαμένος που ένιωθα πως όχι μόνο με είχε καταπιεί, αλλά με είχε χωνέψει κιόλας.

-κατάλαβα πως το ποδόσφαιρο είναι δύσκολο άθλημα και ορκίστηκα να μην ξανακράξω ποτέ κανένα ποδοσφαιριστή.

-κοντρόλ με την τρίτη προσπάθεια, δεν θεωρείται κοντρόλ.

-το να παίζεις με την πρώτη επαφή είναι δυσκολότερο από το να τετραγωνίσεις τον κύκλο.

-το τρέξιμο, το κολυμβητήριο και άλλου είδους δραστηριότητες δεν αυξάνουν την αντοχή σου στο 8x8.

-αντιστοίχως, καμία βοήθεια δεν προσφέρει το λιώσιμο σε FIFA, Pro και Football Manager.

-το τζαρτζάρισμα δεν επιτρέπεται μόνο στο μπάσκετ.

- το ποδόσφαιρο που παίζαμε μικροί δεν έχει καμία σχέση με αυτό που παίζεται σε ένα γήπεδο 8x8.

-αυτό που παίρνεις την μπάλα από την σέντρα, περνάς 3-4 αντιπάλους και σκοράρεις μπορεί να το κάνει μόνο ο Μέσι και ο Βενιαμίν.

-χωρίς ζέσταμα και διατάσεις αρκεί ένα σουτ για να πάθεις ρήξη χιαστών και στα δύο πόδια.

-στα 30 μας δεν τσακωνόμαστε πια για το ποιος θα μείνει περισσότερη ώρα εντός αγωνιστικού χώρου, αλλά για το ποιος θα πρωτοβγεί αλλαγή.

-τα μαύρα πραγματάκια που γεμίζουν τα παπούτσια μας είναι η μάστιγα των γηπέδων 5x5 και 8x8.

-αν ξυπνήσεις την επόμενη μέρα του αγώνα και δεν πονάς πουθενά, σημαίνει ότι έχεις πεθάνει και δεν το έχεις πάρει χαμπάρι.

-είναι εφικτό να περάσει ολόκληρο το 60λεπτο και να μην έχεις ακουμπήσει ούτε μία φορά την μπάλα.

-το να πηγαίνεις πάντα πρώτος στην μπάλα εκτός από πάθος χρειάζεται και τουρμπίνες στα πόδια.

-το να βλέπεις το video του αγώνα την επόμενη μέρα είναι πιο ντροπιαστικό από το να ακούς την φωνή σου μαγνητοφωνημένη.

-μετά από ένα τάκλιν είναι πιο πιθανό να μην μπορεί να ξαναπαίξει μπάλα αυτός που το έκανε, παρά αυτός που το δέχτηκε.

-το να φυλάς το πρώτο δοκάρι στο κόρνερ είναι σκέτη απόλαυση, αφού βρίσκεις τρόπο να ξεκουραστείς.

-εκτός από το "καφενείο" στην επίθεση, υπάρχει και το "καφενείο" στην άμυνα, αφού μετά από λίγα λεπτά αγώνα όσο και να θες να πας από την άμυνα στην επίθεση τα πόδια δεν υπακούν.

-και μια απορία για το τέλος: Πώς διάολο μπορείς κάποιος να παίζει όλη την πλευρά αν δεν έχει τα πόδια του Γκάρεθ Μπέιλ;