Τέλος ή... αρχή;

Στην Ελλάδα το δύσκολο είναι πάντα η διαχείριση της αποτυχίας. Το ακόμα πιο δύσκολο πολλές φορές αφορά στην διαχείριση της επιτυχίας. Φαίνεται πως το βασικό αίτιο για την αποτυχία του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα αφορά στην περυσινή του εξαιρετική χρονιά. Τελικός Ευρωλίγκας, με μειονέκτημα έδρας και μία ομάδα η οποία δεν έδειχνε πως θα επέστρεφε στην κορυφή.

Οι ερυθρόλευκοι, διοίκηση και προπονητής πίστεψαν με φανατισμό στον περυσινό δρόμο και φέτος όταν φάνηκε πως δεν λειτουργεί στα δύσκολα, δεν τον άλλαξαν. Ουσιαστικά βεβαίως, εκ των υστέρων, φάνηκε πως υπάρχει ένα μπέρδεμα. Ο Σφαιρόπουλος ανακοίνωνε μία ακόμα πιο αφοσιωμένη ομάδα στην άμυνα αλλά οι παίκτες που έρχονταν, δεν αποτελούσαν την επιτομή του σκληρού αμυντικού.

Η διαφορά λύθηκε στην μέση, αλλά όταν χτύπησε ο Γιανγκ, ο Σφαιρόπουλος θέλησε να γυρίσει στο πέρυσι, αλλά με την ομάδα του φέτος. Δεν γινόταν.

Όλη η σεζόν δε, έμοιαζε μία προσπάθεια να αποδειχθεί πως δεν έγιναν λάθη. Πως όλα είναι καλώς καμωμένα και στο τέλος θα έρθει ο θρίαμβος. Υπήρχε μία...αγωνία, τουλάχιστον του μακρόθεν αυτό γίνεται κατανοητό, να αποθεωθούν όλες οι θερινές κινήσεις και ποτέ να μην ακουστεί η έκφραση: "έγινε λάθος".

Νο μπάσκετ, Νο... νίκες

Στην πράξη ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε διότι δεν έπαιξε μπάσκετ. Είναι από τις φορές που μαθαίνεις μόνο από τις νίκες. Οι ερυθρόλευκοι όσες φορές είχαν καλό αποτέλεσμα, αυτό ήρθε από το γρήγορο μπάσκετ, τους αιφνιδιασμούς, τις επιθέσεις που δεν περίμεναν να ακουστεί το ...5,4,3,2,1 για να γίνει το σουτ. Και όμως, αυτό συνέβαινε μόνο εντός έδρας και μόνο μόλις έσφιγγαν τα λουριά.

Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από την ήττα στο Κάουνας, όπου οι γηπεδούχοι δεν πίστευαν πως δύο απλά πράγματα που σχεδίασε ο πρωτάρης Γιασικεβίτσιους, όχι μόνο έβγαιναν αλλά διέσυραν την φιναλίστ της Ευρωλίγκας.

Ο δε Ιβάνοβιτς δεν είχε λόγο να αλλάξει όσα έκαναν όλοι οι αντίπαλοι των πρωταθλητών για να τους διασύρει και αυτός. Η ομάδα του Πειραιά, και αυτό είναι το χειρότερο, δεν έχανε με 20 ή 30 πόντους ούσα αδιάφορη αλλά γιατί δεν μπορούσε. Γιατί όσα έκανε αποδεινύονταν λάθος. Αλλά επέμενε.

Ολοι ...πίσω από τον Σπανούλη

Στο μπάσκετ δεν χάνει ένας παίκτης δεν κερδίζει ένας, αλλά ας μην γελιόμαστε, ο Βασίλης Σπανούλης άλλαξε την ιστορία του Ολυμπιακού και της Ευρωλίγκας. Πρέπει να είναι μοναδικό φαινόμενο, στις ήττες να μοιάζει ως μοναδικός υπεύθυνος ο ηγέτης των ερυθρολεύκων. Να μην καλύπτεται-προστατεύεται, όπως γίνεται με όλους τους παίκτες αυτού του επιπέδου, αλλά να τίθεται θέμα αν παίζει καλύτερα η ομάδα χωρίς αυτόν. Την ίδια ώρα ο Μάντζαρης αν κι εξαφανισμένος για 10 αγώνες, δεν έβγαινε από την ομάδα, οι Αμερικανοί όχι μόνο δεν βοηθούσαν αλλά αποτελούσαν ανασχετικούς παράγοντες.

Ο Σπανούλης όμως έπρεπε να...φταίει και σίγουρα έχει ευθύνη όταν δεν παίζει καλά όμως πλέον με τις ομάδες να επικεντρώνονται στο να μην...χάσουν από αυτόν, οι ευθύνες δεν επιμερίστηκαν ποτέ. Κρύφτηκε πολύς κόσμος, επικοινωνιακά στα ...τρολαρίσματα και η ζωή συνεχίζεται.

Επιλογές ξένων

Πιο σημαντικό πάντως αφορά στην αδυναμία είτε επιλογής ξένων είτε αλλαγών. Το ό,τι σπαταλήθηκε μία θέση ξένου για να ...αναπτυχθεί ο Μιλουντίνοφ επειδή αυτό ήθελαν οι Σπερς, αποτελεί πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία για ομάδα που θέτει στόχο τους τίτλους. Αν βεβαίως αληθεύει αυτή η ιστορία για την ύπαρξη μίας άτυπης συνεργασίας με το Σαν Αντόνιο.

Ο Στρόμπερι δεν έχει καμία σχέση με το αργό αμυντικό μπάσκετ που ήθελε ο Σφαιρόπουλος καθώς αποτελεί έναν από τους πιο γρήγορους γκαρντ στην Ευρωλίγκα. Και από τους χειρότερους στο αργό παιχνίδι.

Ο Γιανγκ τραυματίστηκε πολύ νωρίς κι ένας σύλλογος με τον πολύ μεγάλο προϋπολογισμό των ερυθρολεύκων, θα έπρεπε να έχει βρει έναν παίκτη να τον αντικαταστήσει. Δεν έγινε. Όχι μόνο δεν συνέβη αλλά και οι δύο κινήσεις είναι απόρροια πανικού. Οταν δε, φαίνεται πως κάτι τρέχει με τον Λοτζέσκι, αποκτάται ένας ακόμα διαφορετικός παίκτης που τελικά περισσότερο θα άλλαζε τον...Μάντζαρη παρά τον σουτέρ εξ Αμερικής.

Πέρυσι οι επιλογές των ξένων έγιναν με γνώμονα την βούληση να είναι ρολίστες.

Φέτος ήρθαν παίκτες που θα βοηθούσαν σε ένα άλλο, γρήγορο μπάσκετ, αλλά κλήθηκαν να παίξουν διαφορετικά.

Συνειρμικά βεβαίως η κατάσταση επιδεινώθηκε από μία σειρά τραυματισμών. Του Γιανγκ ήταν αποφασιστικός μεν, αλλά πολύ νωρίς για να εξελιχθεί τόσο αποφασιστική και σίγουρα όχι όταν υπάρχουν οι οικονομικοί πόροι για να καλυφθεί το κενό.

Το θέμα πάντως των τραυματισμών στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια επειδή δεν βελτιώνεται οφείλει να εγείρει μία συζήτηση για τις αιτίες. Δεν υπάρχει κακοδαιμονία όταν μιλάμε για επιστήμη στην προπόνηση, την πρόληψη και την αποκατάσταση. Μάλλον υπάρχει και κακοδαιμονία όμως σε αυτό το επίπεδο γι αυτό έχεις τα καλύτερα τιμ για να μειώσουν τα ρίσκα. Παράλληλα δε γι αυτό το ρόστερ διαθέτει τόσες επιλογές ώστε μία, δύο απουσίες να καλύπτονται.

Και όμως ο Σφαιρόπουλος δεν είχε παίκτη για να δώσει ανάσες στον Πρίντεζη, να κυριαρχήσει στην ρακέτα ή να καλύψει ένα κακό βράδυ του Σπανούλη.

Διαλέγει μέλλον

Το επιμύθιο φέρνει τον Ολυμπιακό για πρώτη φορά τα τελευταία 11 χρόνια εκτός πλέι οφ και αυτό καταδεικνύει την τεράστια πρόοδό του. Επιβεβαιώνει πόσο επιτυχημένη είναι η συγκεκριμένη ομάδα και τώρα καλείται να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη πρόκληση: την αποτυχία. Όχι μόνο μέσω του πρωταθλήματος αλλά σε όλο το διάστημα ως την έναρξη της επόμενης σεζόν.

Ο τρόπος που ήδη, έχει ζυγίσει τα συν και τα πλην, θα κρίνουν την επόμενη σεζόν διότι αν η όποια κρίση γίνει μετά τους τελικούς της Α1, τότε η διοίκησή του, μάλλον δεν πιστεύει πως κάτι έγινε λάθος. Ίσως μάλιστα το γεγονός πως στο διάστημα της πτώσης, δεν υπήρξε κάποια...ένταση, κάποια έξτρα πίεση, να επιβεβαιώνει το γεγονός πως οι αδερφοί Αγγελόπουλοι μπορεί να πιστεύουν ότι όλα έγιναν σωστά απλά έφταιγε η κακοτυχία και ο δύσκολος όμιλος.

Παράδειγμα ο Παναθηναϊκός

Γιατί δεν αναφέραμε τον όντως πολύ ανταγωνιστικό όμιλο; Διότι όταν σε αυτόν μπαίνει η ομάδα που έχει δύο ευρωπαϊκά από το 2012 και τον τελικό στην έδρα της Ρεάλ το 2015, ε, το πρόβλημα το έχουν οι αντίπαλοι. Αποδείχθηκε δε πως αν οι πρωταθλητές έπαιρναν τις νίκες με Ζαλγκίρις και Μπάμπεργκ, όλα θα ήταν διαφορετικά.

Το λάθος για τον Ολυμπιακό θα είναι να πιστέψει πως έκλεισε έναν κύκλο ή πως απλά ήταν άτυχος. Το γηγενές ρόστερ του, είναι εξαιρετικό, σε άριστη ηλικία, ο προπονητής είναι νέος, έχει μία καλή και μία κακή, ως τώρα, σεζόν. Αν η διοίκησή του μελετήσει σωστά πως αντιστοίχως διαχειρίστηκε ο Παναθηναϊκός όσα συνέβαιναν τις...ζυγές χρονιές(2006, 2008, 2010) τότε το 2016 θα είναι παρένθεση. Μετά από μεγάλες επιτυχίες έρχονται και μεγάλες αποτυχίες αλλά ποτέ το τέλος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Σφαιρόπουλος: "Στην Ελλάδα πολλές φορές ο Τύπος είναι κατευθυνόμενος"

Αγγελόπουλοι: "Δεν έγιναν λάθη στο σχεδιασμό, είμαστε η πιο επιτυχημένη ομάδα!"

Σπανούλης: "Έχουν γίνει λάθη απ' όλους μας, αλλά δεν είναι ώρα για δάκρυα"

Oλυμπιακός - ΤΣΣΚΑ Μόσχας 96-99

Γεωργίου: Γι'αυτό απέτυχε στην Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός