Μια 11άδα παικτών που δεν έκαναν την αναμενόμενη καριέρα

Στο μπάσκετ οι περιπτώσεις των παικτών που δεν είχαν καριέρα ανάλογη με αυτή που πρόσταζε το ταλέντο τους είναι... μετρήσιμες. Αντίθετα δηλαδή με ό,τι ισχύει στο ποδόσφαιρο, στο οποίο οι 21 επιλογές του αντίστοιχου θέματος στο Contra.gr είναι μάλλον λίγες. Μια ενδεκάδα πάντως συμπληρώθηκε, αφού για διαφορετικούς λόγους ο κάθε παίκτης δεν έφτασε ή δεν έχει φτάσει στο πικ της πορείας του.

Η ταξινόμηση έγινε κατ' αλφαβητική σειρά.

Χάρης Γιαννόπουλος

Άρχισε από τον ΠΑΟΚ, πήγε στον Ολυμπιακό και κατέληξε στον Πανιώνιο σε μικρό διάστημα γιατί είχε όλα τα στοιχεία να προοδεύσει και να εξελιχθεί. Η καλή χρονιά του στο Περιστέρι και το αξιόπιστο μακρινό σουτ αποτέλεσαν διαβατήριο... εισόδου στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Ο Βεροιώτης σμολ φόργουορντ όμως δεν άδραξε την ευκαιρία που του έδωσε ο Αργύρης Πεδουλάκης, απέτυχε να μπει στα παπούτσια των προκατόχων του και ο δρόμος της φυγής ήταν... μονόδρομος μήπως και αναγεννηθεί. Στην Ισπανία είχε ένα συγκεκριμένο ρόλο σε μικρομεσαίες ομάδες και έβγαζε καλό μεροκάματο. Πλέον, θα φοράει τη φανέλα του Ρεθύμνου.

Γιώργος Διαμαντόπουλος

Μακράν του δεύτερου ο πιο ταλαντούχος παίκτης της γενιάς του. Αδίκησε τον εαυτό του και αδικήθηκε από τους γύρω του ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα από τα 25 του να θεωρείται... ξεπερασμένος. Η μεταγραφή στον Ολυμπιακό ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας του. Έγινε όμως σε μια περίοδο που οι "ερυθρόλευκοι" υπέφεραν αγωνιστικά και η συνεργασία δεν είχε ευτυχή κατάληξη. Χρειάστηκε να πάει ακόμη και στην Ελβετία για να κάνει αυτό που αγαπούσε: να παίζει μπάσκετ και να σκοράρει. Στον Κολοσσό και στο Μαρούσι απέδειξε ότι είχε πολλά να δώσει. Του χρόνου θα παίξει στον Παπάγο μετά από 16 χρόνια!

Μάκης Δρελιώζης

Δίμετρος σμολ φόργουορντ με τρομερά αθλητικά προσόντα και έφεση στα καρφώματα. Προϊόν των ακαδημιών του Πανιωνίου, ένα χρόνο μεγαλύτερος από τον Καράγκουτη, δεν κατάφερε να φτάσει όσο ψηλά πηδούσε. Από τους πρώτους Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό (Φορλί), είχε και δεύτερη θητεία στους "κυανέρυθρους", προτού καταλήξει σε μικρότερες κατηγορίες, αλλά επηρεασμένος από τους τραυματισμούς είχε χάσει πλέον την έκρηξή του.

Γιώργος Καράγκουτης

Παιδί της γενιάς του '95 και σύγχρονος (για την εποχή του) πάουερ φόργουορντ που απειλούσε πολύ απ' έξω. Πήρε το ρίσκο να πάει από τον Πανιώνιο στον Παναθηναϊκό τη σεζόν που άλλαζε η ιστορία (καλοκαίρι 1999), απόφαση που αποδείχθηκε εκ των υστέρων λανθασμένη. Υπό τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν βρήκε χρόνο ή ρόλο και μετά από μία σεζόν είχε ήδη εγκαταλείψει το όνειρο να καθιερωθεί στο "τριφύλλι", παρόλο που κατέκτησε πρωτάθλημα και ευρωπαϊκό. Έπαιξε καλά σε Ηρακλή, Νήαρ και Μαρούσι, αλλά ποτέ ξανά στο κορυφαίο επίπεδο.

Παναγιώτης Λιαδέλης

Μολονότι εκ των κορυφαίων σκόρερ στο ελληνικό πρωτάθλημα, ο προικισμένος γκαρντ από το Βόλο δεν άγγιξε ποτέ το ταβάνι των μεγάλων δυνατοτήτων του - περισσότερο γιατί δεν συνάντησε τις κατάλληλες συνθήκες. Η καριέρα του συνδέθηκε ως επί το πλείστον με τον ταλαιπωρημένο Άρη εκείνης της περιόδου, το κύπελλο Κόρατς του 1997 στην Προύσα και το Κύπελλο Ελλάδας το 1998. Ήταν σημείο αναφοράς για τους "κίτρινους" μέχρι να πάει στον ΠΑΟΚ, έπαιξε στη Ρωσία, στην Ισπανία και στην Ουκρανία, ενώ για ένα χρόνο βρέθηκε στον Ολυμπιακό χωρίς να τον αναστήσει. Πλέον είναι επιχειρηματίας στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Παναγιώτης Μπαρλάς

Το καλοκαίρι του 1995, μαζί με τον Μιχάλη Κακιούζη και τον Νίκο Χατζή, η ΑΕΚ απέκτησε και τον Παναγιώτη Μπαρλά. Ήταν ο βασικός πλέι μέικερ της "χρυσής" Εθνικής Εφήβων στο Παγκόσμιο της Αθήνας και ένας εκ των τριών νέων "σωματοφυλάκων" της Ένωσης. Μόνο που έμειναν δύο διότι ο αρχηγός της ομάδας του Γιώργου Προεστού, αυτός που σήκωσε το τρόπαιο, έμεινε στάσιμος. Τραυματισμοί και έλλειψη πίστης τον άφησαν στο περιθώριο και γρήγορα χάθηκε. Κατέληξε στην Κύπρο και σε μικρότερες κατηγορίες.

Γιώργος Μπόγρης

Από την κλάση του '98 (Σλούκας, Παππάς, Μάντζαρης, Παπανικολάου) που σάρωσε σε Πανευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο ο Γιώργος Μπόγρης ήταν αυτός που δεν προόδευσε τόσο. Πέρυσι έκανε καλή χρονιά στην Ισπανία, με τη νεοφώτιστη Ανδόρα, του χρόνου θα παίξει στην Μπιλμπάο. Όταν χρειάστηκε να καθιερωθεί είτε στον Παναθηναϊκό (πήρε ευρωπαϊκό) είτε στον Άρη δεν τα κατάφερε, με αποτέλεσμα να μην δικαιώσει εκείνους που τον θεωρούσαν τον σέντερ της επόμενης 10ετίας. Η σχέση του απασχολεί περισσότερο φλας.

Χρήστος Μυριούνης

Άρχισε την καριέρα του με τις καλύτερες προοπτικές, αφού η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό από τον Κρόνο τού άνοιξε διάπλατα το δρόμο. Εκτιμούσαν μάλιστα οι ειδικοί ότι διέθετε όσο ταλέντο είχαν μαζί Αλβέρτης και Οικονόμου, ειδάλλως δεν θα γινόταν βασικός από τα 20-21. Οι διαδοχικοί τραυματισμοί παρόλα αυτά αποτέλεσαν τροχοπέδη στην εξέλιξή του, φρέναραν την πορεία του και χρόνο με το χρόνο "υποχωρούσε". Στον Απόλλωνα έκανε μια καταπληκτική χρονιά, αλλά και μόνο το γεγονός ότι σταμάτησε στα 29 του αποδεικνύει το γυάλινο του πράγματος.

Γιάννης Παπαγιάννης

Ήταν μία από τις πρώτες πολυδάπανες μεταγραφές της οικογένειας Γιαννακόπουλου. Ο Πυργιώτης σέντερ ήταν εντυπωσιακός με τον Απόλλωνα Πάτρας, συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ του 1993, αλλά αφότου μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό, έκανε βήματα πίσω. Δεν άντεξε το βάρος και μέσα σε δύο χρόνια αποτέλεσε παρελθόν χωρίς έκτοτε να βρει ξανά το δρόμο του. Έπαιξε επίσης στην ΑΕΚ και στη Νήαρ Ηστ.

Τζανής Σταυρακόπουλος

Ο αστέρας της κολεγιακής ομάδας των Αμπελοκήπων με το φονικό ένστικτο "έδυσε" γρήγορα. Στον Παναθηναϊκό του Μάλκοβιτς έμεινε ένα χρόνο και αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 1996, έχοντας 9 πόντους στον τελικό με την Μπαρτσελόνα. Σ' ένα χρόνο ωστόσο δεν πρόλαβε να δείξει όλα όσα θα μπορούσε να κάνει και έφυγε για τον Άρη. Σταδιακά έχασε την αυτοπεποίθηση που τον διέκρινε, όπως και την άγνοια κινδύνου. Παρέμεινε απλώς ένας καλός περιφερειακός.

Χρήστος Χαρίσης

Τον θυμόμαστε περισσότερο για το νικηφόρο καλάθι του στην εκπνοή του αγώνα με την Κροατία, στο Ευρωμπάσκετ του 2003, παρά για την πορεία που διέγραψε στο επαγγελματικό μπάσκετ. Όσο έπαιζε στο Ηράκλειο ήταν από τους κορυφαίους πόιντ γκαρντς του πρωταθλήματος. Ούτε όμως στη Βιτόρια (Μπασκόνια) στέριωσε ούτε στον Πειραιά (Ολυμπιακός). Έφυγε ξανά στο εξωτερικό (Σιένα, Πρόκομ), πάντα ως εφεδρικός όμως, αφού του έλειπε η σταθερότητα και το αξιόπιστο σουτ.