Kαι σε πέντε-έξι εβδομάδες... φτάνει εκεί που ανήκει!

Αξιοπρεπής εναλλακτική λύση για Σούπερ Λιγκ

Aρχικά, για να είμαστε σοβαροί, θα πρέπει να τονίσουμε πως ο Μακόλεϊ Κρισάντους δεν είναι ακριβώς αυτό που οι περισσότεροι θεώρησαν πως είναι από την πρώτη στιγμή, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Κυριολεκτικά από την πρώτη στιγμή που τον σήκωσε ο Δέλλας για να τον βάλει στον αγώνα με τον Α.Ο. Χανίων. Πριν ακόμα παίξει…

Μπαίνοντας σε αρκετά σκοτωμένα ματς τα οποία είχαν όλα κριθεί (στο 4-1 με τα Χανιά έπαιξε στα τελευταία 13 λεπτά, στο 4-0 με την Ερμιονίδα στα τελευταία 20, στο 1-3 με τα Ψαχνά στα τελευταία 20 κ.ά.) ο Κρισάντους έδειχνε λίγο αμήχανος. Ενδεχομένως και κάπως βαρύς. Από το ματς με την Καλλιθέα, όμως, και μετά, με το άνοιγμα του λογαριασμού του στα ελληνικά γήπεδα, ο Νιγηριανός δείχνει ορισμένα πολύ θετικά στοιχεία.

Έχει επαφή με το γκολ, ξέρει μπάλα, τη σπάει αρκετά καλά και είναι ομαδικός, τη στιγμή που έχουν υπάρξει κρούσματα ατομισμού στην ομάδα τα οποία συγκέντρωσαν μικρότερο ανάθεμα σε σχέση με αυτά που άκουσε -αδικαιολόγητα- ο συμπαθής Χρύσανθος. Όπως και να έχει τα δύο του γκολ στον αγώνα με τον Άλιμο είναι ό,τι καλύτερο για το… ξεμπούκωμα που όλοι περίμεναν. Σε κάθε περίπτωση ο Νιγηριανός αποτελεί μία αξιοπρεπέστατη εναλλακτική λύση και για τη Σούπερ Λιγκ. Φυσιολογικό, γιατί δεν πίστεψα ότι ήταν ποτέ ότι ήταν δυνατόν ο Μιλοβάνοβιτς να εκτεθεί για ποδοσφαιριστή που ξέρει. Δεν έχει δώσει κανένα τέτοιο δείγμα ο Μπράνκο και κατά τη γνώμη μου ήταν άδικο αυτό που είχε συμβεί με τον ποδοσφαιριστή την περίοδο που έψαχνε τα πατήματά του.

Τυπική διαδικασία

Το ματς με τον Άλιμο ήταν μία τυπική διαδικασία που μόνο αν κάποιος είναι κυριολεκτικά… τρελός μπορεί να καταπιαστεί με αυτό. Ένα τέτοιο σκοτωμένο ματς σε ένα άδειο ΟΑΚΑ είναι πιθανό να αναγκάσουν ακόμα και την ίδια τη μπάλα να βαρεθεί. Το σημαντικό είναι ότι η ΑΕΚ μπαίνει από καλύτερη pole position στο μίνι πρωτάθλημα των play-off το οποίο θα έχει -και αυτό- περισσότερο εθιμοτυπικό χαρακτήρα.

Aπόλυτα επιτυχημένο πέρασμα από την κατηγορία

Το γεγονός ότι η ΑΕΚ κατάφερε να… μηδενίσει την αφαίρεση βαθμών εξαιτίας της μπούκας μερίδας των οπαδών της στον αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, βλέποντας τη διαφορά από τους αντιπάλους να αυξάνεται αντί να μειώνεται, δείχνει πως η «Ένωση» ήταν το απόλυτο αφεντικό στην κατηγορία. Όχι βέβαια, πως κάτι τέτοιο της αρκεί… Σε καμία περίπτωση. Απλά αν θυμηθούμε τι γραφόταν-λεγόταν πέρσι τέτοια περίοδο («η Β’ Εθνική δεν είναι παίξε-γέλασε, είναι δύσκολη κατηγορία, για να ανέβεις πρέπει να ματώσεις») τότε είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε ότι η ΑΕΚ είχε ένα άκρως επιτυχημένο πέρασμα από τη Football League.

Τίποτα δεν έγινε τυχαία…

Ο περίπατος της ΑΕΚ στην κατηγορία δεν ήταν φυσικά ένα συμπτωματικό γεγονός αφού με μία γρήγορη αναδρομή στο παρελθόν μπορεί κανείς να διαπιστώσει πως παραδοσιακές ομάδες Α’ Εθνικής, βολοδέρνουν χρόνια σε αυτή δυσκολευόμενες να εξασφαλίσουν αμέσως την άνοδο. Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα του φετινού Άρη ο οποίος τα βρίσκει μπαστούνια ακόμα και στη Γ’ Εθνική.

Η ΑΕΚ με την ορθολογική βελτίωση της εικόνας της και με την προσέγγιση «φτιάχνουμε τον κορμό για τη Σούπερ Λιγκ», με έναν προπονητή που δεν αλλάζει το πλάνο και τη φιλοσοφία του είτε ο αντίπαλος λέγεται Τράχωνες-Άλιμος είτε Ολυμπιακός και με μία διοίκηση που πληρώνει… τρεις μέρες πριν μπει ο μήνας, είχε μία άλλου είδους προσέγγιση στην κατηγορία. Αρκετά μακρινή από την πλειοψηφία των άλλων ομάδων Α’ Εθνικής που έχουν υποβιβαστεί. Δεν γινόταν να μην ανέβει νεράκι, τι να κάνουμε τώρα…

Η ντροπή… ντροπή αλλά διαμόρφωσε χαρακτήρα παικτών και προπονητή

Στα παραπάνω έπαιξε σημαντικό ρόλο και το μέγεθος. Ή η… φανέλα, που λέμε ποδοσφαιρικά. Όπως και να το δει κανείς, όμως, η ΑΕΚ μέσα στην απόλυτη αγωνιστική ντροπή της παρουσίας της στις μικρές κατηγορίες που δεν πρόκειται να ξεπλυθεί ούτε αν κατακτήσει το… Τσάμπιονς Λιγκ, έβγαλε ένα μεγάλο θετικό: Το γεγονός ότι μεγάλωσε μία φουρνιά ποδοσφαιριστών και έναν προπονητή που επί δύο χρόνια τους πέρασε υποσυνείδητα πως κάθε νίκη ήταν απλά το δεδομένο αποτέλεσμα και μία απώλεια βαθμών η απόλυτη καταστροφή.

Κανείς δεν θα της πει μπράβο που κέρδισε π.χ. τον Άλιμο, όλοι είχαν πέσει να τη φάνε όταν έφερε «χ» στην Ερμιονίδα. Ενδεχομένως να είναι και υπερβολικό το παραπάνω, ωστόσο είναι πολύ σημαντικό που όσοι ζουν στο ποδοσφαιρικό τμήμα έχουν ξεκάθαρη εικόνα για τον χαρακτήρα του Συλλόγου, τις απαιτήσεις του περίγυρου και την πίεση του κόσμου.

Διαβάστε ακόμη:

ΑΕΚ-Αλιμος 3-0 (VIDEOS)

Δέλλας: "Δεν ήταν εύκολο το αήττητο"