Αγάπη μου συρρίκνωσα την Ευρωλίγκα
Ο Δημήτρης Καρύδας γράφει για τη βαριά ήττα του Παναθηναϊκού στη Βαρκελώνη, αλλά και για την Ευρωλίγκα που πλέον αρχίζει και δυσκολεύει αρκετά.
Η βαριά ήττα του Παναθηναϊκού στο "Παλάου Μπλάουγκράνα" δεν συνιστά λόγο να πατηθεί το κουμπί συναγερμού ή πανικού στην ομάδα. Ακόμη και τις μέρες της απόλυτης κυριαρχίας του στη διοργάνωση ο Παναθηναϊκός κέρδιζε ελάχιστες φορές στη συγκεκριμένη έδρα. Σε βαθμό που οι νίκες του στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας να αποτελούν σημεία αναφοράς για πολλά χρόνια αργότερα, όπως η ιστορική ανατροπή στα πλέι οφ του 2011.
Ούτε το εύρος της ήττας και το τελικό +25 δεν είναι καμπανάκι συναγερμού μια και η σεζόν είναι ακόμη στο ξεκίνημα της. Το 77-52 ήρθε σαν επιστέγασμα μιας σειράς γεγονότων που είχαν προηγηθεί:
- Ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε ποτέ επιθετικό ρυθμό κάνοντας 11 λάθη στο πρώτο μέρος και τα πράγματα έκανε χειρότερα η αστοχία του στα τρίποντα.
- Ο Διαμαντίδης δεν μπήκε σχεδόν ποτέ στην εικόνα του αγώνα κάνοντας μάλλον τη χειρότερη φετινή του εμφάνιση.
- Οι Ισπανοί σημάδεψαν με επιτυχία στο ξεκίνημα τον Ραντούλιτσα, τον έβγαλαν έξω από το παιχνίδι με γρήγορα φάουλ και σε συνδυασμό με τα επίσης γρήγορα φάουλ του Πάβλοβιτς πήραν εύκολα το πάνω χέρι.
Στον αντίποδα, η εξέλιξη του αγώνα έδωσε την ευκαιρία στον Τζόρτζεβιτς να κρατήσει αρκετή ώρα στο παρκέ τους Χαραλαμπόπουλο- Παπαγιάννη, γεγονός που θα μετρήσει όχι στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αλλά αθροιστικά στο μέλλον.
Αδύναμος μακριά από το ΟΑΚΑ
Αν κάποιος ψάξει να βρει κάτι αρνητικό, πέρα από την ήττα, σίγουρα θα σταθεί στο γεγονός ότι για δεύτερη φορά ο Παναθηναϊκός μακριά από το ΟΑΚΑ έδειξε αδυναμία και υπέστη τη δεύτερη ήττα του. Είναι νωρίς για να μιλήσει κάποιος για πρόβλημα στα εκτός έδρας παιχνίδια, ανάλογο με αυτό της προηγούμενης διετίας αλλά καλό θα ήταν να το κρατήσουμε ως ένα σημείο συζήτησης όσο θα προχωράει η σεζόν.
Η πρώτη φάση της Ευρωλίγκας με τη μορφή που έχει χρησιμεύει περισσότερο ως ένα διάστημα παρατεινόμενης προετοιμασίας για τις ομάδες και ένα διάστημα όπου οι προπονητές των ομάδων έχουν χωρίς μεγάλο κόστος την ευκαιρία να μετρήσουν αδυναμίας και προτερήματα. Τίποτε από όσα συμβαίνουν σε αυτή τη φάση και θα συμβούν μέχρι το τέλος της δεν μπορεί να διαγραφεί εύκολα στη συνέχεια και ειδικά στο ΤΟΠ-16 όπου γίνεται καθολικόrestartγια τις ομάδες που θα συνεχίσουν.
Οι μικρομεσαίοι "δαγκώνουν"
Το πρώτο συμπέρασμα που μπορεί να εξάγει κάποιος μετά τις πρώτες 2,5 αγωνιστικές είναι ότι οι μικρομεσαίοι της διοργάνωσης έχουν βγάλει δόντια και δαγκώνουν. Οι ομάδες της πρώτης ταχύτητας έχουν ταβάνι πλέον και είναι δύσκολο να ξεφύγουν από την τροχιά προϋπολογισμών που κυμαίνονται από 20 έως 30 εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση. Οι ομάδες της λεγόμενης δεύτερης ταχύτητας όσο περνάνε τα χρόνια δυναμώνουν και έχω την αίσθηση ότι τη φετινή σεζόν θα δούμε πολλές από αυτές να παίζουν καθοριστικό –και όχι συμπληρωματικό- ρόλο στο ΤΟΠ-16.
- Η Χίμκι με επτά παίκτες που έχουν παρελθόν στο ΝΒΑ δεν είναι πια μια αφελής Ρωσική ομάδα.
- Οι εκπρόσωποι της Ισπανίας πίσω από τη Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ δείχνουν τη διάθεση να παίξουν ρόλο στην πορεία της φετινής Ευρωλίγκας. Η Μάλαγα είναι σοβαρή και αξιόμαχη και η Λαμποράλ είναι η έκπληξη των πρώτων τριών αγωνιστικών. Κέρδισε το θρίλερ με τον Ολυμπιακό πριν μια εβδομάδα και πέρασε…αέρας από το Λιμόζ σκοράροντας 60 πόντους στο πρώτο ημίχρονο και 107 στο τέλος του αγώνα.
- Η Καρσίγιακα μπορεί να έχασε από τη Ζαλγκίρις μέσα στο γήπεδο της αλλά ήδη έχει πάρει ένα καλό μερίδιο στις πρόωρες εκπλήξεις κερδίζοντας τη Μπαρτσελόνα.Δεν μπορώ να υποστηρίξω αυτή τη στιγμή ότι κάποια από αυτές τις ομάδες θα φτάσει στα πλέι οφ με απαιτήσεις ή θα διεκδικήσει στα σοβαρά μια θέση για το Βερολίνο αλλά είναι βέβαιο ότι θα κάνουν… ρώσικη σαλάτα το τΟΠ-16 και θα του δώσουν μια άγρια ομορφιά ανεβάζοντας κατακόρυφα την ανταγωνιστικότητά του. Για τα υπόλοιπα έχουμε χρόνο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Τάσος Μαγουλάς: Ο Παναθηναϊκός δεν είναι οι Σανς του Ντ' Αντόνι