Χάσαμε, μας πειράζει

Μετά από δύο μέρες ένας αποκλεισμός πονάει ακόμα πιο πολύ. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις. Αν το σέβεσαι. Αν έχεις διαλέξει να υπηρετείς συνειδητά το άθλημα και όχι γιατί σε κάνει γνωστό και πλούσιο ταυτόχρονα.

Η Εθνική πάντα ήταν και θα είναι ένας "τρόπος" για τους αθλητές που δεν έχουν συμβόλαιο να βρίσκουν και για αυτούς που έχουν να το αυξάνουν ή να το διατηρούν σε υψηλά επίπεδα.

'Οταν θα έρθει η ήττα...

Ο κόσμος έχει ανάγκη να ταυτιστεί με κάποιον που θα τον κάνει περήφανο και θα του δώσει ένα λόγο να χαρεί έστω και πρόσκαιρα. Είναι ο ίδιος κόσμος που όταν θα έρθει η ήττα, θα θυμηθεί ότι τα χρήματα που παίρνει ένας αθλητής είναι πάρα πολλά και ότι είναι πρόκληση αυτό που συμβαίνει. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Αυτή η ομάδα που συμμετείχε στο παγκόσμιο της Ισπανίας μου έδειξε ότι πειράχτηκε από την ήττα. Από τον αποκλεισμό. Σίγουρα δεν το νιώθουν όλοι οι παίκτες αυτό στον ίδιο βαθμό. Και δεν το εκφράζουν με τον ίδιο τρόπο.

Πιο πολλά τα αμόλυντα μυαλά...

Θα υπάρχει στο μυαλά σίγουρα ότι "...έκανα από τη μεριά μου ό,τι μπορούσα αλλά δεν είχα βοήθεια από τους άλλους...". Ναι θα υπάρχει. Και σε αυτή την Εθνική. Στο μυαλό του παίκτη και στα λόγια των συγγενών, φίλων, αυλικών.

Αλλά σε αυτή την Εθνική η σκέψη αυτή είναι σφηνωμένη σε λίγα μυαλά. Για αυτό το λόγο πιστεύω στο μέλλον αυτής της ομάδας. Είναι πιο πολλά τα καθαρά μυαλά. Είναι πιο πολλά τα αμόλυντα μυαλά. Ξεχάστε αν κάποιος έκανε λάθος πάσα ή δεν έβαλε ένα σουτ. Έχει μικρή σημασία μπροστά στην αλλαγή της νοοτροπίας που εκπέμπει η ομάδα.

Μας πειράζει...

Χάσαμε. Δίκαια. Πειράζει. Μας πειράζει. Όλους. Αλλά συνεχίζουμε. Στο επόμενο. Αυτή είναι η νίκη μας από το τουρνουά. Στην επόμενη κλήση της Εθνικής θα είναι ακόμη πιο πολλά τα υγιή μυαλά.

Διαβάστε ακόμη:

Ελλάς - Σερβία ή μήπως...: Άρθρο του Γιώργου Καλαϊτζή