Χτίζουν παλάτια στην άμμο
Οι αποχωρήσεις από το πρωτάθλημα, οι συνθήκες για να αλλάξει το ποδόσφαιρο, ο κόσμος που δεν έχει ωριμάσει και η επιστροφή της πεποίθησης ότι παρακολουθούμε καθαρά παιχνίδια. Ο Κώστας Κεφαλογιάννης καταπιάνεται με το θέμα των ημερών και τις συναντήσεις Σαββίδη-Αλαφούζου-Μελισσανίδη.
Πριν από λίγο καιρό είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο " Πρωτάθλημα χωρίς τον Ολυμπιακό". Δεν έχω αλλάξει άποψη από τότε. Θεωρώ πως ούτε η αποβολή των ερυθρολεύκων, ούτε η απόσχιση ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ θα λύσει αυτοστιγμεί τα δομικά προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από την άλλη , πιστεύω πλέον κι εγώ, όπως και χιλιάδες άλλοι, ότι η κατάσταση έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου μονάχα δραστικές και πρωτότυπες προσεγγίσεις μπορούν να προσφέρουν έξοδο από το αδιέξοδο. Ούτε οι διαμαρτυρίες και οι ανακοινώσεις, ούτε οι παρορμητικές ενέργειες όπως η αποχώρηση από έναν αγώνα.
Τις βάσεις τις βάζει ο κόσμος
Ας πούμε λοιπόν, χάριν συζήτησης, ότι η συμμαχία των τριών κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Για να έχει εντούτοις αληθινές πιθανότητες επιτυχίας, χρειάζεται κάτι ακόμα. Γερές βάσεις. Και τις βάσεις δεν τις βάζουν οι κ.κ. Σαββίδης, Αλαφούζος, Μελισσανίδης. Τις βάσεις τις βάζει ο κόσμος.
Με πιο απλά λόγια, αν δεν πειστούν οι οπαδοί ότι υπάρχει έδαφος για να χτιστεί κάτι καλό για όλους (όπως θα είναι ένα ανταγωνιστικό και αξιόπιστο πρωτάθλημα), τότε δεν πρόκειται να γίνει τίποτα ουσιαστικό. Δε μιλάω για φιλίες, αδελφοποιήσεις και άλλα τέτοια γραφικά. Μιλάω για ένα στοιχειώδες επίπεδο ανοχής, για τον παραμερισμό των παλαιών αντιπαθειών και τη συστράτευση στον κοινό σκοπό.
Μιλάω για το ακόμη δυσκολότερο: Την επάνοδο της πεποίθησης ότι παρακολουθούμε καθαρά παιχνίδια, δίχως παρασκήνιο και ότι τα όποια λάθη είναι απλώς ανθρώπινα. Μια πεποίθηση που αν ξεκινήσει από τα πέταλα, ίσως και να περάσει στην πλατιά μάζα. Αν όχι , στο επόμενο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ που κάποιος πάρει πέτσινο πέναλτι, θα αρχίσουν αμέσως οι καυγάδες και η καχυποψία. "σε ρε Σαββίδη που πας και συμμαχείς με τα λαμόγια. Σε έστησε ο Μελισσανίδης και ούτε που το κατάλαβες". Σε παραλλαγή δηλαδή, όσα έλεγαν και λένε ακόμα οι ΠΑΟΚτσήδες, με αφορμή τις περυσινές αγκαλιές Ιβάν-Αλαφούζου, την τεσσάρα στον τελικό και την προσπέραση των "πρασίνων" στα πλέι-οφ, εξαιτίας και της τιμωρίας του ΠΑΟΚ από την ΕΠΟ.
Χτίζεις παλάτια στην άμμο
Οι πρώτες αντιδράσεις, μετά τις συναντήσεις της Παρασκευής, δεν μου δείχνουν πως υπάρχει τέτοια προοπτική. Με αφετηρία σχόλια τύπου "Καλά, τι τον θέλουν τον "Αφραγκούζο", αυτός δεν έχει μαντίλι να κλάψει" (τα έγραψαν πολλοί οπαδοί του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, που ασφαλώς έχουν απείρως λιγότερα χρήματα από τον "Αφραγκούζο", αλλά χαίρονται επειδή τα αφεντικά των ομάδων τους έχουν περισσότερα-μιλάμε για θλίψη...) δεν χτίζεις εξυγίανση. Χτίζεις παλάτια στην άμμο που θα γκρεμιστούν στο πρώτο φαλτσοσφύριγμα.
Εν κατακλείδι, οι περισσότερες συνθήκες για να αλλάξει το προβληματικό status qwo του ελληνικού ποδοσφαίρου, πιθανόν και να έχουν ωριμάσει. Ο κόσμος όμως, νομίζω, δεν έχει ωριμάσει. Κι αυτός είναι η σημαντικότερη συνθήκη όλων...