Οι μοιραίοι του Μεσίνα
Ο Νίκος Γιαννόπουλος συνιστά στον Έτορε Μεσίνα να διαβάσει... Βάρναλη για να ξαναβρεί τη χαμένη προπονητική ευφυΐα του. Ειδάλλως θα χάνει συνεχώς από τον διόλου γραφειοκρατικό Μπλατ.
"Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε,ίσως, κάποιο θάμα!" O παραπάνω στίχος του Κώστα Βάρναλη από το ποίημά του "οι Μοιραίοι", αφιερώνεται, με ανακούφιση είναι η αλήθεια, στον Ετόρε Μεσίνα.
Δύσκολο να έχει διαβάσει ελληνική ποίηση ο "Εκτορας", καλό θα είναι πάντως αυτοί που τον γνωρίζουν να τον ενημερώσουν ότι κάποτε ένας Έλληνας ποιητής περιέγραψε με ακρίβεια το δράμα του χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό από μπάσκετ.
Σαν τη Λιμόζ
Η ΤΣΣΚΑ που παρουσίασε ο Ιταλός κόουτς το απόγευμα της Παρασκευής στο Μιλάνο ήταν και δειλή και μοιραία και εν τέλει άβουλη. Πρόκειται για μία ομάδα που φαίνεται ότι έβαλε σκοπό της ύπαρξής της να δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα σε όσους αγαπούν το μπάσκετ αλλοιώνοντας το dna του αθλήματος, σε βαθμό εξοργιστικό που η εφετινή ΤΣΣΚΑ άρχιζε να θυμίζει, τηρουμένων των αναλογιών, Λιμόζ του Μάλκοβιτς.
Αυτή η εμμονή στο σετ παιχνίδι και στην εκμετάλλευση των αδυναμιών της αντίπαλης άμυνας χωρίς κατάθεση άλλης ιδέας για τον τρόπο επίθεσης κατάντησε ιδιαίτερα κουραστική, τόσο που ο καθένας θα ήθελε να σπάσει την τηλεόρασή του μ' αυτά που έβλεπε. Συνεχώς... κόφτης στην επίθεση σ' ένα απίστευτα προβλέψιμο παιχνίδι, άπαντες ήξεραν από πριν ότι η μπάλα θα περάσει στους ψηλούς που είχαν σαφές πλεονέκτημα σε σχέση με τους... ημίψηλους της Μακάμπι. Όλο το βράδυ, η ίδια ιστορία.
Οι γίγαντες του Μπλατ και η ατομική βόμβα
Στο τέλος της μπασκετικής κακογουστιάς όμως γέλασε καλύτερα αυτός που γέλασε τελευταίος. Ο λόγος σαφής. Οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους, μόλις ένιωσαν μία πολύ μικρή ανατροπής, πανικοβλήθηκαν και τα χέρια τους άρχισαν να τρέμουν. Ήταν ολοφάνερο σε κάθε κίνησή τους στο τελευταίο δίλεπτο, υπήρχε μεγάλη ταραχή και τεράστιο άγχος.
Ο Μπλατ, άνθρωπος λογικός και διόλου... γραφειοκρατικός στον τρόπο σκέψης του, απλώς συμβούλευσε τους παίκτες του να πολεμήσουν μέχρι το τέλος, ειδικά στην άμυνα. Και οι παίκτες της Μακάμπι, που μέχρι το 38', είχαν χάσει σχεδόν όλες τις μονομαχίες κάτω από τα καλάθια, αίφνης αισθάνθηκαν γίγαντες. Έβαλαν τα μεγάλα σουτ, προκάλεσαν τρόμο στους αντιπάλους και στην τελευταία τους άμυνα απλά πήραν την μπάλα στα χέρια τους αφού ο Χριάπα προφανώς ένιωσε ότι κρατά ατομική βόμβα και όχι την πορτοκαλί.
Κάπως έτσι το ίδιο το μπάσκετ έδωσε ένα σκληρό μάθημα στον Μεσίνα, σ' έναν προπονητή που δεν θέλησε να διαφοροποιήσει ούτε κατ' ελάχιστο τον τρόπο παιχνιδιού του μέσα στη σεζόν, αν και ήταν φανερό ότι αυτός δεν ταίριαζε με τα προσόντα των παικτών του. Οι ταλαντούχοι αθλητές που επέλεξε έγιναν στα χεριά του δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι. Όπως ακριβώς το έγραψε ο Βάρναλης.
Διαβάστε ακόμα:
Νίκησε το μπάσκετ: Σχόλιο Τάσος Μαγουλάς
Οι Galacticos είναι στο μπάσκετ: Σχόλιο Σπύρος Καβαλιεράτος