Αν κάπου έγινε λάθος ήταν με τον Μανωλά!

Κακά τα ψέματα. Μία κίνηση να μην είχε γίνει από τον Ολυμπιακό σε αυτό το μεταγραφικό παζάρι και τώρα όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι. Αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε κλείσει τα αυτιά του στα περίπου 15 εκατομμύρια που πρόσφερε η Ρόμα για τον διεθνή στόπερ, όχι απλά δεν θα υπήρχαν γκρίνιες και παράπονα ακόμη και από τους πλέον απαιτητικούς, αλλά όλοι θα έβγαζαν το καπέλο στη διοίκηση του συλλόγου για τις πιο εύστοχες κινήσεις των τελευταίων χρόνων!

Δεν ήταν εύκολο για κανέναν, ούτε για τον πρόεδρο της ΠΑΕ να πει «όχι» σε ένα ποσό που είναι… εξωπραγματικό για Έλληνα ποδοσφαιριστή και δη στόπερ. Αν κρατούσε, όμως, τον Μανωλά ακόμη και για ακόμη ένα χρόνο, βρε αδερφέ, έστω και με κίνδυνο να μη βρει το ίδιο αντάλλαγμα, δεν θα γκρίνιαζε κανείς. Ούτε για τον Αβραάμ, ούτε για τον Σάμαρη, ούτε για τον Χολέμπας, ούτε καν για τον Τζόελ Κάμπελ, ο οποίος, ούτως ή άλλως, είχε έρθει δανεικός από την Άρσεναλ με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Για να μην ξεχνιόμαστε, αν δεν ήταν ο Μαρινάκης κανείς δεν θα μιλούσε σήμερα –εντός κι εκτός Ολυμπιακού- για τον Μανωλά! Εκείνος ήταν που τον πίστεψε, τον εμπιστεύθηκε, του άνοιξε την πόρτα του Ρέντη και τον… έσπρωξε να φτάσει εκεί που είναι σήμερα. Επειδή, όμως, ο Μαρινάκης έχει την τρέλα του με τον Ολυμπιακό, νομίζω ότι στο τέλος της ημέρας, αν μετάνιωσε για μία απόφασή του κι έφερνε το χρόνο πίσω, τον 23χρονο αμυντικό θα κρατούσε…

Βέβαια, όταν ξεκίνησε το φετινό… μακρύ καλοκαίρι, εκείνος που συγκέντρωνε τις περισσότερες πιθανότητες για να αποχωρήσει ήταν ο Μανωλάς. Κι έτσι έγινε τελικά, αφού ακόμη και στο Μουντιάλ φρόντισε να αυξήσει περισσότερο τις μετοχές του στο διεθνές ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Μερικούς μήνες νωρίτερα και συγκεκριμένα τον Γενάρη ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είχε αρνηθεί πρόταση ύψους 8 εκατομμυρίων από τη Νάπολι…

Από τη στιγμή, ωστόσο, που αποχώρησε ο διεθνής άσος και ο Μίτσελ επέλεξε για τη θέση του τον Ισπανό Μποτία, δημιουργήθηκε και η αίσθηση πως η άμυνα των «ερυθρολεύκων» μπάζει νερά. Κανείς, άλλωστε, δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι θα υπάρξουν τα ανάλογα στεγανά και για την Ελλάδα, αλλά κυρίως για την Ευρώπη. Η άμυνα, βέβαια, δεν είναι υπόθεση ενός παίκτη, αλλά συνολικής αμυντικής λειτουργίας για όσους βλέπουν πιο μακριά από το δάκτυλό τους.

Φάουλ και οφσάιντ

Για τον Αβραάμ δεν έχω να γράψω πολλά και δε νομίζω ότι φέρει σοβαρή ευθύνη ο Μίτσελ για τις χθεσινές εξελίξεις. Ο μέχρι χθες αρχηγός του Ολυμπιακού θα έπρεπε να ξαναδεί μόνος του τα dvd της προηγούμενης σεζόν να θυμηθεί τα λάθη και τις αδυναμίες του και να καταλάβει ότι «για να έχω απαιτήσεις θα πρέπει να είμαι σε θέση να ανταποκριθώ σε αυτές».

Κι εμένα δεν μου γεμίζει το μάτι ο Μποτία. Ένας προπονητής, όμως, που έχει αποδείξει στην πράξη ότι στηρίζει και αναδεικνύει τον Έλληνα ποδοσφαιριστή, δεν μπορεί, δεν γίνεται, δεν έχει λογική να θέλει να αδικήσει τον αρχηγό της ομάδας του. Σε τελική ανάλυση ο Παπαδόπουλος για ένα πράγμα ξεχωρίζει. Για την ψυχή του. Όταν δεν έχει τη δύναμη και το κουράγιο να μείνει και να παλέψει για να ξαναβρεί τη χαμένη του φόρμα και τη θέση του στην ενδεκάδα, καλύτερα να φύγει όπως κι έφυγε…

Σε τελική ανάλυση, ο Αβραάμ μπορεί να επιστρέψει στον Πειραιά του χρόνου τέτοιο καιρό, αφού πάλι ελεύθερος θα είναι (σ.σ. υπέγραψε για ένα χρόνο στην Τραμπζονσπόρ), αρκεί, φυσικά, να μην… είναι ο Μίτσελ. Πάντως και οι αιχμές που άφησε στην αποχαιρετιστήρια δήλωσή του, δεν άρεσαν σε πολύ κόσμο. Όταν φεύγεις από κάτι που αγαπάς και υπηρέτησες επί σειρά ετών, όση πίκρα κι αν έχεις, στηρίζεις αυτούς που… μένουν για να συνεχίσουν τη δουλειά.

Το να… τραβάς την κλωστή για να ξηλώσεις το πουλόβερ του προπονητή, έστω κι αν έχεις τους –προσωπικούς- λόγους σου, είναι φάουλ και οφσάιντ μαζί, σε μια νέα ομάδα που προσπαθεί να ανανεώσει την περσινή ταυτότητά της.

Ο Χολέμπας κι ο Σαβιόλα

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Χολέμπας. Από πέρυσι ήθελε να φύγει. Το «έδειχνε» με τη συμπεριφορά του και φέτος με το που επέστρεψε στην προετοιμασία, η ΠΑΕ ανακάλυψε το λαβράκι που ακούει στο όνομα Μαζουάκου, απέκτησε και τον αξιόπιστο Γιαννούλη, οπότε ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αέρα στα πανιά σου Χοσέ.

Όσο για τον Σαβιόλα αποκτήθηκε για φιλέτο, αποδείχθηκε ξαναζεσταμένη πίτσα (σ.σ. όπως είχε πει κάποτε ο Βαλβέρδε για τον Όσκαρ) και φεύγοντας αφήνει τη θύμηση του ονόματός του (σ.σ. δίπλα σε εκείνα άλλων παγκόσμιων αστεριών που φόρεσαν την ερυθρόλευκη όπως οι Ζιοβάνι, Ριβάλντο, Καρεμπέ), αλλά ελάχιστα πράγματα πάνω στο χορτάρι.

Που καταλήγουμε; Στον πρόλογο. Και είναι κρίμα πραγματικά να έχουν ανοίξει διάφοροι το στόμα τους και να λένε διάφορα, μεταξύ των οποίων και κάποιοι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, όταν ο Ολυμπιακός –συνολικά- έχει πραγματοποιήσει φέτος μαζεμένες τις καλύτερες μεταγραφές!

Καιρό τώρα έχω γράψει και… υπογράψει πως από πλευράς –ατομικής- ποιότητας οι «ερυθρόλευκοι» θα είναι φέτος καλύτεροι από πέρυσι. Έχουν έρθει πολλοί και πολύ καλοί ποδοσφαιριστές στον Πειραιά. Και καλά έκαναν εδώ που τα λέμε, καθώς με το πού ήρθαν, άνοιξαν ξανά αρκετοί από αυτούς και την πόρτα της Εθνικής τους ομάδας. Τυχαίο; Δε νομίζω!

Όλοι πήγαν Εθνική!

Στην Ολλανδία θυμήθηκαν τον… ξεχασμένο Αφελάι της Μπαρτσελόνα. Ο Ντουρμάζ επέστρεψε στην Εθνική Σουηδίας. Στην Εθνική Ελλάδας κλήθηκε μέχρι και ο πιτσιρικάς Διαμαντάκος με ενάμιση παιχνίδι στον Ολυμπιακό, αλλά και ο Φορτούνης, ο οποίος προέρχεται από αγωνιστική απραξία μηνών λόγω τραυματισμού. Ο μόνος που δεν έχει κληθεί ακόμη είναι ο… Ρομπέρτο, αλλά αν συνεχίσει φέτος από εκεί που σταμάτησε πέρυσι, τίποτα δεν αποκλείεται…

Για να επανέλθω, ο Ολυμπιακός απέκτησε φέτος δύο «τσακάλια» για τα άκρα της άμυνας, τον Ελαμπντελαουί και του Μαζουάκου που έχουν κάθε τετραγωνικό μέτρο στις πτέρυγες, χάντρα στο κομπολόι τους. Κι ας είναι 22 ο ένας και 20 ο άλλος. Ο Ερίκ Αμπιντάλ ήρθε για να αποτελέσει εγγύηση στο κέντρο της άμυνας κι αυτό θα γίνει στην πορεία. Είναι μεγάλος «πολεμιστής» ο Γάλλος για να κωλώσει σε αυτή τη νέα πρόκληση κι ας δεν διανύει την πρώτη του νιότη. Εδώ δεν κώλωσε στη μάχη για ζωή, θα το κάνει τώρα που ξέρει ότι θα είναι ο ρυθμιστής της άμυνας και κατ’ επέκταση όλης της ομάδας; Δεν υπάρχει περίπτωση.

Λύσεις για κάθε γούστο

Στη μεσαία γραμμή, ο Κασάμι έχει βγάλει μάτια στις πρώτες του δύο εμφανίσεις. Και δεν είναι μόνο ότι λέει «καλησπέρα» με γκολ (σ.σ. και τι γκολ). Είναι η γενικότερη παρουσία του που πείθει ότι φέτος θα είναι ένας από εκείνους που θα κάνουν τη διαφορά. Μπάλα ξέρει καντάρια, τσαμπουκάς είναι, αριστερό πόδι για κάδρο διαθέτει, οπότε όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους.

Περιμένοντας να δούμε και τον διεθνή Σέρβο Μιλιβόγεβιτς, ο οποίος είναι κοψιά Σάμαρη κι έχει προοπτική, αλλά θα πρέπει να έχει και την ανάλογη παρουσία στο γήπεδο, δεν μπορεί να μην παραδεχθεί κανείς και τις πολύ καλές προσθήκες που υπήρξαν στα δύο «φτερά», αλλά και την επίθεση.

Αφελάι, Ντουρμάζ, Ντοσεβί, Γκαζαριάν έδειξαν ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ότι μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο τον Ολυμπιακό και να τον διατηρήσουν ψηλά σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, μαζί με το «αλάνι» Τσόρι Ντομίνγκες, αλλά και τους «πιστούς στρατιώτες» Φουστέρ και Μανιάτη να δίνουν βοήθειες στον άξονα. Να μην ξεχνάμε και τους πιτσιρικάδες Φορτούνη και Μπουχαλάκη, οι οποίοι αν στηριχθούν και δουλέψουν σωστά θα εξελιχθούν σε πολύτιμες μονάδες όχι μόνο για τον Μίτσελ, αλλά και για τον Ρανιέρι. Ειδικά ο Φορτούνης έχει όλο το «πακέτο» για να γίνει ο νέος… Σάμαρης του Ολυμπιακού…

Ακόμη και στην επίθεση έγινε το… σωστό, καθώς από τη στιγμή που «τσάκισε» το θέμα Φινμπόγκασον και πήγε μακριά η βαλίτσα με τον Πουλίδο, η ενδεδειγμένη λύση ήταν μία: Κώστας Μήτρογλου! Ο άνθρωπος που τίναξε πέρυσι τα αντίπαλα δίχτυα κι έκανε πολύ κόσμο να παραμιλάει, ήταν ο ιδανικός για να πάρει τη φανέλα με το 9, από τη στιγμή, μάλιστα, που… έκοβε φλέβες για να επιστρέψει στα παλιά λημέρια, όπως κι έγινε. Μαζί και ο Παραγουανός Μπενίτες, ο οποίος έχει και τη στόφα και την ηλικία για να δικαιώσει όσους τον πιστεύουν και μέσα σε αυτούς, τον διάσημο προπονητή του…

Που καταλήγουμε; Ο Μίτσελ έχει στα χέρια του και περισσότερες και καλύτερες λύσεις, αν αθροίσουμε όλα τα παραπάνω και κάνουμε τη σούμα, για να παρουσιάσει έναν ακόμη πιο ελκυστικό Ολυμπιακό. Μόνος του αντίπαλος πλέον, από τη στιγμή που γλίτωσε και από κάποιες… μουρμούρες εντός των αποδυτηρίων, είναι ο χρόνος. Έχει, όμως, και την εμπειρία και τη στήριξη και την προσωπικότητα για να τα καταφέρει.

Οι πραγματικοί στόχοι

Σε τελική ανάλυση, στόχος του Ολυμπιακού και φέτος είναι να πάρει το πρωτάθλημα παίζοντας όσο καλύτερα μπορεί, προκειμένου να ευχαριστήσει και τον κόσμο του, και να σταθεί με το κεφάλι ψηλά στο Champions League. Κανείς δεν θα κατηγορήσει κανέναν, αν δεν έρθει φέτος η πρόκριση στους «16», όταν υπάρχουν απέναντι οι πρωταθλητές Ισπανίας και Ιταλίας. Ούτε μπορεί κανείς να πει, με το χέρι στην καρδιά, πως αν δεν έφευγαν όσοι έφυγαν, ήταν εξασφαλισμένη η επόμενη φάση στη διοργάνωση των κορυφαίων της Ευρώπης.

Κάπως έτσι, ολοκληρώθηκε το παζλ του φετινού «πάρε-δώσε» των «ερυθρολεύκων», με το πρόσημο κατά την ταπεινή μου άποψη να παραμένει θετικό, έστω κι αν κάποιοι γκρινιάζουν, ίσως και από συνήθεια. Αρκεί να γίνει, από εδώ και πέρα, αυτό που πρέπει. Καλή και οργανωμένη δουλειά, να δοθούν ευκαιρίες σε όλες για να λειτουργήσει και να φουντώσει ξανά το αίσθημα του ανταγωνισμού. Μέρα με τη μέρα, αγώνα τον αγώνα, ο Ολυμπιακός μπορεί να φτάσει ένα σκαλί παραπάνω από πέρυσι ή έστω να σταθεί σε ανάλογα υψηλό επίπεδο. Η συνέχεια, στο γήπεδο…

Διαβάστε ακόμη:

Επίσημα στη Βερόνα ο Σαβιόλα

Παπαδόπουλος: "Δεν ένιωσα την εκτίμηση του Μίτσελ"

Στην Τράμπζονσπορ κι επίσημα ο Αβραάμ Παπαδόπουλος

Γιαννούλης κι επίσημα

Ανακοινώθηκε ο Μιλιβόγεβιτς